مصاحبه با دانشمند ناسا در مورد آینده ی سفرهای بین ستاره ای!
بیگ بنگ: سایت علمی نیوساینتیست با دانشمند ناسا “هارولد سانی وایت” گفتگویی را در خصوص تحقیقات ناسا برای هموار کردن سفرهای بین ستاره ای انجام داده است که در زیر می توانید این مصاحبه را بخوانید.
ایده ی اینکه هیچ چیزی نمی تواند از سرعت نور تجاوز کند جاه طلبی های بین ستاره ای ما را محدود می کند، چطور می توانیم آن را دور بزنیم؟
مطابق نسبیت عام دو راه گریز برای خیلی سریع رفتن به جایی و پیروز شدن بر محدودیت سرعت نور وجود دارد، یکی کرمچاله و دیگری پیچ و تاب فضا1.
پیچ و تاب دهنده ی فضا چیست و چگونه می تواند به ما یاری رساند؟
یک پیچ و تاب دهنده ی فضا یا ماشین وارپ بر پایه ی این اصل کار می کند که شما می توانید در هر سرعتی فضا را منبسط و منقبض کنید. یک مقایسه زمینی انجام می دهم، در فرودگاه ها ما سطوح متحرک را داریم که به شما یاری می رسانند فاصله را سریع تر از حالت های دیگر طی کنید. شما در یک ساعت ۳ مایل را طی می کنید، حال بر یک سطح متحرک گام نهید، هنوز هم در ساعت ۳ مایل را قدم می زنید ولی فاصله را بسیار زودتر از کسی که روی تسمه نیست طی می کنید.
یک پیچنده ی فضایی2 به چه شکلی خواهد بود؟
برای سادگی زمین فوتبال را تصور کنید که یک حلقه به دور آن وجود دارد که با تیرک هایی همراه است. زمین فوتبال جایی است که خدمه ی ستاره پیما و سیستم های روباتیکی هستند در حالی که حلقه شامل یک ماده عجیب و غریب به نام انرژی منفی خلاء – یک دستاورد منطقی مکانیک کوانتومی– است. تجسم این حلقه ی چنبره از انرژی منفی خلاء چیزی است که از ریاضیات و فیزیک می خواهد تا بتواند از حقه ی تاب دار کردن استفاده کند.
اینکه در سرعت پیچ و تاب سفر کنیم به چه شکلی خواهد بود؟
شما باید یک سرعت اولیه داشته باشید سپس زمانی که حلقه ی انرژی منفی خلاء روشن می شود سرعت شما را افزایش می دهد. فضا در جلوی ستاره پیما منقبض شده و در پشت آن منبسط می شود که شما را در میان فضا–زمان تاب دار به جلو می کشد و بنابراین فاصله را با یک سرعت بسیار بیشتر طی می کنید که مانند نگاه کردن یک فیلم در دور تند است.
حتی اگر سفر کردن با سرعت پیچ و تاب از لحاظ تئوری ممکن باشد، آیا میزان بسیار زیاد انرژی مورد نیاز امکان آن را خیلی کم نمی کند؟
زمانی که در سال ۱۹۹۴ برای اولین بار این ایده به صورت ریاضیاتی ارائه شد مقدار بسیار زیادی انرژی منفی خلاء نیاز داشت که ایده را به نظر ناممکن می ساخت. من در سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ به عنوان قسمتی از ۱۰۰ سال نشست ستاره پیما و کشف راه هایی برای کاهش قابل توجه انرژی مورد نیاز فعالیت داشتم. برای ستاره پیمایی با ضخامت ۱۰ متر و سرعت ۱۰ برابر نور، می توانم انرژی منفی را به اندازه ی مورد نیاز کاهش دهم.
شما برای به واقعیت تبدیل کردن این تا چه میزان نزدیک هستید؟
ما از لحاظ علمی بیشتر از تکنولوژیکی نزدیک شده ایم. ما گام های مشخص و کنترل شده ای برای اثبات این اندیشه برداشته ایم، برای نشان دادن اینکه ما ریاضیات و فیزیک را به درستی دریافت کرده و به کار بسته ایم. برای آن هدف ما کوشش می کنیم تا یک نمونه ی میکروسکوپی از حباب تاب دار را در آزمایشگاه تولید کنیم و آن را اندازه بگیریم.
اگر موفق شوید آیا توقف بعدی در آلفا قنطورس است؟
ما یکباره از آزمایشگاه به یک ماموریت بین ستاره ای نمی رویم. چندین مرحله ی میانی وجود خواهد داشت، کارهای دیگری نیز باید انجام دهیم بسیار پیش از آنکه چند عکس شاعرانه از ناخدا روی عرشه کشتی بگیریم که به سکان دار می گوید کنترل ماشین وارپ را به دست گیرد.
[1] Space Warp
[2] Starship with Warp Drive
باز نشر: سایت بیگ بنگ / نویسنده: محسن کرمی- نشریه دانشمند – شماره ۶۱۳ – آبان ۱۳۹۳
منبع: newscientist
wow,10 Barabare Sorate Nor!! Mahshare
حتی فکر کردن به وارپ هم منو به هیجان میندازه کاش یه ۲۰۰،۰۰۰سال دیگه بدنیا میومدم