میراث 23 ساله ی هابل
تلسکوپ هابل 23 ساله شد و خدمات این تلسکوپ به بشر و علم بیشمار است، کشف تعدادی از اقمار سیارات دوردست منظومهی شمسی، کمک به ادراک انبساط عالم، وجود مادهی تاریک و تخمین سن عالم از دستاوردهایی است که این تلسکوپ ارائه کرده است و تصاویر بیشماری از کیهان که تلسکوپ فضایی هابل چشم بزرگ انسانها به ثبت رساند تا درک ما از جهان کاملا متفاوت باشد. بنا به گفته ناسا این تلسکوپ تا 2020 به کار خود ادامه می دهد البته پیش از اتمام کار این تلسکوپ جانشینش تلسکوپ جیمز وب در سال 2018 به فضا پرتاب می شود.
به مناسبت سالگرد تولد هابل تصمیم گرفتیم تا 10 عکس زیبا که هابل گرفته است را به نمایش بگذاریم.
این جدیدترین تصویر منتشر شده از هابل می باشد، این دنباله دار زیبا ISON نام دارد، درخشانترین دنبالهداری که تاکنون از میانه سامانه خورشیدی عبور کرده و قرار است شهاببارانی نامرئی نیز برای زمین به ارمغان بیاورد. شبیهسازیهای کامپیوتری موقعیت و حرکات دنباله این دنبالهدار را محاسبه کرده و نشان میدهد زمین در تاریخ 14 ژانویه 2014 از میان این دنباله درخشان عبور خواهد کرد.تلسکوپ فضایی هابل تصویری از این جسم یخی در فاصله 400 میلیون کیلومتری از زمین گرفته است.
کهکشان کلاه مکزیکی یا M104 کهکشانی در صورت فلکی سنبله که تقریبا از کنار دیده می شود . هابل در این عکس یکی از شاهکارهای خود را به نمایش گذاشته است.
کهکشان کلاه مکزیکی 50000 سال نوری قطر دارد و با زمین ما 28 میلیون سال نوری فاصله دارد. این کهکشان یکی از بزرگترین کهکشانهای واقع در قسمت جنوبی صورت فلکی سنبله می باشد.
سحابی بزرگ کشتی یا NGC 3372 با پهنای 300 سال نوری یکی از بزرگترین اجرام غیر ستاره ای در کهکشان ما است که مانند جواهری در جنوب آسمان می درخشد. سحابی جبار نیز که در نیمکره شمالی آسمان قرار دارد بسیار شبیه این سحابی است که البته مقداری کوچک تر از آن است. سحابی کشتی به راحتی و بدون چشم مسلح قابل روئیت می باشد اگر چه این سحابی در فاصله 7500 سال نوری از ما قرار دارد.
به فاصلۀ 3000 سال نوری دورتر٬ ستارهای در حال مرگ٬ پوستههای گازی درخشان خود را به بیرون پرتاب میکند. این تصویر را که تلسکوپ فضایی هابل گرفته سحابی چشم گربه را نشان میدهد. این سحابی یکی از پیچیدهترین سحابیهای سیارهنمای شناخته شده است. در واقع٬ ویژگیهایی که در چشمگربه دیده شدهاند بسیار پیچیدهاند بهطوری که منجمان احتمال میدهند که جرم مرکزی این سحابی ممکن است واقعاً یک منظومۀ ستارهای دوتایی باشد. اصطلاح «سحابی سیارهنما» که برای توصیف اینگونه اجرام عمومی به کار میرفت٬ گمراه کننده است.
فوران های پلاسما از کهکشان رادیویی هرکول آ
فورانهای خارق العاده از این کهکشان عجیب به نظر می رسد، هيچكس نمیداند دلیل این فورانهای پلاسما چیست؟ اما به احتمال زیاد به سیاهچاله ی عظیم و پرجرم مرکز آن مربوط است. کهکشان واقع در مركز تصویر،هركول آ، در نور مرئی کهکشان بیضوی نسبتاً معمولی به نظر میآید. زمانیکه همین تصویر در طول موجهای رادیویی ثبت شد، فورانهای عظیم پلاسما با گستردگی بیش از یک میلیون سال آشکار شد. بررسی جزئیات نشان میدهد کهکشان مرکزی تصویر که به نام 3C 348 هم خوانده میشود، در واقع بیش از هزار بار پرجرمتر از کهکشان راه شیری ما است. تحلیل جزئیات نشان داده که این کهکشان و سیاهچالهی مرکزی آن تقریباً هزار برابر بزرگتر از سیاهچالهی مرکزی در مرکز كهكشان راه شیری است.
مریخ از لنز هابل
این تصویر در مدت چند دقیقه که مریخ در 60000 سال اخیر نزدیکترین فاصله خود را به زمین گرفته بود در روز 27 اوت 2013 توسط هابل ثبت شده است. در این تصویر، این سیاره قرمز 34،647،420 مایل (55،757،930 کیلومتر) از زمین فاصله دارد.
سحابی خرچنگ / M1
این جرمی است که پس از انفجار یک ستاره باقی مانده است. سحابی خرچنگ، که حاصل یک ابر نواختر در سال 1054 بعد از میلاد است، پر از رشتههای اسرارآمیز است. رشتهها نه تنها فوقالعاده پیچیده هستند، بلکه به نظر میرسد سرعتی بیش از سرعت مورد انتظار از یک انفجار آزاد را دارند. این تصویر به وسیلۀ تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است.
سحابی عقاب یک خوشه ستارهای باز جوان در صورت فلکی مار (Serpens) است که توسط فيليپ لوئيس دو شوسو (Jean-Philippe de Cheseaux) در ۶-۱۷۴۵ کشف گردید.نام آن از شکل مانند عقاب این سحابی گرفته شده است.
در اين سحابي از يك ميليون سال پيش ستارهسازي آغاز شده است. قدر ظاهري آن در آسمان 6، عمر آن 5/5 ميليون سال و قطرش در حدود 70سال نوري است. نواحي قرمز در سحابي ناشي از يونيزهشدن گاز هيدروژن است.
سحابی شبح کوچک
این سحابی سیاره ای زیبا که به نام NGC 6369 شناخته می شود توسط منجم قرن 18 ویلیام هرشل زمانی که داشت از یک تلسکوپ برای بررسی صورت فلکی مارگیر استفاده می کرد کشف شد. این سحابی گرد و سیاره ای شکل نسبتاً کم نور نام محبوب سحابی شبح کوچک را بدست آورده است. سحابی های سیاره ای عموماً مربوط به سیاره ها نیستند بلکه در انتهای عمر ستاره های شبیه خورشید متولد می شوند زمانی که لایه بیرونی آنها به درون فضا گسترش می یابد در حالیکه هسته ستاره کوچک شده تا تبدیل به یک کوتوله سفید شود.
پروانههای کمی میتوانند بالهایی به این بزرگی داشته باشند. خوشهها و سحابیهای درخشان آسمان شب سیاره زمین، معمولا به نام گلها و حشرات خوانده میشوند و NGC 6302 نیز مستثنی نیست. ستارۀ مرکزی این سحابی خاص، با دمای سطحی حدود 250000 درجه سانتیگراد، به طرز استثنائی داغ است. اگر چه این ستاره به صورت درخشانی در نور فرابنفش میتابد، اما به وسیله یک حلقهی فشرده گرد و غبار از دید مستقیم ما پنهان است.
I have a question. What the resoultion of Habble telescope if we watch the moon with it? If Hubble can take picture of a galaxy in 1000 light year way, why we can’t see the USA flag in the moon with this telescope?
It’s a question of resolution, governed by the laws of physics. The flag is too small and too far away to be resolved by the largest telescopes on Earth (or the Hubble). It would have to be the size of a football field to be picked up by our best telescopes. That said, the Apollo sites have been imaged in great detail by the Lunar Reconnaissance Orbiter at at altitude of 50 metres above the Moon’s surface. The flags, which were made of nylon, have long since disintegrated in the ultraviolet radiation from the Sun, but the Lunar Modules and footprints are plainly visible.
Source(s):
http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/mu…
http://www.boston.com/bigpicture/2010/01…