همگرایی گرانشی، مناطق پنهان “سیاهچاله” را نشان می دهد!
بیگ بنگ: محققان با کمک تلسکوپ انتگرال، فرمی و رصدخانه ی فضایی سویفت، از قدرت همگرایی کیهانی برای مشاهده ی نواحی داخلی سیاهچاله ها استفاده کردند. اشعه ی گاما پرتوی پر انرژی است که از اجرام بسیار خشن در جهان ساطع می شود، جت های اشعه گاما با سرعت نزدیک به نور از جریان هایی در اطراف سیاهچاله ها حرکت می کنند، برای مثال این جت ها از طریق انتشار مواد بسیار گرمی که بطور وحشیانه به دور سیاهچاله می چرخند و توسطش بلعیده می شوند، ساتع می شوند.
به گزارش بیگ بنگ، تلسکوپ های ما هرگز برای مشاهده ی نواحی داخلی سیاهچاله ها کافی نیستند و دانشمندان در تلاش هستند تا بررسی کنند چگونه این جت ها به هر طریقی در جهان ما پدید می آیند. آندری نرونوف از دانشگاه ژنو – سوئیس، نویسنده این مقاله گفت: « برای اینکه ما دقیقا نمی دانیم در اینجا چه خبر است، به همین دلیل نمی توانیم این رفتار را درک کنیم. در هر حال این روش جدید اجازه می دهد که بطور مستقیم دیدی نسبت به این منطقه از فضا یعنی اطراف سیاهچاله ی پرجرم PKS 1830-211 داشته باشیم.» ابن سیاهچاله در فاصله میلیاردها سال نوری از ما قرار دارد، ماهواره ی انتگرال سازمان فضایی اروپا و تلسکوپ فرمی اشعه گاما نمی توانند این منطقه را مشاهده کنند، اما یک خوش شانسی که همان”همگرایی گرانشی” بود، به کمک محققان آمد.
این سیاهچاله از زمین بسیار دور و کوچک به نظر می رسد، تلاش برای مشاهده سیاهچاله ی PKS 1830-211 همانند تلاش برای مشاهده ی مورچه در ماه است، هیچ کدام از تلسکوپ های ما قادر به مشاهده ی چیزهای بسیار کوچک نیستند، بنابراین تنها دانشمندان از یک ترفند برای مشاهده این مورچه استفاده کردند و آن همگرایی گرانشی بود. اجرام عظیم از ستاره های تنها تا خوشه های کهکشانی نور را خم و متمرکز می کنند که جریان های اطراف آنها با گرانش آنها همانند ذره بین های غول پیکر عمل می کند.
دکتر نرونوف و همکارنش از مکان ستارگان بین زمین و هدفشان برای تمرکز و اندازه گیری اندازه ی جت های ساطع شده در سیاهچاله های بزرگ استفاده کردند، اولین بار این ایده حتی با اشعه گاما استفاده شده بود. آنها ساختار زاویه این مورچه روی ماه را برداشتند، مسیر آسمان را که در حدود 100 برابر فاصله زمین تا خورشید را پوشش می داد، در یک ناحیه مشاهده کردند، از نظر نجومی این مقدار بسیار کوچک است. مشاهدات این تیم نشان می دهد که اشعه گاما مستقیما از مجاورت سیاهچاله آمده است، این ایده ای به دانشمندان می دهد که در تولید جت ها اهمیت ندارد. این شگفت انگیز است، چیزهای بسیار کوچکی که در فاصله های بسیار دور از ما وجود دارند را می توانیم مشاهده کنیم.
مشاهدات ِ منبع اشعه گاما با تلسکوپ انتگرال و فرمی ناسا به ستاره شناسان اجازه می دهد که تصویر کامل تری از جریان های اشعه بدست آورند. تیم با مطالعه اشعه ایکس و استفاده از داده های ماهواره های انتگرال و سویفت یافتند که این اشعه ایکس از ناحیه ای در اطراف سوراخی به اندازه 400 میلیارد کیلومتر یا بیشتر نشات می گیرد. این سیاهچاله یکی از قدرتمند ترین اجرام شناخته شده در نوع خود است، تجزیه و تحلیل تابش آن بطور کامل مشخص می کند که جت ها چگونه شکل می گیرند. خوشبختانه سیاهچاله در میدانی از فضا که به طرف مرکز کهکشان واقع شده است، بنابراین ماهواره ی انتگرال آن را بخوبی مشاهده کرد. این مشاهدات اطلاعات منحصر به فردی درباره ی فرآیندهای پر انرژی که در اطراف سیاهچاله های غول پیکر رخ می دهد را آشکار می کند و به دانشمندان اجازه می دهد که به ساختارهای بسیار کوچکی که از ما بسیار دور هستند، مشاهده کنیم.
ترجمه: رامین فخاری/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: dailygalaxy.com