دلیل این اتفاقات اشتباه، ماتریکس نیست!
- 23 اسفند 1395
- 14 دیدگاه
بیگ بنگ: اگر در طول 12 ماه گذشته اتفاقاتی چون اسکار، انتخابات آمریکا و انگلیس، مسابقات قهرمانی راگبی و بیسبال باعث شده‌اند احساس کنید در نسخه‌ی آزمایشی یک شبیه‌سازی پر از خطا و عظیم هستید، ما اینجا هستیم که در این مورد با شما حرف بزنیم.
به گزارش بیگ بنگ، لیزا رندال فیزیکدان نظری دانشگاه هاروارد احتمال حضور ما در یک بازی ویدیویی که توسط آیندگان اداره می‌شود را با تقریب خوبی صفر بیان کرده و می‌گوید برخلاف آنچه ایلان ماسک فکر می کند، اتفاقات عجیبی که اخیرا رخ داده‌اند صرفا شیوه‌ای است که دنیا پیش می‌رود. اگر با نظریه‌ی شبیه‌سازی آشنا نیستید، این نظریه برگرفته از مقاله‌ای از یک فیلسوف سوئدی به نام نیک باستروم از دانشگاه اکسفورد است که ادعا می‌کند حداقل یکی از گزاره‌های زیر درست است:
1- با احتمال بالایی نسل انسان پیش از رسیدن به مرحله‌ی پساانسانی منقرض می‌شود.
2- هر تمدن پساانسانی با احتمال بالایی علاقه‌ای به اجرای شبیه‌سازی‌هایی از تاریخ تکاملی ندارند.
3- ما با احتمال بالایی در یک شبیه سازی کامپیوتری زندگی می‌کنیم.
منظور از مرحله‌ی پساانسانی که باستروم به آن اشاره می‌کند مرحله‌ای از آینده‌ی انسان‌هاست که تکنولوژی به سطحی رسیده که کامپیوتر‌ها توانایی شبیه‌سازی تاریخ کامل ذهن بشر را با کمتر از یک میلیونم توانایی پردازش در یک ثانیه را دارا می‌باشند. حال تصور کنید که یک تمدن پساانسانی در آینده‌ای دور توانایی ساخت شبکه‌ای از این شبکه‌های پیچیده‌ی “شبیه‌سازی پیشینیان” را داشته باشد. به این شیوه می‌توانیم ذهن پیشینیان را آپلود کرده تا در یک برنامه‌ی کامپیوتری بسیار بزرگ زندگی کنند.
فرض کنید این ذهن‌ها خودآگاهی داشته باشند. دانشمندان جدیدا به این نکته اشاره کرده‌اند که حتی اگر فرض کنیم این ذهن‌ها از خودآگاهی برخوردارند، زمانی درخواست داشتن حقوق انسانی خواهند داشت تا دیگر به عنوان یک بردۀ روباتی مورد استفاده قرار نگیرند. پس این آغازی است برای اینکه شبیه ما رفتار کنند. به طور خلاصه، باستروم ادعا می‌کند که یا به احتمال زیاد، نسل انسان‌ها قبل از شروع چنین وقایعی (به دلیل اتفاقاتی مثل تغییرات اقلیمی) منقرض می‌شود؛ زیرا در هیچ یک از تمدن‌های بزرگ تاریخ بشریت توانایی انجام شبیه‌سازی پیشینیان وجود نداشته است؛ یا به احتمال قوی ما در یک شبیه‌سازی زندگی می‌کنیم.
سال گذشته، ایلان ماسک، با این ادعا که “احتمال اینکه ما در واقعیت باشیم یک در میلیارد است“، خود را به عنوان یکی از طرفدارهای بزرگ فرضیۀ شبیه سازی معرفی کرد. البته شاید این مسئله به نظر درست بیاید. حال آنکه در این دوران عجیب که مفاهیم دیگری غیر از “واقعیت پایه” مطرح می‌شوند: خطا در مسابقات قهرمانی بیسبال، قهرمانی راگبی، انتخابات آمریکا و انگلستان، و حالا هم جوایز اسکار! هی ایلان ماسک، فکر کنم شبیه سازی هنوز توی مرحلۀ آزمایشیه!
اما زمانی که کورین پرتیل از شرکت کوارتز از لیزا رندل پرسید که آیا مشکلی که در جوایز اسکار پیش آمد باعث شده در مورد موضع ضد شبیه‌سازی خودش تجدید نظر کند، رندال گفت: «نه! حتی اندکی.» وی افزود: « در حال حاضر قادر نیستیم ثابت کنیم که آیا در یک شبیه سازی زندگی می‌کنیم یا نه. پس هیچ دلیلی ندارد که باور کنیم در یک شبیه‌سازی هستیم. به هرحال همۀ ما مطمئن هستیم که انسان‌ها می‌توانند کارهای فوق العاده‌ای بکنند و همچنین به شیوه‌های شگرفی مرتکب خطا شوند.»
در یک مناظرۀ عمومی به میزبانی نیل دگراس تایسون، راندل به استدلال احتمالاتی ماسک به عنوان یکی از بزرگ‌ترین دلایل منطقی نبودن فرضیۀ شبیه‌سازی اشاره کرد. او می‌گوید:« یکی از مشکلات این استدلال احتمالاتی این است که احتمالات باید خوش تعریف باشند؛ تا بتوانیم از بین تمام اتفاقات ممکن بگوییم که دقیقا کدام‌یک محتمل تر از دیگری است. وقتی در مورد بی‌نهایت‌ها صحبت می‌کنیم، این استدلال دیگر به نظر منطقی نمی‌رسد. یعنی برای مثال، می‌توانم بگویم که بر اساس احتمالات، من به احتمال خوبی چینی هستم، برای اینکه تعداد چینی‌ها از تعداد آمریکایی‌ها بیشتر است. و این در حالی است که من به وضوح چینی نیستم. وقتی از احتمالات استفاده می‌کنیم، نکات ظریفی هست که باید به آنها دقت کنیم و باید مراقب معنی حرفهای خود باشیم.»
رندال گفت:« اینکه فرض کنیم یک تمدن بسیار پیشرفته شبیه‌سازی‌هایی مشابه ما انجام می‌دهند، یک تفکر بسیار خودپسندانه است. همچنین استدلال احتمالاتی تنها زمانی درست است که تعداد بی‌شماری تمدن بیگانه، انسان‌ها را به عنوان موجودی که ارزش شبیه‌سازی دارند قبول داشته باشند. مشکل تنها به نداشتن احتمالات خوش-تعریف محدود نمی‌شود. بلکه من با این قضیه مشکل دارم که آیا واقعا چیزی هست که ارزش شبیه‌سازی کردنمان را داشته باشد؟»
وی افزود:« ما معمولا در مورد خودمان کنجکاو هستیم اما من درک نمی‌کنم که چرا یک گونۀ برتر باید بخواهد که ما را شبیه‌سازی کند.» شاید به نظر شما پروندۀ این موضوع بسته شده باشد اما هنوز افرادی هستند که به فرضیۀ شبیه‌سازی اعتقاد دارند. برای مثال مکس تگمارک، کیهان‌شناس دانشگاه MIT می‌گوید: «اگر من هم کاراکتر یک بازی کامپیوتری بودم، در نهایت فکر می‌کردم که همه چیز چقدر منطقی و ریاضی است.»
جیمز گیتس، فیزیکدان نظری در دانشگاه مریلند اشاره کرد: «این مسئله به شدت شبیه قوانین فیزیکی است. من در تحقیقاتم به یک نکتۀ بسیار عجیب برخوردم. من به سمت کدهای تصحیح کننده خطا، که در مرورگرها کاربرد دارند، برخوردم. اما چرا این‌ها باید در معادلاتی که دربارۀ کوارک‌ها و الکترون‌ها و ابرتقارن مطالعه می‌کردم آمده باشند؟ اینجا بود که فهمیدم آدم‌هایی مثل ماکس دیوانه نیستند.» خیلی خوب می‌شد اگر می‌توانستیم تمام اتفاقات عجیب اخیر را به خطاهایی در یک سیستم شبیه سازی نسبت دهیم. اما رندل می گوید که به جای اینکه تمام تقصیرات را گردن یک برنامۀ غول‌آسای کامپیوتری بیندازیم، بهتر است توضیح بهتری برای اتفاقات عجیب دنیا پیدا کنیم. و به نظر ما این حرف به نظر علمی‌تر می‌رسد.
ترجمه: معصومه رحیمی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sciencealert.com
(36 نفر , میانگین : 4,33 از 5)
من چنین نظری رو قبول ندارم.چون ما اختیار داریم و جهان هستی پیچیده تر از این حرفاست .
اگرم جهان هیچ شباهت و نسبتی با یک بازی کامپیوتری نداشته باشد،تعصبات مختلف شمار زیادی از انسان ها روی موضوعاتی که سالیان سال با آنها روبه رو هستند،آدم ر دقیقا یاد غول های آخر مراحل پایانی بازی های سخت میکرو میندازه،که اگه با کلی کلک و تجربه اونا ر از پای دربیاری،غول های بزرگتری هنوز وجود دارند!
دوستان دقت کنید که بزرگ ترین اندیشمدان هم هنوز نتونستن باقطعیت این نکته رو تائیدکنندوهرگزهم نخواهندتوانست پس انقدرباقطعیت درموردشبیه سازی بودن یانبودن حرف نزنیم.
این دنیا کاملا شبیه سازیه
یکی میمیره اگه خوب بود دیگه بر نمی گرده
اگه نه، دوباره می فرستنش به دنیا تا به مرحله خوب بودن برسه
يعني از خودمون اختياري نداريم
اون تمدن خیلی پیشرفته باشبیه سازی انسان چه هدفی میتونه داشته باشه!!!!!!!مثلا اگه آدم خوبی باشی یه level بالاتر میری ؟؟
نمیدونم چه هدفی داشتن ولی با توجه به مفهوم بی نهایت فکر کنم هر هدفی میتونن داشته باشن فکر کنم البته با استفاده ی درست عقلت یه level بالاتر بری
منم کاملان موافقم که ما واقعی نیستیم
من 30 سال دگ میتونم رباتی بسازم که همین حرفهای این خانوم را به بقیه ی رباتها بزند با همین کیفیت استدلال و بهشون بگه ما ربات نیستیم
درست میگی دنیای عجیبیه بعضی وقت فکر میکنم همه جهان یه برنامه ی کامپیوتریه که خودم طراحی کردم و جوری تنظیم کردم که نه خودم بتونم بفهمم نه بقیه بتونن بم بین و فکر نکنم هیچ وقت هم بفهمم خیلی احتمالش زیاده که دنیایی که توش هستم دروغ باشه ولی نمیدونم چطوری از فرار کنم
به نظر من حقیقت داره سعی کنید به باگ ها و لگ های دنیامون توجه کنید خیلی جالبه
میشه چند تا از باگهاشو بگی ؟
تو منو در آینده ساختی. من در آینده به ربات های دیگر گفتم ما ربات نستیم با کیفیت استلال همین خانوم. بعد یه ماشین زمان ساختیم و به 30 سال پیش اومدیم. حالا من اینجام که اثبات کنم ربات نیستم بلکه تو روباتی.
دوستان سریال West World رو ببینید. مطمئنم از دیدن این سریال و دیالوگهاش و سناریوی بی نظریش خیلی شوکه میشید.
شایدم جواب یکسری سوالاتتون رو پیدا کنید.