گروهی از پزشکان در آلمان موفق شدند تا با کار گذاشتن الکترود‌هایی در مغز یک پسر بچه٬ علائم مربوط به بیماری اوتیسم او را بهبود بخشند. این روش که تحریک عمقی مغز نام دارد تاثیر مهمی در درمان او داشته است.

الکترود‌های کار گذاشته شده در عمق مغز یک پسر بچه که مبتلا به اوتیسم شدید است (اوتیسم یا در خودماندگی نوعی اختلال رشدی است که با رفتار‌های ارتباطی و کلامی غیر طبیعی مشخص می‌شود)٬ این امکان را به او داده است تا زندگی عادی‌تری داشته باشد. این درمان باعث کاهش رفتار مخرب او شده است و به پسر بچه‌ای که قبلاً قادر به ارتباط کلامی نبوده٬ اجازه داده تا چند کلمه‌ای صحبت کند، دانشمندان نتیجه این تحقیق را به صورت آن-لاین در 21 ژانویه در Frontiers in Human Neuroscience گزارش دادند.

در این نتایج برای نخستین بار با استفاده از تحریک مغز٬ توانسته‌اند علائم مربوط به بیماری اوتیسم را کاهش دهند. پژوهش‌گران هشدار دادند که تفسیر نتایج به طور فراگیر غیر‌ممکن است و نیاز به مطالعات گسترده‌تر و قاعده‌مند‌تری است. اما با این وجود٬ علی رضایی (Ali Rezai) از مرکز پزشکی وکسنر در دانشگاه ایالتی اوهایو در کولومبس دستاوردهای مربوط به این پسر بچه را امیدوار کننده و جالب توجه دانست.

علاقه پژوهش‌گران در تحریک عمیق مغزی در حال افزایش است. در این روش الکترود‌های کار گذاشته شده با جراحی٬ همانند ضربان‌ساز مغز عمل می‌کنند. در دو دهه‌ی پیش، کاربرد‌هایی برای تحریک عمیق مغزی در درمان اختلال‌های حرکتی مانند رعشه که با بیماری پارکینسون همراه است وجود داشته است (SN: 4/11/09, p. 11). به تازگی، دانشمندان این روش را برای درمان مشکلات روانی و رفتاری آزمایش کرده‌اند، این مشکلات شامل افسردگی، اختلال وسواس فکری یا عملی (OCD، یک اختلال اضطرابی مزمن است که با اشتغال ذهنی مفرط در مورد نظم و امور جزئی و همچنین کمال‌طلبی همراه است) و اضطراب شدید است.

پسر بچه در این مطالعه٬ که در زمان جراحی آزمایشی 13 سال داشت از علائم شدید اوتیسم رنج می‌برد: او توانایی صحبت کردن و یا ارتباط چشمی را نداشت، به طور مکرر شبها با جیغ زدن از خواب بیدار می‌شد و از روی عادت به خودش صدمه‌های بسیار بدی می‌زد تا آن‌جایی که والدین او برای محافظت از او٬ مرتب او را مهار می‌کردند. دوره‌های مکرر دارو‌های روان‌پزشکی برای جلوگیری از علائم در حال بدتر شدن او٬ با شکست روبرو شده‌اند.

در تلاشی برای کمک به این پسر بچه، گروهی از پزشکان به سرپرستی فولکر اشتورم (Volker Sturm) در بیمارستان دانشگاه کلن آلمان الکترود‌هایی در داخل مغز این پسر بچه کار گذاشتند. با آزمون و خطا٬ پزشکان پی بردند که با تحریک قسمت بادامی شکل مغز، ساختاری از مغز که برای احساسات و حافظه مهم است، علائم پسر بچه بهبود می‌یابد. تحریک سایر نواحی مغز یا هیچ اثری نداشتند و یا علائم را بدتر کردند.

بعد از هشت هفته تحریک الکتریکی مداوم مغز، پسر بچه به جدول کلینیکی منتقل شد که در آن وضعیت تحریک‌‌پذیری او از بیماری شدید تا بیماری متوسط اندازه‌گیری می‌شود. این پسر بچه همچنین پیشرفتی در جدولی که علائم اوتیسم را اندازه می‌گیرد٬ داشته است. او شروع به ارتباط چشمی کرد و بهتر می‌توانست رفتار خود را کنترل کند.

والدین این پسر بچه حتی پیشرفت‌های قابل توجه‌تری را گزارش دادند: اضطراب و رفتار‌هایی که در آن به خودش آسیب می‌زد٬ کاهش پیدا کرده است و او شب‌ها بهتر می‌خوابد. او همچنین شروع به لذت بردن از فعالیت‌هایی مانند چشیدن غذا‌های جدید، سواری با ماشین و نواختن پیانو کرده است. بعد از شش ماه از تحریک مغزی، پسر بچه‌ای که تا پیش از این نمی‌توانست ارتباط کلامی برقرار کند شروع به گفتن چند کلمه‌ی ساده مانند بابا و مامان کرد.

به نظر می‌رسد تحریک مغز توسط الکترود‌ها عاملی مهم برای این پیشرفت است. بعد از 44 هفته از درمان٬ باطری این وسیله تمام شد. در این وقفه یک ماهه در درمان، علائم بیماری عود کرد اما با جایگزیی باطری نو دوباره رو به بهبودی گذاشت. به گفته رضایی٬ باطری‌های قابل شارژ که در حال حاضر در دسترس هستند می‌توانند جلوی این وقفه رادر آینده برای بیماران بگیرند.

رضایی می‌گوید قدم بعدی این است که بفهمند که تحریک عمقی مغزی چگونه موجب تغییرات در مغز می‌شود، به خصوص در افرادی که مشکلات شناختی و رفتاری دارند. این اطلاعات به مراکز درمانی اجازه می دهد تا درمان‌های بهتری را برای این اختلال‌های پیچیده در نظر بگیرند.

منبع:

http://www.sciencenews.org/view/generic/id/347854/description/Deep_brain_stimulation_improves_autistic_boys_symptoms