بیگ بنگ: یک تیم بین‌المللی از دانشمندان شواهدی را در مورد رابطه‌ی بین انسان‌های عصریخبندان و پستانداران زمینی عظیم‌الجثۀ منقرض شده یافت کردند.

به گزارش بیگ بنگ، این تیم ردپاهای فسیل شدۀ انسان‌های باستان – کودکان و بزرگسالان – را در بنای یادبود ملی شن‌های سفید در نیومکزیکو تجزیه و تحلیل کرد؛ و ردپاهای انسان‌ها در واقع درون ردپاهای یک پستاندار زمینی عظیم‌ با چنگال‌های تیغ‌دار ( Nothrotheriops یا  Paramylodon) قرار داشتند. محققان گفتند: «این محل شامل بیش از یکصد ردپای پستانداران عظیم‌الجثه و انسان است. ردپاهای پستانداران عظیم‌ – با عمق 3 تا 5 سانتی‌متر، طول 30 تا 56 سانتی‎متر و عرض 10 تا 35 سانتی‌متر – به راحتی از ردپاهای انسان‌ها قابل تفکیک است، زیرا ردپاهای آنها شبیه یک کلیه‌ی دراز با علامت پنجه بود.»

“دیوید بوستوس” یکی از اعضای تیم، که در پارک ملی مشغول به کار بود گفت: «مسیر شن سفید نشان می‌دهد که کسی یک پستاندارد عظیم‌الجثه را تعقیب کرده و درون جای پای آن قدم گذاشته است.» سرگروه تیم پروفسور “متیو بنت” از دانشگاه بورنموث انگلیس گفت: «انسان‌های باستان پستاندارِ عظیم‌ را دنبال می‌کردند. دایره‌های جالبی از ردپاهای این پستاندار را در این مسیر مشاهده می‌کنیم که آنها را «دایره‌های موجی» می‌نامیم. این یافته‌ها نشان می‌دهند که این پستاندار بر روی پاهایش می‌ایستاد و پاهای جلویی‌اش را به عنوان حالت تدافعی تکان می‌داد.»

این پستاندار با قد 2.1 تا 2.4 متر و پاهای جلوییِ بالا آمده و عضله‌ای و چنگال‌های تیز می‌توانست هر شکارچی را بدرد. اما علاوه بر ردپای انسان‌ها، ردپاهای بیشتری از انسان‌ها در فاصلۀ امنی از پستاندار دیده می‌شود که در واقع جامعه‌ی آنها برای پرت کردن حواس و منحرف کردن مسیر انجام می‌دادند تا در مبارزۀ نزدیک دستان جانور را از کار بیندازند.

پروفسور بنت گفت: «این ردپاها نشان می‌دهد که پستاندار عظیم‌الجثه شکارچیان مخفی را می‌دید. همچنین می‌بینیم که ردپاهای انسان‌ها بر روی انگشتان پایشان است و بدین صورت به این دایره‌ها نزدیک می‌شدند؛ آیا کسی دزدکی به جانور نزدیک می‌شد تا با پرت کردن حواسش آن را شکار کند؟ به نظرمان اینچنین است. همچنین این کار نوعی شغل خانوادگی بود، همانطور که شواهدِ بدست آمده از ردپاهای کودکان و جمعیت در طول لبۀ حوضه‌ خشک شده نشان می‌دهد. با کنار هم گذاشتن قطعات پازل می‌بینیم که پستاندار عظیم‌الجثه چگونه توسط گروهی از مردم در حوضه نگهداری می‌شد و یک شکارچی او را منحرف می‌کرد، در حالیکه یک شکارچی دیگر او را به سمت جلو حرکت می‌داد و سعی می‌کرد این جانور را شکار کند.»

بوستوس گفت: «نکتۀ جالب و خاص در مورد این نشانه‌ها که آنها را با ردپاهای فسیلی دیگر در دنیا متمایز می‌کند این است که این کشف رابطه‌ی بین انسان‌ها و پستانداران عظیم‌الجثۀ ماقبل تاریک را نشان می‌دهد، و بنای تاریخی ملی شن‌های سفید دارای بزرگترین تراکم ردپاهای پستانداران عظیم‌ ِ عصر یخبندان در آمریکا است.»

عصر یخبندان حدود 11700 سال پیش به پایان رسید و سوابق فسیلِ بدست آمده از پستانداران عظیم‌الجثه‌ نشان می‌دهد که آنها در آن زمان منقرض شدند. در بنای تاریخی شن‌های سفید، این تیم از روشی به نام تاریخگذاری نسبی برای برآورد حداقل سن فسیل‌ها استفاده کرد. یکی از اعضای تیم به نام “وینسنت سانتوچی”، دیرینه‌شناس پارک ملی گفت: «از آنجاییکه این ردپاها هم‌دوره با حیواناتی هستند که در پایان دورۀ پلیستوسن منقرض شدند، تاریخگذاری نسبی نشان می‌دهد که این ردپاها حداقل 11700 سال قدمت دارند یا حتی قدیمی‌تر هستند.» یافته‌های این مطالعه در مجلۀ  Science Advances منتشر شد.

ترجمه: سحر  الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com