بیگ بنگ: مشاهدات تلسکوپ بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا سیستم دو ستاره ای VFTS 352 فعال و شگفت انگیزی را شناسایی کرده که در فاصله ی 160 هزار سال نوری از زمین در سحابی رتیل واقع شده است.

تصویری هنری از سیستم دو ستاره ای VFTS 352 گرمترین و پرجرم ترین سیستم جفت ستاره ای شناخته شده که 160 هزار سال نوری از زمین فاصله دارند.
تصویری هنری از سیستم دو ستاره ای VFTS 352 گرمترین و پرجرم ترین سیستم جفت ستاره ای شناخته شده که 160 هزار سال نوری از زمین فاصله دارند.

به گزارش بیگ بنگ، این سیستم ترکیبی از دو ستاره بسیار داغ، روشن و پرجرم است که در فاصله کمتر از یک روز به دور هم می چرخند، مرکز ستاره ها تنها 12 میلیون کیلومتر از هم فاصله دارند. در حقیقت دو ستاره بسیار به هم نزدیک هستند و سطح آنها با هم تداخل دارد و یک پل بین آنها تشکیل شده است. سیستم VFTS 352 پرجرم ترین جفت ستاره شناخته شده در این کلاس بندی است و ترکیب جرمی حدود 57 برابر خورشید ما را داراست، همچنین این سیستم با دمای سطحی حدود 40000 درجه سانتیگراد جز داغ ترینهای این رده از ستارگان است.

ستاره های خشن شبیه دو جز سیستم VFTS 352 نقشی کلیدی در تکامل کهکشان ها بازی می کنند و تصور می شود که اصلی ترین تولید کننده عناصری مانند اکسیژن هستند. چنین جفت ستاره هایی رفتاری عجیب و غریب مانند ستاره های خوناشام دارند که ماده همدم کوچکتر توسط همدم ستاره بزرگتر مکیده می شود. در هر حال این سیستم دو ستاره ای در یک اندازه هستند و ماده توسط یکی به دیگری مکیده نمی شود، اما طیق براورد محققان حدود 30 درصد از ماده ی ستاره ای به اشتراک گذاشته می شود. این سیستم بسیار نادر است زیرا این فاز از زندگی ستاره ها بسیار کوتاه است و درک نحوه شکل گیری آنها در حقیقت سخت است زیرا دو ستاره بسیار به هم نزدیک هستند، اخترشناسان معتقدند که نیروی قوی جزر و مدی باعث افزایش و مخلوط شدن ماده در درون ستاره ها می شود.

علامت سرخ رنگ در این تصویر سیستم دو ستاره ای VFTS 352 را مشخص کرده است. همچنین این نما از سحابی رتیل شکل گیری ستارگان را در نور مرئی و مادون قرمز تلسکوپ بزرگ اروپا نشان می دهد.
علامت سرخ رنگ در این تصویر سیستم دو ستاره ای VFTS 352 را مشخص کرده است. همچنین این نما از سحابی رتیل شکل گیری ستارگان را در نور مرئی و مادون قرمز تلسکوپ بزرگ اروپا نشان می دهد.

ستاره شناسان پیش بینی می کنند که سیستم VFTS 352 دو سرنوشت محتمل خواهد داشت: اولین نتیجه ی بالقوه ادغام دو ستاره است که با سرعت زیاد می چرخند و احتمالا یک ستاره ی تنهای غول پیکر مغناطیسی ایجاد می شود که اگر چرخشش را تا آخر زندگی خود حفظ نماید، یکی از پر انرژی ترین انفجارهای شناخته شده در جهان را با انتشار اشعه گاما شامل می شود.

دومین احتمال این است که اگر ستاره ها تا حدودی با هم مخلوط شوند، باقی مانده ی متراکم دو ستاره از ادغام اجتناب می کنند. در این صورت اجرام یک مسیر تکاملی جدید را که با پیش بینی های تکامل ستاره ای متفاوت است خواهند پیمود و به احتمال زیاد عمر دو ستاره در یک انفجار ابرنواختری پایان خواهد یافت که نتیجه آن شکل گیری یک جفت سیاهچاله است که منبعی برای تولید امواج گرانشی، خواهد بود. اثبات مسیر دوم منجر به دست یابی به یک موفقیت در مسیر تکامل ستاره ای خواهد شد، اما صرف نظر از نحوه مرگ ستارگان، این سیستم در حال حاضر بینش جدیدی برای اخترشناسان در روند درک فرآیند تکامل ستارگان پرجرم در سیستم های دوتایی فراهم کرده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: astronomynow.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه