بیگ بنگ: دکتر “رولاند کراکر” اخترفیزیکدان دانشگاه ملّی استرالیا، و همکارانش از اروپا، نیوزیلند، استرالیا و ایالات متحده نشان دادند که بسیاری از پادماده‌های کهکشانی چگونه شکل می‌گیرند.

به گزارش بیگ بنگ، پادماده، متشکل از ذرّات پادذرّه‌ی ماده‌ی معمولی است- وقتی پادماده و ماده به هم برسند به سرعت یکدیگر را نابود می‌کنند و انفجار انرژی در قالب اشعه گاما شکل می‌دهند. اخترفیزیکدانان از اوایل دهه‌ی 1970 می دانستند که بخش‌های داخلی کهکشاه راه شیری، منبعی قوی از اشعه‌های گاما است، که این حاکی از وجود پادماده است؛ اما هیچ دیدگاهی در خصوص اینکه پادماده از کجا آمده، وجود نداشته است.

دکتر کراکر گفت: «تیم ما نشان داد که علت آن، یک سری انفجارهای ابرنواختری ضعیف بوده که در طول میلیون‌ها سال رخ داده و هر یک از این انفجارها از همگرایی دو کوتوله سفیدی ایجاد شده‌اند که بقایای فوق‌العاده فشردۀ ستاره‌هایی است که اندازه‌ی آن دو بزرگ‌تر از دو خورشید نیست. تحقیقات ما، بینش جدیدی را برای آن بخشی از کهکشان راه شیری فراهم می‌کند که برخی از قدیمی‌ترین ستاره‌های کهکشان‌مان را در آنجا پیدا کردیم.»

وی افزود: این تیم این موضوع را که سیاهچاله‌ی پرجرم در مرکز راه شیری و ماده‌ی تاریکی که هنوز مرموز است، منابع پادماده هستند را رد کردند. منشاء پادماده سیستمی است که در آن، دو کوتوله سفید کم‌جرم، یک سیستم دوتایی تشکیل می‌دهند و به هم برخورد می‌کنند. کوتوله‌ی سفید کوچکتر، جرم خود را به ستارۀ بزرگتر می‌دهد و با تبدیل شدن به کوتوله سفید هلیومی به زندگی خود پایان می‌دهد، در حالی که ستاره‌ی بزرگتر به عنوان کوتوله‌ی سفید کربن-اکسیژن به پایان می‌رسد.

دکتر کراکر گفت: «یک لحظۀ نهایی بسیار نمایشی به این سیستم دوتایی داده می‌شود: وقتی کوتوله‌های سفید به دور یکدیگر می‌چرخند سیستم، انرژی را به امواج گرانشی می‌دهد و از این رو باعث می‌شود آن دو به صورت مارپیچی به یکدیگر نزدیک و نزدیک‌تر شوند. وقتی این دو بیش از حد به هم نزدیک شدند، کوتوله‌ی سفید کربن- اکسیژن به صورت پاره پاره از ستاره‌ی همراه خود جدا می‌شود؛ در همین حین هلیوم ستارۀ همراه سریعا پوسته‌ی متراکمی را تشکیل می‌دهد که ستارۀ بزرگتر را می‌پوشاند و سریعا منجر به ایجاد ابرنواختر گرمایی (که به عنوان شبیه به SN 1991bg شناخته شده است) می‌شود که منبع پادماده است.» جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله‌ی Nature Astronomy منتشر شده است.

ترجمه: زهرا جهانبانی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com