جستجوی ِ سیگنال موجودات فضایی در منظومۀ تراپیست 1
بیگ بنگ: منظومه تراپيست-1 جدیداً در صدر اخبار نجوم قرار گرفته است. این منظومه برای نخستین بار در ماه می 2016 میلادی پس از اعلام خبر کشف سه سیاره فرا خورشیدی که به دور ستاره کوتوله سرخ می چرخند، علنی شد. ابتدای هفته قبل شاهد درز خبرهایی پیرامون یافته های جدید تلسکوپ فضایی اسپيتزر و تلسکوپ های زمینی بودیم که بر اساس آن، هفت سیاره در این منظومه وجود دارد.
به گزارش بیگ بنگ، اکنون اینطور بنظر می رسد که باید منتظر شنیدن خبرهای بیشتری از این منظومه بود. موسسه جستجو برای هوش فرا زمینی- ستی(SETI) از قبل با آرایهٔ تلسکوپ آلن(ATA) به منظور یافتن علائم حیات حتی قبل از درز خبرهایی از این منظومه در رسانه ها، مشغول بررسی تراپيست-1 بود. از آنجا که هیچ نشانه ای از ترافیک رادیویی شناسایی نشد، انجام بررسی های بیشتری انتظار می رود. با توجه به نزدیکی تراپيست-1 به منظومه شمسی خودمان و برخورداری آن از هفت سیاره مشابه زمین به لحاظ اندازه و جرم، کاملاً وسوسه انگیز و البته قابل توجیه است که فکر کنیم احتمال وجود حیاتی شکوفا و پر رونق در تراپيست-1 دور از انتظار نیست.
ست شوستاک، اخترشناس ارشد در ستی چنین توضیح می دهد: احتمال وجود حیات در منظومه تراپيست-1 باعث می شود منظومه شمسی خودمان درجه چهار بنظر برسد. حتی اگر یک سیاره توانسته باشد موجودات توانمند به لحاظ فنی پدید بیاورد، آن گونه ها می توانند به سرعت در سایر بخش ها پراکنده شوند. با فرض موشک هایی که سرعتی کمتر از موشک های ساخته شده توسط سازمان ناسا دارند، سفر در میان جهان های موجود در منظومه تراپيست-1 می توانست بطرز قابل توجهی کوتاه باشد. بهترین فضاپیمای ما می توانست شما را در عرض شش ماه به مریخ ببرد. نهایتاً، گشت و گذار در سیاره های تراپيست-1 به یک سفر تفریحی آخر هفته مُبدل می گشت.
پس جاي تعجب نیست که چرا سازمان ستی از زمان اعلام کشف این سیارات فرا خورشیدی از آرایه تلسکوپ آلن برای مشاهدهٔ منظومه تراپيست استفاده می کرده است. آرایه تلسکوپی آلن که در شمال کالیفرنیا (شمالی ترین نقطه کالیفرنیا) واقع شده است، به آرایهٔ دارای چندین دیش کوچک(LNSD) معروف میباشد؛ این نوع آرایه طرفداران زیادی در اخترشناسی رادیویی پیدا کرده است.
به مانند سایر آرایه های دارای چندین دیش کوچک، مثل آرایه کیلومتر مربع پیشنهادی که هم اکنون در استرالیا و آفریقای جنوبی در حال ساخت است، بکارگیری چندین دیش کوچک در ناحیه ای بزرگ در دستور کار قرار دارد. برنامه ریزی برای طراحی این آرایه ها از سال 1997 میلادی آغاز شد، زمانی که سازمان ستی کارگاهی را برای بحث در خصوص آیندهٔ سازمان و راهبردهای جستجوی آن اختصاص داد.
گزارش نهایی کارگاه تحت عنوان “SETI 2020” برنامه ای را برای ایجاد آرایه تلسکوپ جدیدی در نظر گرفت. این آرایه در آن زمان عنوان “تلسکوپ یک هکتاری” را یدک می کشید، چرا که برنامهٔ ساخت “آرایۀ دارای چندین دیش کوچک” ِ یک هکتاری را در بر می گرفت. سازمان ستی توسعه این برنامه را به همراه آزمایشگاه اخترشناسی رادیویی(RAL) در یو سی برکلی آغاز نمود.
آنان در سال 2001 مبلغ اهدایی 11.5 میلیون دلار را از سازمان پائول جی آلن دریافت کردند، سازمانی که توسط پائول آلن(یکی از همکاران بیل گیتس در تاسیس مایکروسافت) تاسیس شد. در سال 2007، فاز اول ساخت به پایان رسید و سرانجام آرایه تلسکوپی آلن با 42 آنتن در روز یازدهم اکتبر 2007 عملیات خود را آغاز کرد. آلن از آن زمان مبلغ 13.5 میلیون دلار دیگر را برای فاز دوم توسعه هزینه کرده است.
در قیاس با آرایه های بزرگ تک دیشى، آرایه های کوچک موثرترند زیرا امکان ارتقای آنها با افزودن دیش های بیشتر وجود دارد. آرایه تلسکوپی آلن، هزینه های کمتری را نیز در پی دارد زیرا بر پایه فناوری های توسعه یافته برای بازار تلویزیون، ارتباطات رادیویی و تلفن همراه استوار میباشد. این آرایه از نرم افزارها و تراشه های قابل برنامه ریزی برای پردازش سیگنال استفاده می کند؛ این عامل شرایط را برای ادغام سریع در صورت دسترسی به فناوری جدید مهیا می سازد. لذا آرایهٔ یاد شده از ظرفیت لازم برای انجام بررسی های همزمان در طول موج های سانتی متری برخوردار است. سازمان ستی مشاهداتى را با این مجموعه تلسکوپ برای دوره های 12 ساعته در 7 روز هفته انجام داده است.
این آرایه در سال گذشته تراپيست-1 را نشانه رفت و ده میلیارد کانال رادیویی را با هدف جستجوی سیگنال مورد بررسی قرار داد. طبیعتاً، شاید این ایده قدری دور از دسترس به نظر برسد که یک سیگنال رادیویی از این منظومه ساطع شده باشد و آرایه تلسکوپی آلن موفق به دریافت آن سیگنال باشد. شوستاک خاطر نشان کرد: با فرض اینکه ساکنان احتمالی این منظومه شمسی بتوانند از آنتن های ارسال سیگنال به بزرگی تلسکوپ رادیویی 500 متری در چین برای فرستادن پیام هایی به انسان ها استفاده نمایند، آرایه آلن می توانست سیگنالى را شناسایی کند؛ در صورتی که موجودات فضایی قادر به استفاده از فرستنده ای با قدرت 100 کیلو وات یا بیشتر باشند.
تاکنون هیچ چیزی از این منظومه شلوغ شکار نشده است. اما سازمان ستی کار خود را تمام نکرده و کارهای تحقیقاتی آتی در دستور کار آن میباشد. اگر تمدن فناوری پیشرفته ای در این منظومه وجود داشته باشد، خیلی زود علائمی کشف خواهند شد. کشف 7 سیاره در تراپيست-1 خبر بسیار هیجان انگیزی است زیرا نشان دهندهء تعدّد منظومه هایی در کیهان است که می توانند از حیات پشتیبانی کنند. نه تنها سه سیاره در این منظومه وجود دارد که در داخل ناحیه قابل سکونت آن در حال گردش اند، بلکه چرخش آنها به دور ستاره کوتوله سرخ نیز بسیار نوید بخش است.
این ستاره ها از رایج ترین ستارگان در کیهان هستند که هفتاد درصد ستارگان کهکشان ما را تشکیل می دهند. از ثبات بالایی هم برخوردارند، چرا که تا بیش از ده تریلیون سال در فاز ‘زنجیره اصلی’ باقی مانده اند. اخترشناسان بر این باورند که 20 مورد از مجموع 30 ستاره نزدیک به منظومه شمسی ما، کوتوله سرخ اند. یعنی شانس زیادی برای دستیابی به علائم حیات تنها چند سال نوری آن طرف تر وجود دارد. شوستاک در پایان گفت: صرف نظر از وجود یا عدم وجود ساکنانى در این منظومه، کشف تراپيست-1 بر این احتمال دامن زده است که کیهان مملو از چنین مکان های قابل سکونتی میباشد؛ اگر هنوز فکر می کنید قسمت های دیگر جهان بایر است، احتمالا اشتباه می کنید.
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: universetoday.com
به شخصه معتقدم اعداد و ارقام بهترین دلیل برای اثبات اینه که ما تنها موجودات هوشمند کیهان نیستیم
حتی با یه ضرب و تقسیم ساده هم میشه به این مسعله پی برد
قوانین فیزیک میگه که هیچ چیز نمیتونه سریعتر از نور حرکت کنه پس اگه برفرض محال انسان یه روزی به سطحی از پیشرفت برسه که وسیله ای بسازه که بتونه با سرعت نور(یا نزدیک به سرعت نور) حرکت کنه حتی عمرش قد نمیده که از یکطرف کهکشان راه شیری به طرف دیگش سفر کنه و میدونیم که غیر از کهکشان راه شیری هم کهکشان های زیادی وجود دارن که رسیدن به اونا با توجه به فاصله زیادشون غیر ممکن به نظر میرسه توی هر کدوم از این کهکشان ها بیشتر از 100000 ستاره وجود دارن که به دور هر کدوم از این ستاره ها هم سیاره هایی مثل همین سیارات منظومه شمسی خودمون در حال گردش هستن که احتمال پشتیبانی از حیات در تعداد زیادی از اونا وجود داره
حالا به نظرتون ممکنه این همه سیاره و ستاره فقط بخاطر انسان خلق شده باشن در صورتی که تعداد زیادی از اونارو حتی نمیتونه با قوی ترین تلسکوپ ها هم ببینه؟
منطق شما رو نمیدونم ولی منطق من میگه احتمالش تقریبا صفره
پس اگه فکر میکنید در کیهان به این عظمت تنها هستیم یا به ریاضی اعتقادی ندارید یا تمایلی به قبول واقعیت ندارید
با اینهمه به علاقه مندان توصیه میکنم کلمات “پیام آرسیبو” و “جواب پیام آرسیبو” رو توی گوگل سرچ کنن و نتایج رو بخونن به احتمال زیاد نظرشون درباره وجود هوش فرازمینی (نمیگم آدم فضایی چون به احتمال زیاد این موجودات ظاهر متفاوتی نسبت به انسان دارند چون شرایط محیطی سیارشون با شرایط کره زمین متفاوته و در نتیجه تکاملشون هم نسبت به تکامل انسان متفاوته و کلمه ادم فضایی در کل بنظرم کلمه درستی برای قلمداد کردن این موجودات نیست) تغییر میکنه
تا اینجاش که درباره وجود داشتن موجودات فرازمینی بحث کردم ولی اگه همه قبول کنیم که وجود دارن دو حالت میشه برای این موجودات فرازمینی فرض کرد:
حالت اول: این موجودات فاقد قدرت اختیار و تفکر هوشمندانه و تمدن هستند یا به عبارت دیگه پایین تر از انسان قرار دارند ( به طور مثال موجودات میکروبی که وجودشون تقریبا ثابت هم شده و یا موجودات پر سلولی مثل گیاه یا گونه های جانوری)
حالت دوم: (هوش فرازمینی) احتمال داره که این موجودات مثل انسان دارای تمدن باشند و تفکر هوشمندانه داشته باشند و یا اصلا اون ها هم مثل انسان دین و مذهب و هدایت کننده (مثل پیامبران و امامان ما انسان ها) داشته باشند و اون ها هم جهان آخرتی در پیش داشته باشن
اینا فقط نظرات شخصی من بودن که با منطق هم سازگاری داره(که اگه نداشت بهشون فکر هم نمیکردم)
ببخشید طولانی شد
همه تصورات انسان درست نیس چون معمولا ناشی از علاقه ماست به ان تصور مثلا کسی دوس ندارد چیزهای زشت رو تصور کنه و اشتباه ما انسان ها اینه اول یک چیزیو در زهن خود تجسم میکنم و بعد سعی میکنم با هزار راه که وجود دارد ان را ثابت کنیم و این اشتباه است چون همینطور که میدانیم بیشتر کشفیات به صورت ناگهانی و ناخوداگاه و اتفاقی است
اونقد همزاد برای زمین پیدا شه ک از شمارش خسته شن .تکنولوژی رفت و امد در مسافت های بین کهکشانی مشکله فقط
به نظر شما اگه یه مورچه الان از خونه من بخواد خیلی سریع بره به اون طرف کره زمین باید چکارکنه ؟؟
اگه با تفکر مورچه فکر کنیم که با پای پیاده خودش راه می اوفته و تا یک میلیون سال دیگه میتونه برسه به آن طرف کره زمین !! که هیچ وقت عمرش کفایت که نمیکنه حتی سر راه همان اوایل با برخورد موجودات دیگر له خواهد شد .
اما اگر به مغز خودش فشار می آورد و قدرت تفکر داشت کافی بود که خودشو به یه انسان که قصد پرواز با هواپیما به اون طرف کره زمین رو داره بچسپونه و با اون بره که هم سالم به آنجا میرسید و هم یک میلیون سال را به چند روز تغییر میداد . این مثال شاید زیاد ربطی به سفر انسان با سرعت بالا در فضا نداشته باشه اما منظورم قدرت تفکر انسانه که میتواند به هرجا و هرچیزی دست پیدا کنه اگر بیشتر به خودش و تفکرش فشار بیاره .
عالي ????