یکی از شاعرانه ترین اتفاقاتی که من از این جهان سراغ دارم این است که اصولا هر کدام از اتم های موجود در بدن شما روزی درون ستاره ای بودند که منفجر شده است. علاوه بر این اتم های موجود در دست چپ و راست شما هر کدام از ستاره ی متفاوتی آمده اند. همه ما به معنی واقعی کلمه فرزندان ستارگانیم و بدن های ما از گرد و غبار ستاره ای تشکیل شده اند.

از کجا این را می دانیم؟ خب ما می توانیم تصویر خودمان را از بیگ بنگ تا زمانی که عمر جهان یک ثانیه است عقب ببریم و حساب کنیم که تمام مواد موجود، در پلاسمایی چگال با دمایی که احتمالا 100 میلیارد درجه بوده ( در مقیاس کلوین)، فشرده بوده اند. در این دما واکنشهای هسته ای به سرعت بین پروتون و نوترون اتفاق می افتند به این صورت که آنها به هم متصل شده و در ادامه طی برخوردی، از هم جدا می شوند. در طی این فرایند که جهان خنک تر می شود، ما می توانیم تخمین بزنیم که با چه تعداد دفعاتی این اجزای اولیه اتم به هم متصل شده و اتم های سنگین تر از هیدروژن را به وجود آورده اند.

– لاورنس کراوس – از کتاب ” جهانی از عدم

ittv295byJessicaLiflandsq_0

پاسخ دادن به مرتضی لغو پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

2 دیدگاه

  1. بگذار تا شاعرانه ترو هیجان برانگیزترش را من بگویم که شایدهر کدام از اتم های موجود در بدن شما روزی در بدن یک دایناسور و یا یک وال دریایی و یا یک درخت سر به فلک کشیده و یا در بدن کوروش کبیر و یا در بدن موسی و یا زرتشت یا و یا اسکندر مقدونی یا سربازانش بوده باشد