دانشمندان نظریۀ داروین در مورد شاپرکها را تایید کردند
بیگ بنگ: دانشمندان، تئوری داروین در مورد شاپرکها را تایید کردهاند و آن را به عنوان مثالی از پدیدۀ ملانیسم صنعتی در نظر می گیرند. پژوهشگران این نتایج را با استفاده از مدلسازی دید پرندگان و فناوری پردازش تصویر انجام دادهاند.
به گزارش بیگ بنگ، در اواسط قرن نوزدهم، چارلز داروین، زیستشناس ِ مشهور، طیف وسیعی از شاپرکهای فلفلیِ بریتانیایی را توصیف کرد. داروین متوجه شد که رنگِ پریدۀ شاپرکها به آنها کمک می کند که در لابهلای گلسنگهای که بر روی تنه درختان رشد می کنند، پنهان شوند. اما او در طی این بررسیها شیوع گونه تیرهتری را نیز مشاهده کرد. این گونه جدید احتمالا تحت تاثیر دودههایی که در طول انقلاب صنعتی در آسمان بریتانیا به وجود آمده بود، قرار گرفته است. در واقع، داروین پیشبینی کرد که گونۀ تیرهتر به خاطر مشکلات آلودگی بریتانیا به وجود آمده است.
داروین متوجه شد که گونۀ تیرهتر شاپرک فلفلی به صورت یکپارچهای با پوستۀ آلوده به دوده درخت آغشته می شود. از آنجایی که مشکل دوده در بریتانیا متوقف نشد، گلسنگهایی که بر روی درختان رشد می کردند، به کلی از میان رفتند. با این حال، قوانین وضع شده برای کاهش آلودگی، میزان تولید این دودهها را محدود کرد و زمانیکه که گلسنگهای درختی دوباره رشد کردند، گونه پریده رنگِ شاپرکهای فلفلی نیز دوباره شایع شدند.
پدیدۀ ملانیسم صنعتی، ظهور گونههای تیرهتر در مناطق آلوده را توضیح میدهد. اگرچه دانشمندان بارها فرگشت شاپرک فلفلی را بررسی کردهاند، اما آنها هرگز ارتباط میان شکل ظاهری و میزان شیوع و بقای این شاپرکها را مطالعه نکرده بودند. مارتین استیونز، اکولوژیست در دانشگاه اکستر گفت: «این مورد یکی از مثالهای برجسته فرگشت است که در کتابهای درسی زیستشناسی در سراسر جهان برای تایید این نظریه بیان شده است، که برخی به شدت این مثال را مورد حمله قرار داده تا نظریه فرگشت را بی اعتبار جلوه دهند. نکته جالب توجه این جاست که تاکنون در هیچ پژوهشی استتار شاپرکهای فلفلی و ارتباط میان نحوۀ استتار آنها با میزان شکار شدنشان توسط شکارچیان بررسی نشده است.»
با استفاده از فناوری پردازش تصویر، دانشمندان توانستند دید فرابنفش پرندگان را اقتباس کرده و این موجودات را از نگاه پرندگان بررسی کنند. آنها موفق شدند تا با استفاده از چشمان پرندهای خود به دقت ببیند که چطور گونه پریده رنگ و تیرهتر شاپرک فلفلی با گلسنگهای درختی ادغام می شوند. دانشمندان همچنین شاپرکها را طعمه کرده و پرندگان را جذب نمودند تا میزان شکار در بین این دو گونه را مشاهده کنند.
اولیویا والتون، پژوهشگر در دانشگاه اکستر، میگوید: «اگر از چشم یک پرنده به شاپرکهای فلفلی نگاه کنیم، پوستۀ بیرون آنها را شبیه به گلسنگ می بینیم، در حالیکه گونۀ دیگری یافت شده است که پوستی تیره و بدون خال دارد. چیزی که مهم است این است که، این امر را می توان بعنوان فرآیندی که برای بقا بسیار سودمند است در نظر گرفت؛ زیرا شاپرکهای کمرنگتر در مقایسه با گونۀ تیرهتر، کمتر توسط پرندهها دیده شده و شکار می شوند.»
ترجمه: آوین تهمتن/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: upi.com