بیگ بنگ: ناسا تازه ترین مجموعه‌ از عکس‌های رنگی و اطلاعات بدست آمده از پلوتو را منتشر کرد، این گالری برای اولین بار شامل داده‌هایی از طیف‌سنج مادون قرمز فضاپیما است که از توزیع یخ در این سیاره کوتوله نقشه‌برداری کرده است.

به گزارش بیگ بنگ، داده‌های دانلود شده ی جدید به ارائه تصاویر خیره‌کننده و بینش‌های علمی بسیاری از ماهیت پلوتو پرداخته‌ اند. این تصاویر که با ترکیب عکس‌ها در طیف های مختلف تهیه شده، دشت‌های یخی وسیع، رشته کوهها و حتی شواهدی از یک چرخه یخ- آب در سیاره کوتوله را به نمایش گذاشته‌اند. پیش از این، عکس‌های کیفیت بالای ارسال‌شده از پلوتو، کوه‌های یخ‌زده و اقیانوس‌های نیتروژن مایع و منجمد سطحی و دیگر شگفتی‌هایی را که در دورترین نقطه منظومه شمسی و در نبود گرمای خورشید شکل گرفته‌اند برای ما نشان داده بود اما اکنون با استفاده از این تصویر رنگی با کیفیت بسیار بالا می‌توان به رازهای بیشتری درباره ی سطح، اتمسفر و … پلوتو پی برد که دانشمندان ناسا در حال تجزیه و تحلیل آنها هستند.

تصاویر اخیر، صفحه جدیدی از اکتشافات را برای این جرم آسمانی مبهم گشوده است. عکس بالا، نشان‌دهنده چشم‌اندازی از برآمدگی‌های تراز شده است که ظاهری مشابه پوست مار را به نمایش گذاشته‌ اند. این تصویر توسط دوربین MVIC افق های نو گرفته شده و شامل یک منظره ازکوه تارتاروس درسا است که به زیبایی در خط سایه مرز مشخص شده است.

تصاویر دوربین LORRI فضاپیمای افق های نو تا به امروز دقیق‌ترین نماها را از سطح پلوتو ارائه کرده است. یک تصویر اصلاح رنگ شده در بالا، شامل بخشی از حوضه فلات اسپوتنیک در سمت راست و همچنین کوهها و دهانه آتشفشان‌ها در منطقه شکسته‌تر سمت چپ است. این تصویر که کمی پیش از نزدیکترین دیدار افق های نو با سیاره کوتوله گرفته شده، به بینندگان اجازه می‌دهد تا ویژگی‌های نسبتا کوچک با وسعت تنها 250 متر را تشخیص دهند.

فلات اسپوتنیک نقطه کانونی بسیاری از تصاویر بازگردانده شده توسط افق های نو است. نسخه وضوح بالایی از این فلات نشان می‌دهد که سطح به ظاهر صاف آن در واقع با چاله‌ها و برآمدگی‌هایی پوشیده شده است. به گفته محققان، این منطقه احتمالا در نتیجه تصعید مشابه دنباله دار 67P باشد.

فضاپیمای افق های نو برای نخستین بار داده‌هایی از طیف‌سنج مادون‌ قرمز ارائه کرده است. خوانش‌های ارائه شده از این طیف‌سنج نشان دهنده سطوح بسیار متضاد از توزیع یخ متان در سراسر سطح پلوتو است. به نظر می رسد که یخ به طور حجیمی در فلات اسوپتنیک توزیع شده، اما در مناطق دیگر شاهدی از آن دیده نمی‌شود. دانشمندان ناسا مطمئن نیستند که آیا توزیع یخ در نتیجه درخشش زمین پلوتو ایجاد شده یا اینکه تراکم یخ، خود دلیلی برای روشنایی است. آلن استرن، محقق اصلی ماموریت افق های نو اظهار کرد: « ما با این تصاویر و نقشه‌ها، صفحه جدیدی را در مطالعه پلوتو برای آشکارسازی وضوح بالای این سیاره هم از نظر رنگ و هم ترکیبات باز کرده‌ایم. کاش کلاید تامبا، کاشف پلوتو برای دیدن این روز زنده می‌ماند.»

پلوتو روزگاری دورترین سیاره منظومه شمسی به‌شمار می‌رفت اما اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی که مرجع رسمی برای نوآوردن زبان‌زدها و واژه‌های مربوط به اخترشناسی است بدلایل زیر پلوتو را از سیارات منظومه شمسی خارج و عنوان «سیاره کوتوله» را به آن داد. سیارۀ کوتوله به جرمی آسمانی گفته می شود که دارای ۴ ویژگی زیر باشد: ۱- در مداری به دور خورشید می‌گردد. ۲- آنقدر جرم دارد تا خودگرانی آن بر نیروهای جسم صلب غلبه کرده، جسمی با تعادل هیدرواستاتیک (تقریباً گِرد)به وجود آید. ۳- تمام مسیر (مدار) خود را از اجرام ریز و درشت جارو نکرده است (آنها جذب یا دفع نکرده) ۴- قمر یک سیاره نیست.

سایت علمی بیگ بنگ / منابع: scitechdaily , NASA , Pluto