بیگ بنگ: ابرنواخترها پر انرژی ترین و قدرتمندترین رویدادهای ستاره شناسی در جهان قابل مشاهده هستند. بطور خلاصه این رویدادها طغیان یک ستاره در حال مرگ با چندین برابر جرم خورشید میباشند. این در حالی است که می دانیم ابرنواخترها مسئول ایجاد عناصر سنگین بر روی سیاره ما میباشند، به همین دلیل دانشمندان از روی باقی مانده ابرنواختر ذات الکرسی آ (Cassiopeia A) به چگونگی انفجار و مرگ یک ستاره پر جرم پی بردند.

این اولین نقشه رادیواکتیویته از باقی مانده ابرنواختر ذات الکرسی A است، تصویری از گرد و غبار و تکه های یک ستاره عظیم که منفجر شده است. رنگ آبی نشان دهنده مواد رادیو اکتیو  انرژی بالا است که توسط اشعه ایکس  در  NuSTAR نقشه برداری شده است.

نور ناشی از باقی مانده انفجار ابرنواختر ذات الکرسی A که از انفجار یک ستاره در حدود 15 تا 25 برابر پر جرم تر از خورشید ما به وجود آمده، نخستین بار ۳۳۰ سال پیش به زمین رسید. اما غبار کهکشانی باعث شد تا چشم‌انداز این آتش‌بازی کیهانی اندکی تار و محو شود تا اینکه در نهایت رصدخانه فضایی پرتوی ایکس چاندرا توانست برای اولین این سحابی را شکار کند. مشاهدات قبلی چاندرا انتشار اشعه ایکس و گسترش پوسته و رشته های گاز غنی از آهن داغ را در ابرنواختر ذات الکرسی A نشان دهد. اما آرایه تلسکوپ طیف هسته ای ناسا  NuSTAR که در نور اشعه ایکس به پایش فضا می پردازد توانست پازل گم شده این سحابی را کامل کند. این رصدخانه فضایی که یکی از اهداف اولیه ماموریت NuSTAR ناسا بوده در ژوئن 2012 برای اندازه‌گیری تابشهای پر انرژی پرتو ایکس از ابرنواخترها به فضا پرتاب شده بود.

این ابرنواختر در فاصله 11 هزار سال نوری از زمین قرار دارد، در گذشته توسط تلسکوپهای مرئی، مادون قرمز و پرتو ایکس بسیاری به تصویر کشیده شده بود، اما تلسکوپ فضایی NuSTAR اولین نقشه از تابشهای پر انرژی پرتو ایکس که از ماده ساخته شده در هسته این ابرنواختر، بقایای موجود را بوجود آورده، تولید کرده است. این ماده، ایزوتوپ رادیواکتیو تیتانیوم-44 است که در هسته ستاره در زمان فروپاشی آن به شکل یک ستاره نوترونی یا سیاه‌چاله، تولید می‌شود.

این تصاویر  سیر پیشرفت یک انفجار ابرنواختری در یک ستاره پر جرم  را نشان می دهد. تصویر اول ستاره های عظیم (سمت چپ)، که عناصر سنگین تر از آهن در داخلشان ایجاد می شود، تا ضربه و انفجار نهایی یک ستاره عظیم (وسط)، و در نهایت پراکندگی لایه های بیرونی یک ستاره که به شکل باقی مانده ابرنواختری ایجاد می شود(سمت راست)مشاهدات جدید از آرایه تلسکوپ طیف هسته ای ناسا NuSTAR تکه های گم شده ی پازل انفجار ستاره های عظیم را کامل کرد.

اغلب ستارگان نوترونی میدان‌های مغناطیسی چرخان و قویی دارند که باعث می‌شود به‌سان یک فانوس دریایی از خود پرتوهای قدرتمند رادیویی و ایکس منتشر کنند؛ اما جرمی که در میان ذات‌الکرسی A قرار گرفته، پیوسته و یکنواخت می‌سوزد. چنین جوی باعث می‌شود که باقیمانده ستاره در طول‌موج‌های مریی، آبی به نظر برسد و هم‌چنین انرژی‌های غیرمعمول پرتوهای ایکسی را که دانشمندان مشاهده کرده‌اند را توضیح بدهد. دانشمندان، در گذشته نیز پیش بینی می کردند که در ذات‌الکرسی A یک ستاره نوترونی وجود دارد که با جوی از کربن پوشانده شده است.

مطالعه بیشتر در : universetoday , nasa