بیگ بنگ: تحقیق جدید در دانشگاه های آکسفورد و هاروارد نشان می دهد که تاردیگریدها جانداران کوچک هشت پای ساکن دریا میتوانند از بلایای اختر فیزیکی جان سالم به در برده و حداقل ده میلیارد سال به حیات خود ادامه دهند؛ یعنی بیشتر از نژاد انسان دوام خواهند آورد.

عکس میکروسکوپ الکترونی که یک جاندار تاردیگرید را به تصویر می کشد.

به گزارش بیگ بنگ، تاردیگریدها برای نخستین بار در سال 1773  توسط آگوست افاريم گوئز «جانور شناس آلمانی» کشف شدند. تاردیگریدها که به خرس های آبی یا خوکچه های خزه ای نیز معروف اند، میتوانند تا شصت سال زندگی کنند و به اندازه بیشینه «نیم میلی متر» برسند. این موجودات که در زیر میکروسکوپ به بهترین نحو دیده می شوند، میتوانند در دمای منفی 272 درجه سانتی گراد و بالای 250 درجه سانتی گراد نیز بدون آب و غذا تا زنده بمانند! آنها توان زنده ماندن در فشار صفر اتمسفر فضا و 1200 اتمسفر اعماق گودال ماريانا را دارند. تاردیگریدها می توانند در مقابل تابش هایی به میزان 5000 تا 6200 گرى(واحد اندازه گیری تابش) مقاومت نمایند.

حالا تیمی از محققان دانشگاه های آکسفورد و هاروارد دریافته اند که تاردیگریدها در مقابل تمامی فجایع اختر فیزیکی مثل برخورد یک سيارک زنده می مانند چرا که این فجایع آنقدر قوی نخواهند بود که اقیانوس های دنیا را بجوشانند. پروفسور آبراهام لئوب رئیس دانشکده اخترشناسى دانشگاه هاروارد و یکی از نویسندگان مقاله گفت: « از بین بردن تمامی گونه‌های های حیات از یک سیاره کار دشواری است. تاریخ مریخ نشان می دهد که زمانی دارای اتمسفری با قابلیت پشتیبانی از حیات بود، اگرچه تحت شرایط بغرنج قرار داشت. موجودات زنده ای مثل تاردیگریدها که مقاومت کافی در برابر دما و تابش را دارند، برای مدت طولانی تحت این شرایط سخت در زیر سطح زنده می مانند. اقیانوس های زیر سطحی که انتظار می رود در قمرهای اروپا و انسلادوس وجود داشته باشند، شرایطی مشابه با اقیانوس های عمیق زمین را دارند. در این محیط ها، دریچه های آتش فشانی در غیاب نور، گرمای بالایی را پدید می آورند. کشف موجودات سخت جان در چنین محیطی هایی میتواند گام مهمی به سمت دسته بندی دامنه شرایط برای وجود حیات در سیاره های پیرامون ستاره های دیگر باشد.»

سه رویداد اختر فیزیکی بالقوه بعنوان بخشی از این تحقیق مد نظر قرار گرفتند که عبارتند از: برخورد سيارک های بزرگ، ابرنواخترها و انفجارهای اشعه گاما. پروفسور لئوب و همکارانش اظهار داشتند: « سيارک ها و سیاره های کوتوله بسیار اندکی هستند که از جرم کافی برای جوشاندن آب اقیانوس ها درونی برخوردارند، مثل وستا و پلوتو. با این حال، هیچ یک از این اجرام به مدار زمین برخورد نکرده و تهدیدی برای تاردیگریدها به حساب نمی آیند. ابرنواخترها و انفجارهای اشعه گاما میتوانند به دلیل میزان مرگبار تابش ها و امواج تکانه ای مرتبط با آن، شرایط بسیار خطرناکی را پدید آورند. تابش این نوع پرتوها میتواند باعث تحلیل لایه اوزون شود و به حذف سپرى که از ما در برابر تابش های کیهانی محافظت می کند، منجر گردد.»

وی افزود: « برای اینکه اقیانوس ها به نقطه جوش برسد، ستاره منفجر شده باید 0.14 سال نوری از ما فاصله داشته باشد. نزدیکترین ستاره به خورشید تقریبا 4 سال نوری با آن فاصله دارد و احتمال انفجار ستاره ای در نزدیکی زمین که تمامی گونه‌ های حیات را به ورطه نابودی بکشاند، کم است. انفجارهای اشعه گاما پر نورتر و نادرتر از ابرنواختر هستند. اما به مانند ابرنواخترها، این انفجارها آنقدر از زمین دورند که تهدیدی برای زمینی ها به شمار نمی آیند. برای اینکه شاهد جوشش اقیانوس ها باشیم، انفجارها نباید بیش از چهل سال نوری فاصله داشته باشند. همچنین احتمال وقوع یک انفجار در نزدیکی زمین، بسیار اندک و قابل اغماض است.»

محققان در ادامه افزودند: « در حال حاضر، تاردیگریدها عنوان سخت ترین و شکست ناپذیرترین جانداران روی زمین را به خود اختصاص داده اند، اما این امکان هست که گونه های پایدارتری در سایر نقاط کیهان وجود داشته باشد. جستجو برای یافتن حیات در مریخ و سایر قسمت های منظومه شمسی ادامه دارد. اگر تاردیگریدها انعطاف پذیرترین گونه های زمین باشند، چه کسی میداند که چه نوع موجوداتی در سایر نقاط وجود دارد.»

دکتر دیوید اسلوان، استادیار پژوهشی مقطع فوق دکتری در دانشکده فیزیک دانشگاه آکسفورد خاطر نشان کرد: «ما در کمال تعجب دریافتیم که اگرچه ابرنواخترهای نسبتا نزدیک یا اثرات سيارک بزرگ می توانند برای انسان فاجعه آمیز باشند، اما تاردیگریدها در مقابل این فجایع جان سالم به در می برند. لذا اینطور به نظر می رسد که امکان نابودی کل حیات وجود ندارد. شاید طیف عظیمی از گونه های جانوری دچار انقراض شوند، اما حیات به عنوان کل تداوم خواهد پذیرفت.»

دکتر باتیستا گفت: « بدون فناوری هایی که از انسان محافظت می کنند، ما گونه بسیار ظریف و حساسی هستیم. تغییرات عمده در محیط به طرز چشمگیری زندگی انسان را تحت الشعاع قرار می دهد. گونه های مقاوم و انعطاف پذیر زیادی در زمین هستند. حیات میتواند مدت ها پس از انقراض نژاد انسان ادامه یابد. مجزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Scientific Reports منتشر شده است.

ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

4 دیدگاه