بیگ بنگ: شاید ما در بخش اشتباه کهکشان زندگی می­‌کنیم. جایی که ما هستیم ستارگان بسیار از هم فاصله دارند؛ اما در “خوشه‌های کروی”، ستارگان به هم نزدیک‌اند و با وجود سیارات زیاد، شانش پشتیبانی از حیات و تمدن بیگانه نیز بیشتر می‌شود.

an advanced alien federation could evolve in globular clusters md

به گزارش بیگ بنگ، در جای دیگری در راه شیری، گروه وسیعی از جمعیت­‌های ستارگان کهن در نواحی فشرده­‌ای که “خوشه­‌های کروی” نامیده می­‌شوند گرد هم آمده‌­اند. در میان انبوهی فشرده از ستارگان، نه خبری از ستاره‌های جدید است و نه ستاره‌ای منفجر می‌شود تا برای حیات خطر ایجاد کند. شواهد دانشمندان نشان می­‌دهد که این نواحی شاید مملو از “سیارات سکونت‌پذیر” باشد.

اگر این موضوع صحت داشته باشد، هر تمدن فرازمینی پیشرفته‌­ای که درون این خوشه‌­های ستاره‌ای تکامل یابد، می‌تواند براحتی جامعۀ میان­ ستاره‌­ای تشکیل دهد و از برتری سرنوشت‌­سازی برخوردار باشد؛ چون فاصلۀ بین ستارگان در این نواحی بسیار به هم نزدیک است.

بر اساس یک مطالعه­ جدید، این موضوع می­‌تواند ارتباطات و سفر میان­ ستاره‌­ای را بسیار آسان کند و احتمالاً «فدراسیون فرازمینی» را از تمدن­‌های رقیبی که در نواحی بیرونی کهکشان قرار دارند (نظیر تمدن ما) بسیار فراتر می­‌برد. اما هنوز زود است که چمدان‌­هایتان را ببندید. نزدیکی بیش از حد منظومه‌­های ستاره‌­ای به یکدیگر می‌­تواند بقای هر تمدن فرازمینی را که بر سیاره‌­ای درون خوشه ستاره‌ای ساکن است، به نابودی بکشاند.

فرازمینیان پیشرفته در خوشه‌­های کروی از مزایای ویژه‌­ای برخوردارند

خوشه­‌های ستاره‌ای دارای کهن­‌ترین منظومه­‌های ستاره‌­ای‌ هستند. این خوشه‌ها می­‌توانند بین صد هزار تا یک میلیون ستاره را درون خود جای دهند و بر اساس مطالعۀ انجام­ شده، تقریباً ۱۵۰ خوشۀ ستاره‌ای کروی در کهکشان ما وجود دارد که قدمتی ۱۰ میلیارد ساله دارند.

چنین منظومه‌­های کهنی میزبان سیاراتی هستند که نه تنها می­‌توانند از حیات هوشمند پشتیبانی کنند بلکه می‌­توانند خاستگاه تمدن‌های پیشرفته هم باشند. نویسندگان این مقاله عنوان کردند: «در چنین محیطی فاصلۀ این تمدن‌­ها از هم، کمتر از صدها یا هزاران واحد نجومی خواهد بود: صدها تا هزاران برابر کوچکتر از فواصل میان­‌ ستاره‌­ای در قرص راه شیری که منزلگاه خورشید است.»

esoaیک واحد نجومی(AU) برابر فاصله­ زمین تا خورشید است که فاصله‌ای برابر با 150 میلیون کیلومتر است. تقریباً ۸ دقیقه طول می‌­کشد تا نور خورشید این فاصله را طی کند و به ما برسد. نزدیکترین ستاره در همسایگی ما، منظومه آلفا قنطورس، حدود ۴ سال نوری با زمین فاصله دارد، به این معنی که نور این ستاره ۴ سال طول می­‌کشد تا به زمین برسد. مطالعات اخیر نشان می­‌دهد که شاید در این منظومه سیارات قابل سکونت وجود دارد و از آنجایی­ که این سیارات احتمالاً از حیات هوشمند فرازمینی پشتیبانی نمی‌­کنند، چشم­‌انداز مسکونی­‌سازی هر سیاره­‌ای، حتی در نزدیک­ترین منظومه­‌های ستاره‌­ای، از قرار معلوم با چالش لاینحل ارتباط میان­ ستاره‌­ای مواجه خواهد بود، چون هر سیگنالی که به ساکنین فرضی این منظومه ارسال کنیم، دست­کم ۸ سال طول خواهد کشید تا پاسخ آن را دریافت کنیم (و عکس این موضوع نیز برای ساکنین منظومۀ آلفا قنطورس صادق است).

قربانی کردن یک تمدن فرازمینی برای نجات سایر تمدن‌­ها

اما در خوشه‌­های ستاره‌ای، برقراری ارتباط بین دو ستارۀ همسایه بسیار آسان‌­تر خواهد بود. در مخابرۀ سیگنال بین دو ستارۀ همسایه که فاصله­ آن­ها تنها چند صد برابر فاصله­ زمین تا خورشید است، زمان انتظار برای دریافت پاسخ ۱۶۰۰ دقیقه­­ است. این زمان انتظارِ تقریباً ۲۷ ساعته به سختی از یک روز زمینی تجاوز می‌­کند.

dyUaAPeFZFCpfPzLLwP

بر اساس این مطالعه، زمان انتظار ۲۷ ساعته تخمین فوق­‌العاده ایده‌­آلی است، چون در اکثر موارد برای مخابرۀ سیگنال میان­ ستاره‌­ای باید هفته­‌ها و ماه‌­ها صبر کرد تا زمان گذر، تکمیل شود. در خوشه‌­های ستاره‌ای، نزدیکی متقابل ستارگان همسایه به یکدیگر می‌­تواند مزیت ویژۀ دیگری را برای تمدن‌­های فرازمینی به ارمغان آورد و آن توانایی زنده ماندن از رویدادهای فاجعه‌­بار انقراض است – از آن رویدادهایی که ایلان ماسک دوست دارد دربارۀ آن­ها صحبت کند – چون آن­ها برای نقل مکان و سکونت در دنیاهای دیگر باید مسیر کوتاه‌­تری را طی کنند.

اما زیاد هیجان­‌زده نشوید. احتمال آماری اینکه “فدراسیون فرازمینی” یکجا منقرض شود باید تقریباً صفر باشد، اما هر منظومه ستاره‌­‌ای مجزا در خوشه‌­های ستاره‌ای به احتمال زیاد دستخوش دوره‌­های آشوب و ویرانی خواهد شد، چون ناهنجاری‌­های گرانشی ناشی از منظومه­‌های مجاور می‌­تواند سیارک­‌ها را در مسیر برخورد با دنیاهای مسکونی قرار دهد، یا حتی یک دنیای شبیه زمین را مستقیماً به سوی ستارۀ میزبانش روانه کند و یا آن را کاملاً از منظومه‌­اش به بیرون پرتاب کند.

این پژوهش تا حد زیادی جذاب است چون برای بحث دربارۀ موضوعاتی نظیر تکامل یک گونه و تمدن­‌های پیشرفته فرازمینی احتمالات بسیار زیادی را مطرح می­‌کند. اما تلسکوپ‌­های شکارگر سیارات فراخورشیدی ممکن است روزی رویداد شگفت‌انگیزی را در این خوشه‌­های ستاره‌ای رصد کنند. به شرطی که کسی خانه باشد!

ترجمه: محمد نوده فراهانی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: interestingengineering.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه