ناگفته‌های تازه از پروژه منهتن ( قسمت پنجم)

نگاهی دیگر به تاریخ شکل‌گیری پروژه منهتن
نقش آلبرت انیشتین در برنامه اتمی آمریکا – قسمت چهارم

در سال‌های اخیر، پرسش‌هایی در مورد اینکه چرا انیشتین دخالت نزدیک‌تری پروژه منهتن نداشت، مطرح شده است. بالاخره گفته شده است که در هر صورت، انیشتین به عنوان بزرگترین دانشمند زنده‌ی آن زمان در تمام جهان شناخته شده بود، مطمئنا می‌توانست سهم فوق‌العاده‌ای در موفقیت نهایی این طرح داشته باشد؟
Albert_Einstein
پاسخ به این پرسش پیچیده است. اولا اغلب این واقعیت نادیده گرفته می‌شود که انیشتین نمی‌خواست در توسعه بمب اتمی دخالت داشته باشد. او شدیدا اعتقاد داشت که نباید به آلمان اجازه داد که اول بمب را بسازد. اما دخالت عملی خود را در این طرح، در تناقض آشکار با آرمان‌های سیاسی و صلح‌‌طلبانه خود می‌دید.
ثانیا، با وجود اینکه انیشتین در سال‌های دهه ۱۹۳۰ عمیقا درگیر مکانیک کوانتومی بود، بعدها کار او روی وحدت‌بخشیدن نسبیت و مکانیک کوانتومی متمرکز شد که با کاربرد عملی شکافت هسته‌ای فاصله زیادی داشت. بنابراین، اگر در این طرح شرکت می‌کرد، نقش او نمی‌توانست اهمیت چندانی داشته باشد. از سوی دیگر در سال ۱۹۴۲، که پروژه منهتن در لوس‌آلاموس تثبیت شد، انیشتین شصت و سه سال داشت و از سلامت چندانی برخوردار نبود. او نمی‌توانست پرینستون را ترک کند و به لوس‌آلاموس برود.
حتی اگر انیشتین می‌خواست و می‌توانست در پروژه منهتن سهیم باشد، نگرانی‌های FBI مانع از شرکت او می‌شد. این سازمان که ردیابی طرفداران کمونیست را یکی از هدف‌های خود قرار داده بود، از زمانی که انیشتین در آمریکا اقامت گزید، فعالیت‌های او را تحت نظر داشت. این سازمان انیشتین را “بسیار افراطی” می‌دانست و تا سال ۱۹۴۰، یک پرونده ۱۵۰۰ برگی درباره او تشکیل داده بود.
بنابراین شکی نیست که در پاییز ۱۹۳۹، جی. ادگار. هوور رئیس سازمان اف.بی.آی شدیدا به روزولت توصیه می‌کرد که به انیشتین اجازه آگاهی از هیچ یک از اسرار نظامی را ندهد.
در این زمان انیشتین یک خطر امنیتی بسیار مهم تشخیص داده شده بود.
البته این مطلب که انیشتین طرفدار کمونیست‌ها باشد، آن‌طور که مورد نظر هوور بود، مضحک به نظر می‌رسید. به هر حال، از دید دولت او شخصی شناخته شده بود که می‌تواند به راه‌هایی کشیده شود که با دیدگاه‌های او فاصله دارند و بنابراین، در معرض سوء استفاده افراطی‌ها است.
در نتیجه ترکیبی از دلایل مختلف باعث شد که انیشتین در پروژه منهتن نقشی نداشته باشد. همکاران علمی او که در لوس‌آلاموس مشغول کار بودند، اگر از اطراف شهر پرینستون می‌گذشتند با انیشتین ملاقات می‌کردند ولی از طرف مقامات نظامی به آنها دستور داده شده بود که به هیچ فرد خارج از پروژه، راجع به کارهای خود چیزی نگویند.
نظامی‌ها تحت فرمان ژنرال گرووز، همچنین دانشمندانی را که در زمینه بمب کار می‌کردند، به صورت گروه‌های مستقل از بقیه جدا کرده بود. ارتباط میان این گروه‌ها در پائین‌ترین سطح ممکن انجام می‌گرفت به این ترتیب ارزش جنبه‌های حساس کار هر گروه پایین آورده شده بود.
با وجود اینکه اف.بی.آی از روش‌های مخفی برای کارهای خود استفاده می‌کرد، دور نگهداشتن انیشتین از اسرار هسته‌ای درست بود. او می‌توانست به دلیل ساده‌لوحی و یا بی‌توجهی یک خطر امنیتی بالقوه باشد. او به اندازه کافی با تجربه نبود که مفهوم نگهداری اسرار و سانسور را درک کند. او به دیگران بیش از حد اعتماد داشت و آسیب‌پذیرتر از آن بود که در یک دوران بحرانی اسرار کشور را با او در میان گذاشت.

ادامه دارد »»»»»»

قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
قسمت چهارم

لینک کوتاه نوشته : http://bigbangpage.com/?p=1230

اشتراک گذاری

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.