بیگ بنگ: NGC 3603 روشن ترین خوشه ستاره ای است که بیشترین ارتباط را با ستاره های پرجرم دارد، این خوشه متراکم در مارپیچ کهکشان راه شیری واقع شده و در واقع یک کارخانه ی شکل گیری ستارگان است.

6a00d8341bf7f753ef01b7c6cf712b970b-800wi

برای یک قرن مجموعه ستاره های ولف رایه(1) بنام HD 97950 در این سحابی مخفی شده بودند،  ستاره های ولف رایه در فاز تکامل ستاره ای جرمی بیست برابر خورشید دارند. با وجود این جرم کم این ستاره ها مقدار زیادی ماده را به وسیله بادهای ستاره ای با سرعت چندین میلیون کیلومتر در فضا پخش می کنند. این خوشه ستاره های جوان در فاصله ۲۰ هزار سال نوری از زمین در سحابی NGC 3603 و در مارپیچ کهکشان راه شیری واقع شده است.

NGC 3603 این خوشه ستاره ای یک ناحیه بسیار فعال شکل گیری ستارگان است، ستاره ها در مناطق تاریک و پر از گرد و غبار این سحابی متولد می شوند که بطور گسترده همگی آنها قابل مشاهده نیستند.اما زمانی که ستاره های جوان تازه متولد می شوند شروع به درخشیدن می کنند و اطرافشان عاری از گرد و غبار می شود و به راحتی مشاهده می شوند. ابرهای گرد و غباری که همچون  پیله این ستاره های درخشان را در خود نهفته دارد ،از موادی بنام مناطق هیدورژن II *ایجاد شده است.


ابرهای یونیزه مناطق هیدورژن II درخشان هستند، زیرا اشعه ماورا بنفش بیرون داده شده از ستاره های داغ با هیدروژن ابرهای گازی تعامل ایجاد می کند. این نواحی چند صد سال نوری گستردگی دارند و  قابل انداز گیری هستند، یکی از این نواحی در قسمت پایین سمت چپ سحابی NGC 3603 قرار دارد. این خوشه ستاره ای نخستین بار در 14 مارس 1834 توسط ویلیام هرشل در طول سفر سه ساله خود به نزدیکی کیپ تاون برای مشاهده آسمان جنوبی کشف شد. او آن را بعنوان یک جسم قابل توجه توصیف نام برد و فکر می کرد آن باید یک خوشه ستاره ای کروی باشد. مطالعات آینده نشان داد که آن یک خوشه ستاره ای کروی پیر نیست بلکه یک خوشه جوان باز و یکی از غنی ترین آنهاست.

منبع : dailygalaxy

پی نوشت:

1) ستارگان ولف-رایه ( Wolf-Rayet stars) : ستارگانی بسیار پرجرم یعنی با جرم بالای ۲۰ جرم خورشید هستند. آنان همچنین بسیار روشن وداغند و از این رو توجّه اخترشناسان را جلب کرده‌اند و به دلیل روشنایی زیاد خود یکی از گونه های فراغول‌ها هستند. طیف این ستارگان نیز غیر عادّی است و این خود یکی از عواملی است که آنان را از دیگر ستارگان آسمان جدا می‌سازد.

* مناطق هیدروژن  II : این مناطق ابر هایی بزرگ با چگالی کم و گاز های یونیزه هستند که ستارگان در آن ها شکل می گیرند. ستاره آبی کوتاه مدت(short-lived blue star)در این مناطق مقدار فراوانی نور ماورای بنفش ساطع می کند که گاز اطراف آن را یونیزه می کند. این مناطق – که اغلب حدود چند صد سال نوری با ما فاصله دارند- همراه با ابر های مولکولی غول پیکر ایجاد می شوند.

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.