بیگ بنگ: بر اساس نظریه ی “پیتر هیگز” فیزیکدان اسکاتلندی که در سال 1964 مطرح شد، میدان هیگز، از لحاظ نظری میدانی از انرژی است که در سرتاسر کیهان نفوذ کرده است.

پیتر هیگز - فیزیکدان نظری
پیتر هیگز – فیزیکدان نظری

به گزارش بیگ بنگ، هیگز معتقد است این میدان تعریفی برای ذرات بنیادی کیهان است که چگونه جرم دار شده اند، زیرا در دهه ی 1960 در واقع مدل استاندارد فیزیک کوانتوم نتوانست دلیلی برای جرم این ذرات پیدا کند. او پیشنهاد کرد که این میدان در کل فضا وجود دارد و ذرات این جرم را در اثر فعل و انفعالاتشان با آن، بدست می آوردند. در حالی که در ابتدا هیچ آزمایشی مبنی بر درستی این تئوری وجود نداشت، در طول زمان به تنها توضیح برای جرم تبدیل شد و به طور گسترده ای سازگار با مدل استاندارد تلقی شد. با اینکه بسیار عجیب است، عملکرد هیگز (یا همان میدان هیگز) در میان عموم فیزیکدانان و همچنین در مدل استاندارد مورد قبول واقع شده است.

بوزون هیگز چیست؟

یک نتیجه این تئوری این است که میدان هیگز می تواند به عنوان یک ذره ظاهر شود، همان طور که این اتفاق برای میدان های دیگر در فیزیک کوانتوم می افتد، این ذره بوزون هیگز نام دارد. کشف بوزون هیگز یک هدف بزرگ برای فیزیک تجربی است، ولی مشکل این جاست که این تئوری جرم بوزون هیگز را پیش بینی نمی کند. اگر شما ذرات را در شتاب دهنده ذرات با انرژی کافی برخورد دهید، بوزون هیگز باید آشکار شود. ولی بدون دانستن جرم آن، دانشمندان نمی دانند چقدر انرژی برای برخورد لازم است.

o-HIGGS-BOSON-facebookیکی از امیدهای دانشمندان این بود که با برخورددهنده هادرونی بزرگ(LHC) به اندازه کافی انرژی برای تولید بوزون هیگز تولید شود، چون نسبت به بقیه شتاب دهنده های ذرات ساخته شده بسیار قوی تر بود. در 4 جولای 2012، فیزیکدانان برخورددهنده هادرونی بزرگ بیان کردند که نتایج تجربی سازگار با ذره ی بوزون هیگز کشف کردند، سپس شواهدی برای تایید این ذره افزایش یافت و منجر به کسب جایزه نوبل فیزیک سال 2013 برای پیتر هیگز و فرانسوا انگلر شد. همان طور که فیزیکدانان در صدد یافتن ویژگی های بوزون هیگز هستند، همزمان ویژگی های فیزیکی میدان هیگز را نیز درک می کنند.

تعریف برایان گرین از میدان هیگز

یکی از تعاریف میدان هیگز، موردی بود از برایان گرین بود که در برنامه PBS چارلی رز که گرین در برنامه ای همراه با مایکل تافتس درباره ی کشف بوزون هیگز بحث می کردند: جرم در واقع مقاومت جسم در مقابل حرکت و تغییر آن است. یک توپ بیسبال را در نظر بگیرید. وقتی شما آن را پرتاب می کنید، بازوی شما مقاومتی را احساس می کند و در پرتاب وزنه نیز همین احساس را دارید. در مورد ذرات نیز این چنین است. مقاومت از کجا می آید؟ و این تئوری تا جایی پیش می رود که شاید فضا از “چیزهایی” نامرئی پر شده باشد، “چیزهایی” نامرئی و شیره مانند و وقتی ذرات تلاش می کنند تا حرکت کنند، مقاومت و چسبندگی احساس می کنند. این چسبندگی همان جرم آنهاست، همان چیزی که آنها را تشکیل می دهد.

980xاین یک چیز ِ نامرئی ِ گریزان است، قابل مشاهده نیست. ما باید راهی برای دست یابی به آن پیدا کنیم. در حال حاضر ایده ی مناسب این است که اگر شما پروتون ها یا ذرات دیگر را با سرعت بسیار بالایی به هم برخورد دهید، که این همان اتفاقی است که در برخورددهنده هادرونی بزرگ می افتد. شما باعث برخورد ذرات با سرعت بالایی به یکدیگر شده اید، در این حالت می توانید بعضی اوقات ضربه ای آهسته به این شیره بزنید و ذره ای از آن بیرون می آید که همان ذره بوزون هیگز است. بنابراین انسان ها دنبال این ذره ی بسیار کوچک بودند و به نظر می رسد امروزه آن را یافته اند.

آینده میدان هیگز

اگر تحقیقات در برخورددهنده هادرونی بزرگ به نتیجه برسد، آنگاه ما به ماهیت میدان هیگز پی برده ایم، ما تصویری واضح تر از وجود فیزیک کوانتوم در عالم خواهیم داشت. مخصوصا، درک بهتری از جرم پیدا خواهیم کرد که ممکن است به فهم ما از گرانش کمک کند. در حال حاضر، مدل استاندارد فیزیک شامل گرانش نمی شود (در حالی که این مدل بقیه نیروهای بنیادی فیزیک را توضیح می دهد). این آزمایش ممکن است راهی برای فیزیکدانان نظری در حوزه ی گرانش کوانتومی که در عالم وجود دارد، باز کند. این حتی ممکن است به درک فیزیکدانان از ماده عجیب موجود در عالم به نام ماده تاریک، کمک کند که نمی توان آن را جز به وسیله تاثیرات گرانشی رصد کرد. یا درک عمیقی از میدان هیگز ممکن است منجر به اثبات دافعه نیروی گرانش به وسیله انرژی تاریک شود، که در سراسر عالم قابل مشاهده ما وجود دارد.

ترجمه: یگانه نصراله زاده/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: physics.about.com

مطالب مرتبط:

داستان بوزون هیگز- قسمت اول

داستان بوزون هیگز- قسمت دوم

پاسخ دادن به فرزاد لغو پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

6 دیدگاه

  1. بخشه زیادی از میدان هیگز بر میگرده به معادلات انشتین فکر میکنم باید اشاره میشد

  2. میدان هیگز بنیادی ترین حالت و وضعیت در عالم هستی است. این میدان در واقع ٬ بصورت دو خط عمود برهم در کل کیهان امتداد یافته است. جنس این میدان که بصورت دو خط عمود برهم است از نیروی گرانش است که تحت تأثیر انرژی تاریک که یک نیروی دافعه است قرار ندارد. نقطه ی مرکزی این میدان یا این دو خط عمود برهم در واقع همان ذره بوزون هیگز است که در آن زمان و مکان ٬ مطلقا ٬ منطبق بر هم اند. در واقع اگر کیهان و عالم هستی را بصورت یک درخت بزرگ با تنه ٬ شاخه و برگ های فراوان فرض کنیم ٬ این دو خط عمود برهم و یا این میدان هیگز ریشه های این درخت تنومند کیهانی هستند و به خاطر همین است که کشف این میدان آنقدر کشف مهمی در کیهان شناسی است.

  3. سوال من اینه که جرم بوزون هیگز چطور بوجود اومده ؟؟ و منشاء انرژی میدان هیگز از چیه؟؟ و اصلا” جهان از تهی چطور ذرات بنیادی میسازه؟؟!

  4. میدان هیگز باعث جرم دار شدن ذرات بنیادی هستند و علاوه بر این بوزون هیگز هم داری جرم هست، چون با خودشون هم برهمکنش دارند،نتیجه اینکه جرمی که باعث خمیدگی فضا-زمان میشه نشات گرفته ازبر همکنش ذرات با میدان هیگز… پس میدان هیگز باعث میشه من جرم داشته باشم و جرم من باعث تغییر هرچند ناچیز فضا-زمان میشه.. (اگه اشتباهی هست دوستان اصلاح کنن)…سوالی که برام پیش اومده اینه که در جای مثل سیاه چاله که جرم بی نهایت در یک نقطه جمع شده ،میدان هیگز چطور عمل میکنه؟در این محدوده از فضا-زمان آیا فوتون ها هم می تونن با این میدان به نحوی مرتبط بشن یا همچنان بخاطر نداشتن برهم کنش با میدان هیگز به همون شکل باقی می مونن؟

    1. همونطور که اشاره کردید جرم ذرات با برهمکنش اونها با میدان هیگز رابطه مستقیم داره و جرم هم باعث خمیدگی فضازمان میشه
      وقتی که ستاره ای پرجرم تبدیل به سیاهچاله میشه به علت غلبه کردن گرانش بین ذرات بر نیروی الکترومغناطیسی در خودش فرو میریزه و چگالی بینهایت فضازمان رو خمیده میکنه تا جایی که فوتون هابرای انتشار از سطح ستاره سرعت گریز بیشتری از سرعت نور باید داشته باشن که این بخاطر نتایج نسبیت خاص غیرممکنه پس افق رویداد تشکیل میشه.
      در تکینگی سیاهچاله جرم بینهایت و حجم صفر داریم پس برهمکنش تکینگی با میدان هیگز هم به نسبت جرم سیاهچاله افزایش پیدا میکنه.

  5. برام جالب بود که نظریه هیگز مال 1964 است و اون زمان آقای پیتر به این مورد خواص رسیده بود