بیگ بنگ: یک مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که “گلایسین” و سایر “آمینو اسیدها” می‌توانند قبل از تبدیل شدن به ستاره‌ها و سیارات جدید در ابرهای متراکم میان ستاره‌ای تشکیل می‌شوند.

به گزارش بیگ بنگ، کشف اسرار تشکیل و توزیع مولکول‌های آلی پیچیده در فضا کلیدی در درک ما از شرایط اولیه‌ی ظهور حیات روی کره زمین است. “گلایسین” ساده‌ترین آمینواسید، پیش‌ماده‌ی آمینی آن متیل آمین و سایر ترکیبات آلی اخیراً در کُمای دنباله‌دارهایی مانند Wild 2 توسط ماموریت استارداست ناسا و دنباله‌دار چوریوموف توسط مأموریت روزتای سازمان فضایی اروپا، شناسایی شدند.

شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد دنباله‌دارها، ابتدایی‌ترین اجرام سیاره‌ای در منظومه‌شمسی هستند و مولکول‌های آلی موجود در یخ‌های آنها منشأ میان ستاره‌ای دارند. چگونگی و زمان تشکیل چنین مولکول‌های پیچیده‌ای در طول روند تشکیل ستاره‌ها و سیارات همچنان مورد بحث است.

در یک مطالعه‌ی جدید، دکتر “سرجیو ایوپولو” از دانشگاه کوئین مری لندن و همکارانش نشان دادند که امکان تشکیل گلایسین بر روی سطح دانه‌های غبار یخ زده، از طریق «شیمی تاریک» وجود دارد. دکتر “ایپولو” گفت: «منظور از شیمی تاریک، شیمی بدون نیاز به تابش انرژی است. ما در آزمایشگاه توانستیم شرایط ابرهای تیره‌ی میان ستاره‌ای را شبیه‌سازی کنیم که در آن ذرات غبار سرد توسط لایه‌های نازک یخ پوشیده شده و پس از آن با برخورد به اتم‌ها باعث تجزیه‌ی گونه‌های پیش‌ماده و ترکیب مجدد واسطه‌های واکنشی می‌شوند.»

دکتر “ایپولو” و همکارانش ابتدا نشان دادند که متیل آمین، پیش ماده‌ی گلایسین، می‌توانسته تشکیل شود. سپس با استفاده از یک تنظیم خلاء فوق‌العاده زیاد، مجهز به مجموعه‌ای از خطوط پرتو اتمی و ابزار تشخیصی دقیق، توانستند تأیید کنند که “گلایسین” نیز قابل شکل‌گیری است و وجود یخ آب در این فرآیند ضروری می‌باشد.

تحقیقات بیشتر با استفاده از مدل‌های نجومی، نتایج تجربی را تأیید کرد و به دانشمندان کمک کرد تا داده‌های بدست آمده را در یک مقیاس زمانی آزمایشگاهی معمولاً یک روزه، به شرایط میان ستاره‌ای چند میلیون ساله برون‌یابی کنند. پروفسور “هرما کوپن” دانشمند دانشگاه رادبود، گفت: «از این طریق دریافتیم که مقادیر کم اما قابل توجهی از گلایسین می‌تواند با گذشت زمان در فضا تشکیل شود.»

دکتر “هارولد لینارتز” مدیر آزمایشگاه اخترفیزیک در رصدخانه لیدن، گفت: «نتیجه‌ی مهم این کار این است که مولکول‌هایی که به عنوان عناصر سازندۀ حیات در نظر گرفته می‌شوند در مرحله‌ای قبل از شروع شکل‌گیریِ ستاره و سیاره، تشکیل می‌شوند.»

وی افزود: «این شکل‌گیری اولیه‌ی گلایسین در تکامل مناطق تشکیل‌دهنده‌ی ستاره به این معناست که این آمینواسید می‌تواند در فضا به فراوانی تشکیل شود و در توده‌ای از یخ قبل از قرار گرفتن در دنباله‌دارها و اجرام دیگر حفظ شوند. این عناصر در نهایت ماده‌ی تشکیل‌دهندۀ سیارات را فراهم می‌کنند.»

دکتر “ایپولو” گفت: «گلایسین پس از تشکیل می‌تواند پیش ماده‌ی مولکول‌های آلی پیچیده‌ی دیگر نیز باشد. به دنبال همان مکانیزم، در اصل سایر گروه‌های عملکردی می‌توانند به ستون فقرات گلایسین اضافه شوند، در نتیجه آمینواسیدهای دیگری مانند آلانین و سرین در ابرهای تاریک فضا تشکیل می‌شوند.»

«در پایان، این مخزن مولکولی آلیِ غنی شده توسط اجرام آسمانی مانند دنباله‌دارها حمل شده و به سیارات جوان تحویل داده می‌شود، همانطور که برای زمین ما و بسیاری از سیارات دیگر اتفاق افتاده است.» جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.

ترجمه: سحر الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com