بیگ بنگ:یک هنرمند آرژانتینی به نام پابلو کارلوس بوداسی تصویری از کل جهان قابل مشاهده با مرکزیت سامانه خورشیدی براساس نقشه‌های لگاریتمی جهان که توسط دانشمندان دانشگاه پرینستون و ناسا تایید شده، را کشیده است.

entire-observable-universeبراساس گزارش ساينس الرت،‌ اين نقشه تصويرسازي در مقياس لگاريتمي جهان قابل مشاهده را نشان می دهد كه سامانه خورشيدي در مركز آن قرار گرفته‌ است. آنچه در حاشيه سامانه خورشيدي ديده مي‌شود سياره‌هاي داخلي و خارجي سامانه،‌ كمربند كويپر (كمربندي از اجرام دنباله‌دار)، ابر اورت (منطقه‌اي كه سرچشمه دنباله‌دار شناخته مي‌شود)، ستاره آلفا قنطورس، بازوهاي برساووش (يكي از دو بازوي مارپيچي بزرگ كهكشان راه شيري)، كهكشان راه شيري، كهكشان آندرومدا و ديگر كهكشان‌هاي همسايه، شبكه كيهاني، تشعشعات ريزامواج كيهاني و پلاسماي نامرئي كه از بیگ بنگ به جا مانده هستند.

اين تصوير كه توسط بوداسي نقاش هنرمند و موسيقيدان خلق شده‌ است براساس نقشه‌هاي لگاريتمي خلق شده كه محققان در دانشگاه پرينستون آنها را ترسيم كرده‌اند. همچنين بوداسي براي خلق اين اثر از تصاوير منتشر شده از رصد‌هاي تلسكوپ‌ها و كاوشگرهاي ناسا نيز استفاده كرده‌ است. تيم دانشگاه پرينستون نقشه‌هاي لگاريتمي خود از جهان را با استفاده از داده‌هاي رصد‌خانه ديجيتال سولان ايجاد كرده‌اند، رصد‌خانه‌اي كه طي 15 سال گذشته با استفاده از تلسكوپ 2.5 متري دقيق‌ترين نقشه‌ها را از جهان ثبت كرده‌ است.

نقشه‌هاي لگاريتمي يكي از رايج‌ترين شيوه‌ها براي تصويرسازي پديده‌هاي عظيمي مانند جهان قابل مشاهده هستند. اگرچه اين نقشه‌ها بسيار سودمندند، چندان براي تماشا كردن خوشايند نيستند، از اين رو بوداسي تصميم گرفت نسخه‌اي خوشايند‌تر از تصوير كل جهان را ايجاد كند. وي در حين ساخت يك هگزافلكساگون، 6 ضلعي‌هاي كاغذي كه به واسطه تا زدن كاغذ ايجاد مي‌شوند، براي پسرش تصميم گرفت داده‌هايي كه در اختيار داشت را در قالب تصويري بزرگ و مدور به تصوير بكشد. در اينجا مي‌توان نسخه بزرگتر و قابل بزرگنمايي اين تصوير را مشاهده كرد.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: sciencealert.com

پاسخ دادن به Amin لغو پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

2 دیدگاه

  1. به خاطر اینکه قاب خیلی عامدانه شبیه ساختار چشم انسانه اگر بوداسی تصویر رو به همان اندازه ی چشم انسان براق می کرد و تصویر یک انسان هم بازتاب میداد(مثل زمانی که ما تصویر خودمونو تو چشمای یکی دیگه میبینیم ) بار احساسی اثر رو خیلی بیشتر میکرد.