بیگ بنگ: ریوگو یک سنگ فضایی خشک و عجیب و غریب است. فضاپیمای هایابوسا-2 ژاپن نخستین داده‌هایش را دربارۀ این سیارک به زمین مخابره کرده و ظاهرا هیچ اثری از آب در آن نیست.

به گزارش بیگ بنگ، هایابوسا-2 در ماه ژوئن 2018 به سیارک ریوگو رسید و از آن زمان، سه فرودگر را در آنجا پیاده کرده و یک نمونه خاک از سطح آن برداشته است. نخستین تجزیه و تحلیل داده‌ها بتازگی در کنفرانس علوم سیاره‌ای و اقمار در وودلندزِ تگزاس ارائه شد. شکل ظاهری و دامنه‌های حاره‌ای آن نشان می دهد که شاید زمانی دو برابر سریع‌تر از آنچه امروز می بینیم، در حال چرخش بوده است و در کمتر از 4 ساعت یک دور کامل انجام میداده است. شاید به تدریج به واسطه تابش نور خورشید به آن، از سرعت چرخشش کاسته شده باشد.

«سیجی سوگیتا» محقق و عضو تیم از دانشگاه توکیو گفت: «اندازه‌گیری‌ها نشان داد که سطح ریوگو تقریبا یکنواخت است. به شدت تاریک است و کمتر از 2 درصد نوری را که به آن برخورد می کند، بازتاب میدهد. مقایسه آن با دنباله‌دارهایی که رصد کرده‌ایم، نشان از همخوانیِ رنگ‌ها دارد. لذا میتوان این طور نتیجه گرفت که ریوگو در گذشته با گرمای قابل توجهی از سوی خورشید روبرو بوده است؛ شاید زمانی که از جرمِ والد خود جدا شد.»

این اتفاق می تواند توضیح بدهد که چرا میزان آب در سیارک ریوگو اینقدر ناچیز است؛ حتی به طرز قابل توجهی کمتر از میزان آب در سیارک بِنو که هدفِ عملیات «اوسیریس رِکس» ناسا است. بر اساس محل احتمالیِ شکل‌گیری ریوگو، بعید است از اول خشک بوده باشد. سوگیتا در ادامه خاطر نشان کرد: «سناریوی اصلی ما این است که جرمِ والد آب بدست آورد و سپس قسمت اعظمی از آبش را دفع کرد. از آنجا که سطح سیارک ریوگو خیلی همگن است، شاید جرم والد آن میزان زیادی از آبش را به واسطه گرمایشِ مواد رادیواکتیو از دست داده است؛ نه اینکه سایر اجرام به این سیارک برخورد کرده باشند. این برخورد نمی توانست کل سیارک را به شکل مساوی تحت تاثیر قرار بدهد.»

یکی دیگر از محققان در تکمیل سخنان سوگیتا گفت: «برخی افراد اینطور ابراز ناامیدی می کنند که در دیگر مکان‌های سیارک نیز این یکنواختی برقرار است. اما مولفه‌ها و اجزای مختلف به خوبی با هم ترکیب شده‌اند. پس نمونه تهیه شده از هر جای سیارک باید از هر نوع سنگی که در آنجا وجود دارد، در دل خود داشته باشد.»

محققان از مدت ها پیش اینطور تصور می کردند که سیارک‌هایی مثل ریوگو در گذشته‌ای بسیار دور، آب و سایر موادِ مورد نیاز حیات را به زمین آورده‌اند. پس اگر مشخص شود که بسیاری از سیارک‌ها مثل ریوگو فاقد آب هستند، باید در محاسبات‌مان تجدید نظر کرده و آثار حیات را در مکان‌های دیگری مورد جستجو قرار دهیم.

همچنین محققان ژاپنی نمونه‌هایی از سیارک ریوگو جمع‌آوری کرده‌اند که در سال ۲۰۲۰ به زمین باز می گردد و نمونه‌ها می‌توانند به دانشمندان در کشف ساختار سیستم منظومه شمسی کمک کنند. در ویدئوی بالا نحوه نمونه‌برداری از سیارک ریوگو را مشاهده می توانید مشاهده کنید.

ترجمه: منصور نقی‌لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: newscientist.com