بیگ بنگ: مارک تامپسون، عضو انجمن ستاره‌شناسی سلطنتی و مجری برنامه نجومی بی‌بی‌سی، تلاش کرده تا براساس معادله مشهور دریک نشان دهد که چه تعداد تمدن فضایی با قابلیت برقراری ارتباط در کهکشان ما وجود دارد.

alien

«دیگر کافی است! من 20 سال است که به آسمان شب خیره شده‌ام و حتی یکبار نیز چیزی ندیده‌ام که در من سوءظنی ایجاد کند که شاید یک گردشگر فضایی آمده تا به زمین نگاهی بیاندازد.» این سخنان مارک تامپسون، عضو انجمن ستاره‌شناسی سلطنتی انگلستان و مجری برنامه نجومی بی‌بی‌سی است.

به گزارش دیسکاوری، وی با افراد زیادی برخورد داشته که می‌گفتند شیء پرنده ناشناسی یا همان یوفو را دیده‌اند. به گفته وی، از نظر علمی این سخن آنها به طرز وحشتناکی سطحی است. آنها به احتمال زیاد یک چیز ناشناخته را دیده‌اند و ممکن است به نظر برسد که آن شی پرواز می‌کند. هر چه که بوده، مطمئنا یک شیء بوده، اما به این معنی نیست که این شیء یک موجود فضایی است. تامپسون می‌گوید که وی تاکنون چیزی ندیده که باعث شود فکر کند یوفوها منشاء فضایی دارند. اما در عین حال تاکید می‌کند که اگر از او سوال کنید که آیا فضایی‌ها وجود دارند، با صدای بلند تصدیق خواهد کرد که «بله، آنها وجود دارند.» این موضوع که آیا یوفوها واقعا موجودات فضایی هستند، بحثی است که سابقه چند ده‌ ساله دارد. اما صرف نظر از این موضوع، سوال درباره حیات میکروبی در منظومه شمسی یا حیات هوشمند در کل عالم، یک موضوع مجزا و فریبنده است. اگر «آنها» آن بیرون باشند، و با توجه به هدف این مقاله بگذارید فرض کنیم که آنها وجود دارند، ما باید منتظر چه تعداد تمدن فضایی باشیم؟

اخترشناس آمریکایی، فرانک دریک، نخستین کسی بود که در دهه 1960 نخستین جستجوی واقعی را برای سیگنال‌های رادیویی بیگانگان فضایی در کیهان آغاز کرد. در کنار این جستجو، وی برای تخمین تعداد تمدن‌های فضایی موجود در کهکشان راه‌شیری، که ما در عمل می‌توانیم بی‌درنگ با آنها ارتباط برقرار کنیم، معادله‌ای ارائه کرد. معادله مشهور وی یک احتمال جالب است که با پارادوکس فرمی ارتباط زیبایی دارد. به طور خلاصه پاردوکس فرمی می‌گوید که «اندازه جهان هستی و عمر آن نشان می‌دهد که باید موجودات و تمدن‌های فضایی پیشرفته دیگری وجود داشته باشند. اما اگر چنین است، پس چرا ما تاکنون آنها را ندیده‌ایم و این تمدن‌ها به ما سر نزده‌اند؟» پاردوکس فرمی بیان می‌کند که صرف‌نظر از تعداد تمدن‌هایی که از این رابطه استخراج می‌شوند، به نظر می‌رسد که مدارک چنین ارتباطات بین تمدنی دارای یک فقدان آشکار است.

معادله دریک

اگر پارادوکس فرمی را کنار بگذاریم و از جنبه ریاضی به معادله دریک نگاه کنیم، این معادله در فرم اصلی خود به صورت زیر است:

N = R* × fp × ne × fl × fi × fc × L

شاید در نگاه اول این معادله خیلی ترسناک به نظر برسد، اما در حقیقت فهم آن بسیار ساده است. هدف این معادله این است که به جای حدس‌های کلی، با استفاده از چند عدد که بر اساس دانش فعلی خود می‌توانیم آنها را تخمین بزنیم، عدد جادویی N را به دست آوریم، عددی که تخمینی از تعداد تمدن‌های قابل ارتباط در کهکشان راه شیری است. بگذارید ابتدا با R*، نرخ متوسط شکل‌گیری ستارگان در کهکشان خود شروع کنیم. این ضریب عجیب به ما کمک می‌کند تا با درک تعداد ستارگانی که هر سال در کهکشان راه شیری متولد می‌شوند، دریابیم که چه تعداد تمدن فضایی هر سال ممکن است متولد شوند. تئوری‌های موجود پیشنهاد می‌کنند که این عدد برای کهکشان راه شیری در حدود 10 ستاره در سال است.

ضریب دوم در معادله بالا، fp، بیانگر درصدی از ستارگان مذکور است که دارای سیاره هستند. بر اساس دانش فعلی ما، این عدد چیزی حدود 50 درصد است. برای تخمین سایر ضرایب معادله بالا، نیازی نیست تا این حد از زمین دور شویم و کافی است تا نگاهی به منظومه شمسی خودمان داشته باشیم. ضریب ne بیانگر تعداد سیاراتی است که می‌توانند میزبان حیات باشند. ضریب fl نیز بیانگر درصدی از این سیارات است که حیات در روی آنها می‌تواند شکل بگیرد. با نگاهی به منظومه شمسی می‌توان گزینه‌های مختلفی را برای این ضرایب پیدا کرد.

موقعیت خورشید در کهکشان راه شیری
موقعیت خورشید در کهکشان راه شیری

به طور آشکار، زمین می‌تواند از حیات پشتیبانی کند و احتمالا در گذشته مریخ نیز چنین حالتی داشته است. این مطلب باعث می‌شود که عدد 2 را برای ضریب اول پیشنهاد کنیم، اما شاید لازم باشد که در تخمین خود قمرهای خاص منظومه شمسی (اروپا در مشتری و تیتان در زحل) را نیز در نظر بگیریم. اگرچه حیاتی که در این اقمار می‌تواند شکل بگیرد ممکن است خیلی ابتدایی یا عجیب باشد، اما در نظر گرفتن آنها ما را به عدد 4 برای ضریب ne می‌رساند. درصدی از این سیارات که حیات می‌تواند روی آنها شکل بگیرد حداقل 1 است، اما می‌توان فرض کرد که اگر شرایط مناسب فراهم باشد، حیات در یک زمان نامعلوم و به یک شکل ناشناخته در همه آنها می‌تواند تکامل یابد. پس ضریب fl را همان 100 درصد در نظر می‌گیریم.

پس از مقادیر بالا، اکنون می‌توان چند مقدار دقیق و قابل اعتماد را برای ضرایب نهایی معادله دریک در نظر گرفت. ضریب fi بیانگر درصدی از سیارات قابل سکونت است که حیات هوشمند در آنها تکامل یافته است. با توجه به اینکه در منظومه شمسی، ما تنها یک جا را سراغ داریم که چنین حیات هوشمندی روی آن شکل گرفته باشد، می‌توان مقدار 25 درصد را برای این ضریب در نظر گرفت. به گفته بنیاد ستی که مسولیت جستجوی حیات فرازمینی را بر عهده دارد، fc بیانگر «درصدی از تمدن‌های فضایی است که به یک فناوری دست یافته‌اند که می‌تواند نشانه‌های قابل ردیابی از وجود آنها در فضا به جا بگذارد.» در نتیجه این ضریب به مقدار ناچیز 1 درصد کاهش می‌یابد. در نهایت به ضریب L می‌رسیم، مدت زمانی که تمدن مورد نظر نشانه‌های قابل ردیابی را در فضا پخش کرده است. اگر انسان را به عنوان نمونه در نظر بگیریم، دستیابی به چنین حدی از پیشرفت فناوری را می‌توان در حدود 1000 سال تخمین زد.

عدد تکان دهنده

اگر تمام اعدادی را که در بالا به آنها اشاره شد در معادله دریک قرار دهیم، به عدد تکان دهنده‌ای خواهیم رسید: تعداد تمدن‌های موجود در کهکشان راه شیری که ما قادریم همین لحظه با آنها ارتباط برقرار کنیم تنها 50 تمدن است! تخمین زده می‌شود که در حدود 400 میلیارد ستاره در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد، اما از این میان تنها 50 تمدن فضایی وجود دارد که ما می‌توانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم. کافی است تا نگاهی به مقیاس پهناور کهکشان راه شیری بیاندازید که بیش از 100 هزار سال نوری پهنا دارد. آنگاه در می‌یابید که شانس ما برای اینکه در یک فاصله مناسب برای برقراری ارتباط با سایر تمدن‌های فضایی باشیم، چقدر اندک است. مساله‌ای که خیلی ناامیدکننده به نظر می‌رسد.

اما آیا این بدان معناست که ما باید از تلاش خود برای یافتن حیات فرازمینی دست برداریم؟ با توجه به تعداد اندک آنها در کهکشان ما، یافتن سوزن در انبار کاه بسیار آسان‌تر به نظر می‌رسد. اما تامپسون اعتقاد دارد که بر خلاف این نکته، ما باید به جستجوی خود برای یافتن عموزاده‌های فضایی خود ادامه دهیم. به گفته وی مساله قابل توجه درباره نوع بشر، تمایل خدشه‌ناپذیر او برای جستجو و اکتشاف است. اگرچه یافتن تمدن‌های فضایی کار بسیار سختی است، اما این طبیعت ماست که برای آن تلاش کنیم. اگر گزینه دیگر این باشد که دست روی دست بگذاریم، هیچ کاری نکنیم، و فرض کنیم که ما تنها هستیم، به نظر شما بهتر است کدام گزینه را انتخاب کنیم؟

محمود حاج زمان

منبع: news.discovery

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

12 دیدگاه

  1. فقط با یک نگاه به کهکشان راه شیری فقط راه شیری میشه فهمید وجود فضایی ها ممکنه
    با نگاه به کل جهان اگه بگید وجود ندارن واقعا با ادم کوته فکری طرف هستیم ما عقل داریم وسعت جهان با طول زمان طی شده اش خیلی بوده ما کلا چند میلیون سال اینجا بودیم.
    از قبلمون که ایا بودن خبر نداریم
    ولی مطعنن وجود داشته و در اینده دور شاید شاهد باشیم به هر شکلی

    1. کوته فکر تو هستی که در بحث علمی، به کسانی که نظر مخالف دارند می گویی کوته فکر و هنوز نمی دونی که در جایی، هر چه تعداد نظرات مختلف بیشتر باشد، آنجا بیشتر پیشرفت می کند، جناب نسبتاً بلندفکر.

  2. ما خودمون هم جزو موجودات هوشمند فضایی حساب میشیم
    بعد به احتمال زیاد حیات فقط شبیه حیات زمین نیست که مثلا حتما باید اکسیژن یا آب باشه تا موجود هوشمند باشه!
    به نظر من ممکنه حیات حتی در نیتروژن هم تکامل پیدا کنه.

  3. پیدا کنن کی چی بشه؟!آدما چه گلی به سر خودشون زدن که به سر فضایی ها بزنن

  4. به نظر من مسخرست.
    هزاران عوامل رو در نظر نگرفته. مثلا احتمال به وجود اومدن يك پروتئين در شرايط مناسب چقدره؟ (عددي خيلي كوچيك مايل به صفر)
    احتمال اين كه اين پروتئين بتونه يه يك تك سلولي منجر بشه چقدره؟
    احتمال اين كه اين تك سلولي در نهايت به موجودي هوشمند كه ميتونه با سيارات بيگانه ارتباط برقرار كنه چقدره؟
    در مجموع احتمال به وجود اومدن حياتي مثل حيات كره زمين صفره مگر اين كه كيهان نامتناهي باشه. يعني از ضرب صفر در بينهايت يك عدد محدود حاصل بشه.
    راستي خدا كجاي اين معادلات قرار ميگيره؟

    1. چقدر بد پژوهش علمی دانشمندانی که هزاران برابر تو می دونند را رد میکنی. به نظرم بهتره یا بجای رد نظر یک یا چندین دانشمند تنها برای بهبودش پیشنهاد یا سوالی مطرح کنی. یا اینکه اگه هیچی نمیدونی سعی در فهمیدنش کنی که ایشون چرا به همچین نظریه ای رسیده و من چه چیزی را نمیدونم.
      طوری مثل آب خوردن با یک سری جزئیات من درآوردی که اصلا حساب کتاب نکردی گفتی احتمالش چقدره؟ صفر!! که من یه لحظه ترسیدم گفتم نکنه یکی از دانشمندان ناسا باشی که با این نظریه مخالفه.
      واقعا بعضی انسان ها علارقم اینکه نمیدونن، چه نظر هایی هم میدن. در ضمن این چه ربطی به خدا داشت مگه خدا را باید با معادله حساب کرد؟ مثلا نوشت حاصل منهای خدا یا ضربدر خدا!!؟ خودت فهمیدی چی گفتی؟ به نظرم فقط خواستی ردش کنی یه چیزی پروندی.

  5. جالبه تا الان فکر کردین روی خود کره زمین هم فقط انسانه که می تونه صحبت کنه فکر کنه و دارای هوشه.چرا هیچ گونه دیگری این گونه تکامل نیافته؟چرا فقط ما؟

    1. خیر فقط ما نبودیم. اگه تاریخچه علمی (فسیل، رشته زمین شناسی) را بخونی میبینی که چند دسته دیگه هم بودند که منقرض شدند یعنی ما موجودات هوشمند دیگر را کشتیم.
      به جای این سوال این را از خودت بپرس که چگونه ممکنه 2 تا موجود هوشمند تو یک جای کوچک (زمین) حاکم باشن؟ مگه 2 امپراطور می تونن یک جا حکومت کنند؟ یکی باید کشته شه.

  6. اگه تمدن فضایی وجود نداشته باشه ، به طرز بی رحمانه ای این همه فضا هدر رفته

    1. دوست عزیز شما فقط به همین عکس که در این صحفه اس نگاه کنی کافیه که خورشید رو نشون داده شما ببین ما چقدر کوچیکیم واقعا احتمال وجود داشتنشون خیلی بیشتر از وجود نداشتن هستش امیدوارم بیشتر در این باره فکر کنی
      البته به نظر شما احترام میزارم ولی منظور کلی بنده این بود که شما بیشتر درباره اش فک کنی شاید به نظر بهتری رسیدی