تولید اکسیژن قابل تنفس در مریخ
بیگ بنگ: ناسا تایید کرد که اکسیژن قابل تنفس واقعاً در مریخ قابل استخراج است. این آزمایش نشان میدهد که استخراج اکسیژن قابل تنفس از جو نازک مریخ امکانپذیر است.
به گزارش بیگ بنگ، آزمایش بهرهبرداری از منابع اکسیژن (ISRU) در مریخ (MOXIE) مستقر در مریخنورد استقامت ناسا بارها مولکول های موجود در هوای مریخ را جدا کرده است تا یک منبع کوچک اما ثابت از اکسیژن را تولید کند. اکنون، MOXIE پس از انجام یک ماموریت خوب، در حال بازنشستگی است.
“پام ملروی” معاون مدیر ناسا می گوید: «عملکرد چشمگیر MOXIE نشان می دهد که استخراج اکسیژن از جو مریخ امکانپذیر است – اکسیژنی که می تواند به تامین هوای قابل تنفس یا پیشران موشک برای فضانوردان آینده کمک کند.
توسعهی فناوریهایی که به ما امکان استفاده از منابع در ماه و مریخ را میدهند بسیار حائز اهمیت است تا بتوانیم حضور طولانیمدتی در ماه داشته باشیم، یک اقتصاد قوی را در ماه ایجاد کنیم و از یک کمپین اکتشافی اولیه انسانی در مریخ پشتیبانی کنیم.»
بیش از 95 درصد از جو مریخ از دی اکسیدکربن تشکیل شده و بنابراین تولید اکسیژن از دی اکسید کربن، روش مناسبی است. زیرا اکسیژن محمولهی سنگینی در ماموریتهای فضایی است. اکسیژن فضای زیادی را به خود اختصاص میدهد و بعید است که فضانوردان بتوانند مقدار کافی از آن را به مریخ ببرند تا انسان بتواند در آنجا نفس بکشد، چه برسد به اینکه سوخت فضاپیماها را برای یک سفر طولانی به خانه تأمین کند.
آزمایش MOXIE که توسط دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) طراحی شده، از زمان فرود مریخنورد استقامت در مریخ در فوریه ۲۰۲۱ این کاوشگر به طور مرتب دی اکسید کربن را به اکسیژن تبدیل کرد. ماکسی از الکتریستیه و یک فرآیند شیمیایی برای تجزیه مولکولهای دیاکسید کربن و تولید اکسیژن استفاده میکند.
“ماکسی” در هر آزمایش به مدت یک ساعت اکسیژن، تولید میکند و پس از آن یک دوره خاموش میشود. در این ساعت کار، MOXIE برای تولید حداکثر ۱۰ گرم یعنی حدود ۲۰ دقیقه اکسیژن قابل تنفس برای یک فضانورد طراحی شده است. حتی در بدترین حالت، دستگاهی مانند MOXIE میتواند سایر منابع اکسیژن را تکمیل کند و مقدار محموله مورد نیاز برای حمل از زمین را کاهش دهد.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: sciencealert.com
سلام من یک سوالی دارم ایا امکان اینکه همین فرایند تبدیل گازها را در زمین برای حل مشکل گرمایش جهانی انجام دهیم وجود ندارد؟ یا اینکه مقیاس کار آنقدر بزرگ است که با فناوری کنونی مقرون به صرفه و ثمربخش نیست؟