بیگ بنگ: یکی از بزرگترین مشکلات پیش رو در ارتباط با مطالعه سیاهچاله ها این است که قوانین فیزیک در اعماق این اجرام نقض می شوند و دیگر اعتباری ندارند، جایی که مقدار بسیار زیادی ماده و انرژی در فضای بسیار کوچکی متمرکز شده است، جایی که تکینگی گرانشی داریم و جایی که منحنی فضا و زمان به بی نهایت میل می کند و همه ماده نابود می شود تحقیقاتی که به تازگی در مؤسسه ذرات فیزیکی والنسیا صورت گرفته به محققان این ایده را داده که ممکن است ماده در سیاهچاله برای بقاء تلاش کند و بخواهد از سمت دیگر سیاهچاله خارج شود.

به گزارش بیگ بنگ، محققان دانشگاه والنسیا با انتشار مقاله ای در مجله گرانش کوانتومی و کلاسیک پیشنهاد کرده اند که تکینگی موجود را به عنوان نقصی در ساختار هندسی فضا-زمان در نظر بگیریم، با این کار آنها مشکل بی نهایت بودن کشش فضا را حل کردند. گونزالو اولمو محقق دانشگاه والنسیا می گوید: «سیاهچاله ها یک آزمایش تئوری برای ارائه ایده های جدید در زمینه گرانش می باشد.» اولمو با تجزیه و تحلیل سیاهچاله ها تحقیقاتش را بر اساس نظریه نسبیت عام انجام داده است. او به طور خاص در این بررسی با استفاده از کریستال و لایه های گرافن برای شبیه سازی سیاهچاله ها و اتفاقات درون آنها استفاده کرده که این روش مرسومی در بررسی و شبیه سازی سیاهچاله ها نمی باشد.

اولمو می گوید:« از آنجا که سیاهچاله را فقط می توان به عنوان یک نقص در ساختار فضا- زمان تفسیر کرد ما نیاز به محیطی با ساختار هندسی جدید برای تفسیر دقیق تر آن داریم، ما تمام موارد محتمل را بررسی می کنیم و از ذات طبیعت و مشاهدات صورت گرفته الهام می گیریم و حال از آنجا که کریستال ها در ساختار میکروسکوپی خود نقص هایی دارند می توانند محیطی شبیه به سیاهچاله ها ایجاد کنند.» با استفاده از این هندسه جدید محققان توضیحی برای سیاهچاله ها یافته اند که به وسیله آن نقطه ی مرکزی یک سطح بسیار کوچک دایره ای خواهد بود، این سطح به عنوان کرم چاله ای درون سیاهچاله تفسیر می شود.

اولمو توضیح می دهد که: « تئوری ما به طور طبیعی مسائل بسیاری را حل می کند که یکی از آنها بار الکتریکی سیاهچاله ها می باشد، در نمونه اولیه مشکل تکینگی را حل کردیم، از آنجا که کرم چاله به عنوان دربی در مرکز سیاهچاله در نظر گرفته شده است فضا-زمان می تواند تا سمت دیگر این درب ادامه یابد.» این مطالعه بر اساس یکی از ساده ترین دانسته های ما از سیاهچاله ها صورت پذیرفته است و آن هم ذره باردار بدون اسپین می باشد، معادلات پیش بینی می کنند که کرم چاله ها کوچکتر از هسته یک اتم می باشند اما با ذخیره سازی بار در سیاهچاله ها بزرگ و بزرگتر می شوند.

پس با ورود مسافری فرضی به درون ِ چنین سیاهچاله ای می تواند تا بی نهایت کشیده شده و به شکل ماکارونی در آید و نهایتا می تواند وارد کرم چاله شود و پس از خروج دوباره به شکل اول خود باز گردد. از بیرون اینطور به نظر می رسد که این نیرو و کشش بی نهایت می باشد اما در درجه اول مسافر زنده نیروی بسیار شدیدی را متحمل خواهد شد و نه بی نهایت و این بعید به نظر می رسد که ستاره ها در طول ِ چنین سفری سالم بمانند اما مدل ارائه شده توسط این محققان بیان می دارد که ماده در تکینگی گم نخواهد شد بلکه می تواند از طریق کرم چاله واقع در مرکز سیاهچاله عبور کند و از سمت دیگری از گیتی از درون کرمچاله ای دیگر خارج شود.

بر اساس گفته های اولمو مسئله دیگری که این نوع تفسیر از سیاهچاله می تواند حل کند این است که منبع انرژی خارق العاده ای برای تولید کرم چاله نیاز نیست، چرا که بر اساس نظریه گرانش اینشتین برای تولید کرم چاله نیاز به حضور ماده و انرژی منفی دارد اما براساس فرضیه ی “اولمو” کرم چاله ها مانند ماده و انرژی معمولی می باشند چیزی به مانند میدان الکتریکی. جالبی و خواص کرم چاله ها برای فیزیکدانان تئوری چیزی بیش از یک تونل یا دری برای اتصال نقاط دور دست گیتی می باشد، کرم چاله ها می توانند در تفسیر پدیده های کوانتومی و ذات ذرات بنیادی کمک کنند و همه اینها حاصل این تفسیر جدید و نزدیک تر به علم و دور از تخیل می باشد. جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله گرانش کوانتومی و کلاسیک منتشر شده است.

ترجمه: امیرحسین یزدان پور/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sciencedaily.com