بیگ بنگ: فضاپیمای روزتا در آخرین مرحله از ماموریت خود به سوی سطح دنباله دار ۶۷پی حرکت کرده است. این کاوشگر که مارس سال ۲۰۰۴ به فضا پرتاب شد، امروز جمعه، 30 سپتامبر 2016 پس از آنکه هنگام حرکت به سوی سطح دنباله دار، اطلاعاتی از این دنباله دار را به زمین مخابره خواهد کرد، در برخورد با آن متلاشی می شود و به ماموریت 12 ساله ی خود پایان می دهد.

به گزارش BBC، دنباله‌دار ۶۷پی/چوریوموف-گراسیمنکو در سال ۱۹۶۹ توسط دو اخترشناس به نام های کلیم ایوانوویچ چورویوموف و ایوانوا گراسیمنکو کشف شده بود. فضاپیمای روزتا که از جمله کاوشگرهای سازمان فضایی اروپاست، در سال ٢٠٠۴ به فضا ارسال شد که پس از ١٠ سال‌ و طی کردن نزدیک به شش میلیارد کیلومتر در ۶ آگوست 2014 به دنباله‌دار ۶٧ پی/چوریوموف-گراسیمنکو، رسید.

از جمله فعالیت‌های بسیار جالب روزتا این بود که کاوشگری به نام فیله را به سمت دنباله‌دار فرستاد تا روی سطح آن فرود آید و به انجام آزمایش‌های علمی بپردازد که در زمان خود، یکی از مهم‌ترین اخبار و دستاوردهای علمی جهان محسوب می‌شد زیرا اولین فضاپیمایی بود که به دیدار یک دنباله‌دار می‌رفت. این کاوشگر به سلامت بر سطح دنباله‌دار فرود آمد اما باطری‌های خورشیدی آن پس از سه روز تمام و فعالیت آن متوقف شد.

کارشناسان مرکز کنترل آژانس فضایی اروپا گفتند که کاوشگر فیله در سایه قرار گرفته و به خاطر نبودن نور خورشید، قادر به فعالیت نیست. در ماه ژوئن سال ۲۰۱۵ که دنباله‌دار ۶۷پی به خورشید نزدیکتر شده بود، باطری‌های کاوشگر برای مدتی کوتاه به کار افتاد. با وجود اینکه ماموریت کاوشگر آنطور که انتظار می‌رفت انجام نگرفت اما در همان مدت کوتاهی که فعال بود، توانست اطلاعات سودمندی را از سطح دنباله‌دار به زمین ارسال کند. اوایل ماه سپتامبر سال جاری، فضاپیمای روزتا برای مدتی کوتاه تصاویری از “فیله” را که در شکاف یک صخره قرار داشت به زمین فرستاد.

پس از رها کردن کاوشگر به سوی سطح دنباله‌دار، فضاپیمای روزتا به حرکت در کنار ۶۷پی ادامه داد و به بررسی خصوصیات گازهای تشکیل دهنده دنباله آن پرداخت. با دور شدن دنباله‌دار از خورشید، ماموریت روزتا هم پایان می‌یابد و به دستور مرکز کنترل زمینی، این کاوشگر به سوی سطح دنباله‌دار قبل از برخورد با سطح دنباله‌دار، اطلاعاتی از آن را به زمین خواهد فرستاد. این ماموریت از زمان پرتاب تا برخورد فضاپیما به سطح دنباله‌دار در روز جمعه، امروز، دوازده سال و شش ماه و بیست و هشت روز به طول انجامیده است.

پژوهشگران در مرکز کنترل زمینی ترجیح دادند به جای اینکه روزتا را به حال خود در مدار ۶۷پی رها کنند، آن را برای برخورد نهایی به سوی سطح دنباله‌دار بفرستند تا در آخرین لحظات بتواند اطلاعاتی از جمله درباره حفره های مرموز روی دنباله‌دار را به زمین ارسال کند. لازم به ذکر است این فضاپیما برای فرود آمدن بر سطح دنباله‌دار طراحی نشده است.

ارسال یک فضاپیمای تحقیقاتی به سوی دنباله‌دارها برای اولین بار در دهه ۱۹۷۰ مطرح شد اما تنها بیست و سه سال بعد بود که آژانس فضایی اروپایی اجرای چنین طرحی را تایید و هزینه اجرای آن را که به یک میلیارد و نیم دلار بالغ می‌شد، تصویب کرد. در ابتدا قرار بود این فضاپیما به سوی ماهواره دیگری به نام ۴۶پی/ویرتانن پرتاب شود اما بعدا مقصد آن تغییر یافت و در مارس سال ۲۰۰۴، روزتا از منطقه کورو در گینه فرانسه به فضا پرتاب شد.

با ارسال این کاوشگر سوی یک دنباله دار، پژوهشگران انتظار داشتند بتوانند به اطلاعاتی دست یابند که به شناخت چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی و شاید نحوه پدید آمدن حیات بر کره زمین کمک کند. به گفته کارشناسان، دنباله‌دارها حاوی مواد اولیه ساخت منظومه شمسی هستند و سابقه تشکیل آنها به زمانی باز می‌گردد که خورشید هنوز توده‌ای مدور از غبار و گاز بود.

دنباله‌دارها عمدتا از یخ، غبار و ذرات سنگ ساخته شده‌اند و نظر بر این است که شاید با برخورد با سطح زمین، برای اولین بار آب را به این سیاره آورده و امکان پدید آمدن حیات را ایجاد کرده باشند. همچنین، به گفته پژوهشگران، آن بخش از اطلاعات دریافتی از روزتا و فیله که تاکنون تجزیه و تحلیل شده حاکی از آن است که ممکن است برخورد دنباله‌دارها با زمین، اسیدهای آمینه را هم که مواد لازم برای ایجاد موجودات زنده است، به زمین آورده باشد.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: BBC

اطلاعات بیشتر: astronomynow.com