بیگ بنگ: ناسا و وزارت انرژی ایالات متحده(DOE) یک همکاری را آغاز کردند که در نهایت منجر به پیشرفت فناوری هسته‌ای فضایی می‌شود. این سازمان‌ها سه طرح مفهومی را برای سیستم تولید انرژی مبتنی بر شکافت هسته‌ای انتخاب کردند که می‌تواند تا پایان این دهه برای آزمایش روی ماه کاربردی باشد. این فناوری در برنامه‌ی آرتمیس ناسا که برای سفر و سکونت فضانوردان در ماه است، می‌تواند مفید باشد.

به گزارش بیگ بنگ، این سه قرارداد که از طریق آزمایشگاه ملی آیداهو(DOE) منعقد می‌شوند، هر کدام تقریباً 5 میلیون دلار ارزش دارند. این قراردادها توسعه‌ی مفاهیم اولیه، برای یک سیستم شکافت هسته‌ای با ظرفیت حدود 40 کیلووات را مهیا می‌کند. انتظار می‌رود این سیستم حداقل 10 سال در محیط ماه دوام بیاورد و انرژی لازم را تامین نماید.

با توجه به اینکه در روی ماه 14 روز مداوم نور خورشید می‌تابد و 14 روز دیگر در شب سپری می‌شود. بدست آوردن انرژی از طریق پنل‌های خورشیدی، همیشه قابل دسترس نیست. بنابراین سیستم‌های شکافت هسته‌ای که در مقایسه با سایر سیستم‌های تولید برق نسبتاً کوچک و سبک هستند، قابل اعتماد می‌باشند و می‌توانند بدون توجه به موقعیت مکانی، نیاز به نور خورشید و سایر شرایط محیطی، “بطور مدام برق” تولید کنند. راه‌اندازی چنین سیستم‌هایی روی ماه می‌تواند راه را برای مأموریت‌های طولانی‌مدت در ماه و مریخ هموار کند.

ناسا با پروژه آرتمیس قرار است بر اکتشافات روی ماه متمرکز باشند، اما هدف اصلی آن اسکان طولانی‌مدت فضانوردان بر روی ماه و حتی فرستادن آنها به مریخ است. شرایط مذکور به نوعی سکنی‌گزینی نوع بشر و زندگی در کرات دیگر محسوب می‌شود و طبیعی است که تحت این شرایط تامین انرژی از یک منبع مطمئن و بادوام به یک امر حیاتی و حساس تبدیل شود.

“جیم رویتر” معاون مدیر مأموریت فناوری فضایی ناسا، بیان داشت: «فناوری جدید، کاوش ما در ماه، مریخ و فراتر از آن را به جلو می‌برد. توسعه‌ی این طرح‌های اولیه به ما کمک می‌کند تا زمینه را برای تقویت حضور طولانی‌مدت انسانیِ خود در جهان‌های دیگر فراهم کنیم.» “جان واگنر” مدیر آزمایشگاه ملی آیداهو، گفت: «این پروژه اولین گام قابل دستیابی برای آمریکا است تا “انرژی هسته‌ای را روی ماه” راه‌اندازی کند. من مشتاقانه منتظرم ببینم تمام این تیم‌ها چه دستاوردهایی خواهند داشت.»

جوایز «فاز 1» این پروژه، اطلاعات مهمی را در اختیار ناسا قرار می‌دهد که می‌تواند منجر به توسعه‌ی مشترک سیستم قدرت شکافت هسته‌ای با مجوز پرواز شود. این فناوری به ناسا کمک می‌کند تا سیستم‌های پیشران هسته‌ای که برای تولید نیرو به راکتورها متکی هستند را کامل سازد. این یعنی برای مأموریت‌های اکتشاف در اعماق فضا نیز می‌توان از این سیستم‌ها استفاده کرد.

جالب است بدانید انرژی هسته‌ای از دهه ۶۰ میلادی در فضا مورد استفاده قرار گرفت. به عنوان مثال شوروی رآکتورهای کاملی را برای تامین انرژی ماهواره‌های راداری در مدار زمین قرار داده بود و در ماموریت‌های آپولو نیز برای استقرار بسته‌های ابزاری در ماه با تامین انرژی از ایزوتوپ‌های رادیواکتیو انجام شد.

ترجمه: زهرا جهانبانی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: scitechdaily.com