ماهواره سیاره‌یاب ناسا با موفقیت به فضا پرتاب شد

بیگ بنگ: بامداد امروز ماهواره بررسی سیارات فراخورشیدی عبوری(TESS) ناسا، سوار بر موشک فالکون ۹ اسپیس ایکس با موفقیت به فضا پرتاب شد.

به گزارش بیگ بنگ، جانشین جدید تلسکوپ فضایی “کپلر” ناسا برای شکار سیارات فراخورشیدی به سمت مدار روانه شد. اسپیس‌ایکس امروز بالاخره پس از بررسی و تجزیه و تحلیل سیستم‌های هدایت، ناوبری و کنترل این ماهواره در روز دوشنبه، موفق به پرتاب آن شد و بوستر اسپیس ایکس نیز با موفقیت فرود آمد. این ماهواره که ۳۱۸ کیلوگرم وزن دارد، در یک مدار به شدت بیضویِ ۱۳٫۷ روزه قرار می گیرد که ۱۰۸ هزار کیلومتر به زمین نزدیک و ۳۷۳ هزار کیلومتر از آن دور می شود. به گفته‌ مسئولین مأموریت، این مدار – که هیچ فضاپیمایی تاکنون در آن قرار نگرفته– به طور باورنکردنی پایدار است و موجب می‌شود TESS بدون اینکه موتورش به احتراق بیفتد به مدت چندین دهه در آن باقی بماند.

*لحظۀ پرتاب موشک فالکون 9 که سیاره‌یاب تس را حمل می کرد*

این ماهواره می‌تواند ناحیه‌ای 400 برابر وسیع‌تر از تلسکوپ “کپلر” را پوشش دهد و بر روی پیدا کردن سیارات فرا خورشیدی و شبه‌زمین از منظومه‌های نزدیک و جمع‌آوری داده‌ها در مورد جرم، اندازه، تراکم و مدار آنها تمرکز خواهد کرد. این ماموریت 200 هزار ستارۀ نزدیک را مورد هدف قرار خواهد داد – ستارگانی که در فاصلۀ ۳۰۰ سال نوری از زمین قرار دارند. انتظار می‌رود این مأموریت جدید هزاران سیارۀ جدید را کشف کند که برخی از آنها به اندازه‌ای نزدیک خواهند بود که با استفاده از ابزارهای دیگر با جزئیات مطالعه می‌شوند. در اینجا لحظه پرتاب و لحظه فرود موشک فالکون ۹ را می بینید:

هدف ناسا این است که از “تس” برای یافتن سیاه‌های سنگی با شرایط حیات مشابه با زمین در کمربند حیات موسوم به مناطق “گلدی‌لاکس”(Goldilocks) استفاده کند. کمربند حیات(Circumstellar Habitable Zone) یا “CHZ” یا منطقه “گلدی‌لاکس”(Goldilocks Zone) در اخترشناسی، بازه‌ای از فاصله در سامانه یک ستاره است که بتوان در آن سیاره‌ای با فشار اتمسفر کافی یافت کرد که شرایط وجود آب مایع در سطح خود را دارا باشد. این فاصله بر مبنای نیازهای شناخته شده بیوسفر زمین، موقعیتش در منظومه شمسی و مقدار انرژی حرارتی که از خورشید دریافت می‌کند، محاسبه می‌شود.

به دلیل اهمیت وجود آب مایع به عنوان لازمه حیات تصور می‌شد می‌توان با استفاده از کمربند حیات وسعتی از جهان که امکان زندگی فرازمینی در آن وجود دارد را تخمین زد. هر چند بعدها مشخص شد که امکان وجود آب مایع به علت وجود منابع حرارتی دیگر در اجرام آسمانی که خارج از این محدوده قرار دارند نیز وجود دارد و در واقع امکان زیست فرازمینی به این نواحی محدود نمی‌شود.