بیگ بنگ: برخی دانشمندان معتقدند که برای معکوس کردن روند تغییرات آب و هوایی بسیار دیر شده و بزودی زمین به محل غیرقابل سکونت تبدیل خواهد شد. جهان بسیار وسیع است و در مدار صدها هزار ستاره در کهکشان‌های مختلف، میلیون‌ها سیاره وجود دارند که برخی از آنها از قابلیت احتمالی زیست‌پذیری برخوردار هستند، اما یافتن جهان دیگری برای سکونت و نجات نسل بشر بسیار دشوار است و به همین منظور ایده ی ساخت سکونتگاه های فضایی می تواند تنها راه نجات انسان محسوب شود.

نمای بیرونی یک سکونت گاه حلقوی شکل
نمای بیرونی یک سکونت گاه حلقوی شکل
به گزارش بیگ بنگ، استفاده از سکونت گاه ها تقریبا از نیم قرن پیش مطرح شده است. در سال 1979 بیلینگهان و گروهش طرح هایی از سکونت گاه های بزرگ فضایی را رو نمایی کردند که مانند یک چرخ، ساخته شده اند و حول محور مرکزی خود دوران می کنند. انسان ها در داخل یک لوله ی تحت فشار حلقوی شکل دوار زندگی می کنند و در اثر نیروی گریز از مرکز به سطح داخلی حلقوی در نیمه ی بیرونی آن فشرده می شوند. چنین حلقوی یا چرخی، با شعاعی مثلا 10 کیلومتر، سکونت گاهی به طول 63 کیلومتر تامین می کند. دوران با سرعتی خطی حدود 1100 کیلومتر در ساعت، نیروی گریز از مرکزی به ساکنین این سکونت گاه وارد می کند که مشابه وزن بدن آنها در روی زمین می باشد. البته سرعت خطی مذکور، به هیچ وجه احساس نمی شود، مانند هواپیما که مسافرین آن در سرعت ثابت حرکتی احساس نمی کنند.
منظره ی قسمت کشاورزی سکونت گاه حلقوی شکل
منظره ی قسمت کشاورزی سکونت گاه حلقوی شکل

در تصویر زیر یک سکونت گاه حلقوی شکل فضایی چند طبقه نشان داده که شامل قسمت های مسکونی، تفریحی و صنعتی می باشد، قطارها طول سکونت گاه و آسانسورها فاصله ی بین طبقات را طی می کنند. با وارد کردن خاک از ماه و دیگر اجرام منظومه شمسی، می توان منظره ی سطح سکونت گاه را مانند زمین شکل داد که در آن خانه های مسکونی زمین مانند ایجاد کرد. تولید فشرده و کنترل شده محصولات کشاورزی با روش های آبیاری کم مصرف و پربازده، می تواند غذای لازم برای هزاران سکنه سکونت گاه را فراهم آورد.

نمایی از قسمت مسکونی یک سکونت گاه حلقوی شکل
نمایی از قسمت مسکونی یک سکونت گاه حلقوی شکل

طرح دیگری برای سکونت گاه فضایی، توسط اونیل بین سال 1974 تا 1989 پیشنهاد شده است و مشتمل بر یک استوانه توخالی تحت فشار، به قطر 6 کیلومتر و طول 30 کیلومتر است که حول محور استوانه در هر 110 ثانیه یکبار دوران می کند. امتداد محور استوانه به سمت خورشید جهت داده می شود. همانطور که در شکل دیده می شود، دیواره های استوانه ای شکل این سکونت گاه سه قسمت شفاف دارند، که نور خورشید می تواند از طریق آینه های بازتابی ، از این قسمت های شفاف عبور کرده و سه ناحیه به نام « دره ها » را روشن سازد. با کنترل و تنظیم سطوح آینه ها، می توان کاری کرد که خورشید طبق زمین، در 24 ساعت یکبار طلوع و یکبار غروب کند و حتی می توان با تنظیم درجه حرارات به موازات آینه ها، فصول زمینی را بازسازی نمود.

نمای بیرونی سکونت گاه فضایی استوانه ای دو قلوی اونیل
نمای بیرونی سکونت گاه فضایی استوانه ای دو قلوی اونیل

همان طور که به آسانی حدس زده می شود، اشکال سکونت گاه استوانه ای، امتداد محور آن است که با گردش به دور خورشید در مدار خاص خود، تنظیم محور استوانه به سمت خورشید به هم می خورد. برای اصلاح این اشکال، اونیل دو استوانه مشابه هم در نظر گرفته که در جهت عکس هم دوران می کنند و از طریق سازه های نازک پایه به یکدیگر متصل می باشند. در این سامانه دو استوانه ای، می توان محورهای دوران را همواره به سمت خورشید قرار داد.

در پروژه‌ تحقیقاتی سکونت گاه فضایی اونیل که با حمایت ناسا انجام شده می توان ابرها را در ارتفاع 1 کیلومتری از سطح استوانه تشکیل داد. خاک از ماه یا سیارک نزدیک زمین تامین گردیده و برای ساختن سطح زمین و محوطه و منظره ی آن و نیز زمین های کشاورزی در داخل سکونت گاه، به آنجا حمل می شود، تا محیطی مشابه محیط زمین در داخل آن ایجاد شود. علاوه بر آن، این نوع سکونت گاه های اصلی همیشه در اطراف خود تعدادی سکونت گاه های کوچک خدماتی خواهند داشت که می توان آنها، هر نوع شرایط محیطی بهینه برای تولیدات کشاورزی را ایجاد نایند.

نمایی از قسمت مسکونی سکونت گاه استوانه ای اونیل
نمایی از قسمت مسکونی سکونت گاه استوانه ای اونیل

سکونت گاه های حلقوی و استوانه ای می توانند جمعیتی در حدود 10 هزار تا بیش از 500 هزار نفر را در خود جای دهند. این سکونت گاه های فضایی عملا تبدیل به دنیاهای کوچک مخصوص خود خواهند شد و بعنوان مراکز ساختمانی اصلی برای اجرای انواع پروژه های ساخت سکونت گاه های فضایی و ایستگاه های خارجی سیارات، قمرها و سیارک ها عمل خواهند کرد. آنها به کارگاه هایی برای ساخت نیروگاه ها و اسکله هایی برای مونتاژ سفینه های فضایی مجهز خواهند گردید. بی اغزاق می توان پیش بینی نمود که تعداد کثیری از سکونت گاه های نوع اونیل با میلیون ها سکنه در پهنه ی وسیعی از منظومه شمسی شناور خواهد بود و هر نوع محصول تجاری قابل تولید در آنها را که اقتصادی باشد، تولید و صادر خواهند کرد و کاملا خود اکتفا و مستقل خواهند بود.

اما فواصل بسیار وسیع بین ستارگان و محدودیت سرعت نور و سرعت پایین فضاپیماها، امکان دسترسی به این مناطق را غیرممکن می‌سازد. یک منطقه قابل سکونت در فضا به معنای سیاره‌ای دارای آب در مدار ستاره‌ای شبه‌ خورشید است؛ اما برای سکونت بشر به چیزهایی بیش از آب نیاز است. جو و اکوسیستم زمین که در هیچ سیاره دیگری مشاهده نشده است، عامل تکامل منحصر بفرد بر روی این سیاره محسوب می‌شود؛ بنابراین یک محیط قابل سکونت برای انسان نیازمند ساخت جو و زیست کره است.

نویسنده و ترجمه: سمیر الله وردی / سایت علمی بیگ بنگ

منابع بیشتر:

Intelligent Life In The Universe- Peter Ulmschneider

O’Neill cylinder , gizmodo , slate

پاسخ دادن به سیروس بهاری لغو پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

2 دیدگاه

  1. درود
    و اما….
    همش نجات نجات نجات …..نجات زمین نجات مریخ نجات این نجات اون…..حالا گیریم که شد…چند میلیارد سال دیگه چی؟ لابد، نجات کهکشان نجات کیهان نجات جهان های موازی و…خب البته همه ی تلاش ها وتکاپو های خوب باید باشد و حتی من تا نجات کیهانش هم از کمک رسانی دریغ نمیکنم! ولی خب واقعیت اینه که من که زیاد وقت ندارم!!!! پس نباید همش درگیر این ظواهر باشم….. راه حل های بهتر همواره در بنیان پدیده ها نهفته است. بله ما علاوه بر این تفکرات “پوستی” باید به تفکرات “مغزی” نیز اندیشه کنیم. یک راه حل بنیادی و کاملا جامع و عظیم!!!
    خب چکار کنیم؟….بنیادی فک کن…چطوری؟….همیشه اصل مطلبو پیدا کن و چاره جو …
    در این مورد هم به جای زمین و کیوان و…که میخواییم نجاتشون بدیم بیایم خود اون چیزِ بهتری که؛ هدفِ پنهان شده ی بیچاره ای است در وجودمان، رو نجات بدیم….بقیه به چه درد میخورن…
    اون چیه؟….خب، همش بحث نجاته دیگه….نجات “جان”….پس معلوم شد که جان مهمه….نه زمین و زمان و کیوان……….نه تن و فن و زن و …
    پس راه بسیار نزدیکِ نجات و کاملا بنیادی که همه خودمونو حاضریم فداش بکنیم، اون شیرین، اون لیلی و اون ژولیت همه، دختر خانمِ جان ! می باشند.
    پس جواب نهایی هممون در این پرسش بنیادین نهفته است که…
    جان چیست؟
    از کجا اومد…منشا جان چیست؟
    و اینگونه است که همه چی بخوبی و خوشی تمام خواهد گشت….و البته تازه شروع خواهد شد، چون جانِ دیگه، جان که نمی میره که، جان میاد واسه نجات؛ مگه نه ما چرا باید به فکر نجات باشیم!.
    حالا، بگردید “جان” پیداش کنید.

  2. فکر می کنم با هزینه های بالایی که این محل های سکونت دارند بهتر است به فکر ایجاد تکنولوژیهایی بود که بتوان سیاره زمین را از خطر نابودی نجات داد .