گذر بیاد ماندنی دنباله دارِ هیل-باپ

بیگ بنگ: دنباله دارِ هیل-باپ که در سال ۱۹۹۷ از کنار زمین عبور کرد از ستارگانِ اطراف درخشان تر بود. این دنباله دار حتی میان نورهای درخشانِ شهر نیز براحتی دیده می شد.

در اینجا، دنباله دارِ هیل- باپ را از فراز کوهستان های دولومیت در اطراف “کورتینا دامپتزوی” ایتالیا مشاهده می کنید. دنبالۀ یونی و آبی رنگ هیل- باپ که از یون های هسته ی این دنباله دار تشکیل شده توسط بادِ خورشیدی به عقب رانده می شود. دنبالۀ گرد و غبارِ سفید رنگ نیز از ذرات بزرگترِ گرد و غبارِ هسته تشکیل شده که توسط فشارِ نور خورشید به این شکل در آمده است. دنباله دار هیل- باپ (C/1995 O1) به مدت ۱۸ ماه با چشم غیرمسلح نیز قابل رویت بود – این مدت از هر دنباله دار دیگری در تاریخ طولانی تر است. امسال بیستمین سالگرد آخرین سفر دنباله دار هیل– باپ به درون منظومۀ شمسی است. پیش بینی می شود که این دنباله دار بزرگ سال ۴۳۸۵ میلادی باز گردد.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: apod

اشتراک گذاری

۱۴ دیدگاه

  1. درود
    سال ۱۳۷۶ من روی حیاط دبیرستان شبانه میثم در شهرستان بافق این دنباله دار را مشاهده کردم و بسیار شگفت انگیز بود.به خانواده و فرزندانم که الان تعریف میکنم خیلی دوست دارند اونها هم مشاهده کنند اما شاید تا گذر بعدی آن نه تنها نسل من وجود نداره بلکه شاید هیچ …
    خیلی خوشحالیم که دیدنش را تجربه کردیم

  2. من مغازه پدرم کار میکردم سال۷۶ باغشهر پاوه
    شب موقعی که در مغازه رو
    می بستیم در آسمان تاریک آن موقع این دنباله دار را با چشمان غیرمسلح بخوبی می‌دیدیم.
    دیگه آن دوران خاص و طلایی تکرار نمیشه ، از الودگی نوری و صوتی خبری نبود و شب واقعا شب بود و زیبا
    از آن موقع تا الان چه جان وروح هایی که دیگر کنار ما نیستند.
    فقط میتونم بگم یادش بخیر

  3. یادش بخیر سال ۱۳۷۶ من چهادره سالم بود.با بچه های همسایه فوتبال بازی میکردیم.زمان پایان بازی رو مشاهده ستاره دنباله دار تعیین میکردیم.زیباترین تصاویر از اسمان شب برای من همون شبها بود.

  4. منم یادمه فراموش م نمیشه . چون خیلی هیجان انگیز بود . توی افق شمال غربی راحت دیده میشد . همکار پدرم زنگ زد از ترس داشت گریه میکرد میگفت تنهام میترسم . مرد گنده . ولی خیلی زیبا بود

  5. یادش بخیرسال ۷۶بود سال خوبی برای من بود من۱۷سال داشتم وهر روز غروب به تماشای اون می نشستم کاش زودتر برمی گشت زمانی برمی گرده که مانیستیم

  6. خدا رو شکر بعضیا یادشونه.
    الان به هرکی میگم یادش نیست. فکر حدوداً سال ۱۳۷۶ بود. خییییییلی پُر نور بود. نورش ۱۰ برابرِ نورِ ماه بود. حیف که امکانات و اطلاعات و آگاهی اونموقع خیلی کمتر از الان بود. واگرنه چه عکسا و چه صحنه هایی که از اون لحظه ها ثبت نمیشد

  7. من یه ستاره دنباله دار یادمه حدود سالهای۱۹۹۶ که به هرکی میگم یادشون نیس. سه تا دنباله داشت مثل و تا اونجایی که میتونم تصورش کنم سمت غرب متمایل به شمالغرب میشد. فک کنم همین باشه

    • یادش بخیر سال ۱۳۷۶ من چهادره سالم بود.با بچه های همسایه فوتبال بازی میکردیم.زمان پایان بازی رو مشاهده ستاره دنباله دار تعیین میکردیم.زیباترین تصاویر از اسمان شب برای من همون شبها بود.

    • خدا رو شکر بعضیا یادشونه.
      الان به هرکی میگم یادش نیست.
      خییییییلی پُر نور بود. نورش ۱۰ برابرِ نورِ ماه بود.
      حیف که امکانات و اطلاعات و آگاهی اونموقع خیلی کمتر از الان بود. واگرنه چه عکسا و چه صحنه هایی که از اون لحظه ها ثبت نمیشد

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.