بیگ بنگ: یکی از بزرگترین پرسشهای تاریخ نجوم که هنوز بصورت رمز آلودی برای ما پنهان مانده این است که در هنگام شروع جهان تمام مقادیر “پادماده” به کجا رفته است؟ در ابتدا مقادیر “ماده” و”پادماده” به یک اندازه بودند. ولی بهتر است که از کلمه تقریبا استفاده کنیم، به این دلیل که مقادیر ماده کمی بیشتر از پادماده بوده است. سپس ماده و پادماده باهم برخورد کرده، منهدم شده و تمام چیزی که ما از این کیهان می‌بینیم مقدار باقی مانده از ماده است.

16500feetmilkywaykc2_brunierبه گزارش بیگ بنگ، ما و تمام چیزی که میشناسیم فقط پسمانده ریاضیاتی است که در جدایی عظیم لحظات اولیه ی کیهان به وجود آمده است. اما آیا امکان دارد که مقادیر پادماده ی باقی مانده باشد و جایی نرفته باشد؟ و مانند کیهان ما شامل کهکشان، ستاره و منظومه باشد و حتی موجودات هوشمندی درون سیارات پادماده ای زندگی کنند؟

موجودات هوشمند دوست داشتنی و صلح طلبی که نباید همدیگر را به آغوش بکشیم و یا حتی همدیگر را لمس کنیم! چون در صورت لمس یکدیگر انفجاری برابر چند میلیون تن TNTحاصل می شود. این تراژدی ای بس عظیم است. اگر واقعا کهکشانهایی از جنس پادماده وجود داشته باشد، آیا ما واقعا توانایی شناسایی و ایجاد ارتباط با موجودات پادماده ای آن هستیم؟

اجازه دهید در ابتدا مروری بر ویژگی‌های پادماده داشته باشیم. “پادماده” از همه لحاظ و زوایا به مانند “ماده” است. حجم یکسان و خواص یکسان اتمی دارند، با این تفاوت که دقیقا مشخصات پادماده، آینه وار و برعکس ماده است. پاد الکترون ها به جای شارژ منفی، مثبت هستند. پاد هیدروژن از پادپروتون و پوزیترون ساخته شده است. (به جای پروتون و الکترون) و ما به این نتیجه می‌رسیم که این ویژگیها، معکوس ماده میباشد و در نتیجه هنگامی که ماده و پادماده یکدیگر برخورد داشته باشند تمام حجم شان تبدیل به انرژی خالص میشود و انفجاری مهیب پدید می آید.

antimatterدانشمندان در لابراتوارهای شتاب دهنده ذرات توانا به ساختن پادماده شده اند و باید گفت که منابع طبیعی برای ایجاد آن موجود می باشد. برای نمونه هنگامی که یک ستاره نوترونی و یا یک سیاهچاله یک ستاره را می بلعد و به تحلیل میبرد، ذره های پادماده به بیرون پرتاب می شوند. در واقع منجمان در همین کهکشان راه شیری ابرهایی غول آسا از پادماده شناسایی کرده اند که به وسیله سیاهچاله ها و ستاره های نوترونی که جفت و یا همسایه کناری خود را متلاشی کرده اند، به وجود می آیند.

کهکشان ما بیشتر از ماده تشکیل شده و پادماده قابل ردیابی می باشد و آن هم به این دلیل که بطور پیوسته در حال برخورد به گازها، غبارها، ستاره ها و سیاره ها هستند از این رو قادر به رفتن به جای دوری نیستند. و دوباره باید به پرسش اصلی مان بازگردیم: آیا امکان تشکیل کهکشان توسط پادماده وجود دارد؟ جواب در حالت تئوریک “بله” است. نکته ی قابل توجه این است که رفتار این کهکشان ها تا زمانی که با ماده برخوردی نداشته باشند، عادی است.

اما همچنان یک مشکل وجود دارد: اگر این نوع کهکشانها وجود داشتند ما قادر به مشاهده ی آنها بودیم که در حال تعامل با “ماده”هستند و همینطور در حال ایجاد تشعشع و تابش حاصل از انفجار در هنگام برخورد گازها، غبارها، ستاره ها و سیاره های متشکل از ماده که آنها را محصور کرده اند. همچنین ستاره شناسان تاکنون موفق به مشاهده ی اینچنین پدیده ای نشده اند و فقط ماده است که فضای کیهان را آنجایی که دیده میشود، پر کرده است.

آزمایش آزمایش دستگاه لیزر فیزیکی پادهیدروژن(ALPHA)، یکی از پنج آزمایش برای شناسایی پاد ماده
آزمایش آزمایش دستگاه لیزر فیزیکی پادهیدروژن(ALPHA)، یکی از پنج آزمایش برای شناسایی پاد ماده

ولی با اینحال این امری محال نیست و امکان وجود کهکشانهای متشکل از پادماده تا هنگامی که برخوردی با ماده نباشند وجود دارد. با این حال آنها با انفجار ابرنواختری(supernova) درونشان قابل شناسایی هستند. یک ابرنواختر ساخته شده از “ماده” نوترونهای بسیار پر شتابی را ایجاد می کند اما ابرنواخترهای متشکل از پادماده کلکسیونی از ذره های متفاوت ایجاد می کند. یک پرسش عمومی دیگر درباره ی پادماده وجود دارد که میتواند رمز و راز دنیای “پادماده” را عمیق تر کند. دانشمندان اینگونه می اندیشند که گرانش یا جاذبه در دنیای پادماده به مانند دنیای ماده عمل میکند. کهکشانهای ماده و پادماده همدیگر را جذب میکنند و متمایلند برای انهدام!

البته دانشمندان هنوز در این مورد اطمینان ندارند و این احتمال را می دهند که پادماده برعکس ماده پادگرانش یا ضد جاذبه داشته باشد. برفرض یک اتم پاد هیدروژن ممکن است بسمت بالا سقوط کند و هر چه از زمین دورتر شود شتابش بیشتر شود. اگر واقعیت اینگونه باشد پس کهکشانهای پادماده ای، کهکشانهای ماده را دفع و دور میکنند و هیچگونه انهدامی به وجود نمی آید. اگر شما امیدوارید که پادماده در جایی وجود دارد و مخفیانه در حال تماشای ماست باید بگوئیم که تا الان دانشمندان همه جا را تا جایی که میشود سرک کشیده اند و ممکن است هیچگاه موفق نشویم که آنها را پیدا کنیم.

ترجمه: حمید هدایت پور / سایت علمی بیگ بنگ

منبع: phys.org

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

5 دیدگاه

  1. Wowwwwwwww عجب دنیایه هر چی بیشتر بهش فک کنی بیشتر گیچ می شی.قربون خدا با این عظمتش.