بیگ بنگ: فسیل های اخیرا کشف شده در کشور نامیبیا، این نظریه که “مهندسین اکوسیستم” موجودات بیولوژیکی تازه تکامل یافته که جهان را از ریشه دگرگون کردند و گونه های قدیمی را به انقراض کشانده اند  – عامل نخستین رویداد انقراض جهان بوده اند را تقویت می­کنند.

به گزارش بیگ بنگ، این رویداد که انقراض پایان ادیاکاران(End-Ediacaran) نامیده می شود، 540 میلیون سال قبل رخ داده است. نخستین گونه از حیات روی زمین شامل میکروب ها – گونه های مختلف از جانداران تک سلولی – بود. آنها بیش از 3 میلیارد سال پابرجا ماندند، هنگامی که نخستین جانداران چند سلولی تکامل یافتند. موفق ترین آنها “ادایاکاران ها” بودند که حدود 600 میلیون سال پیش در سیاره گسترش یافتند. آنها غالبا صورتی بی ­حرکت از حیات دریایی بودند که شکل هایی مانند صفحه ­و لوله، برگ نازک و … دارا بودند.

پس از 60 میلیون سال، سیر فرگشت یا تکامل باعث ِ تغییری مهم شد: جانداران پرسلولی متازوئن ها(Metazoans) نخستین موجوداتی بودند که قادر به حرکت بودند. یا حداقل در دوره هایی از چرخه زندگی­شان این توانایی را داشتند. آنها همچنین با تغذیه کردن از دیگر ترکیبات زنده یا چیزهایی که دیگر جانداران به وجود می­ آوردند، به زندگی خود ادامه دادند. ناگهان حیوانات در یک دگرگونی آشفته ­وار که دیرین شناسان آن را “انفجار کامبرین” می­ نامند، وارد صحنه شدند. انفجار کامبرین دوره ای 25 میلیون ساله بود که در آن بیشتر تیره های حیوانات پدید آمدند. مهره داران، نرم تنان، بندپایان، کرم های حلقوی، اسفنج ها و عروس های دریایی در این دوره به وجود آمدند.

“سایمون دارِک” استادیار علوم زمین و محیطی در دانشگاه وندربیلت آمریکا گفت: « این گونه های جدید، مهندسین اکولوژی(Ecological Engineers) بودند. گونه هایی که محیط را به نحوی تغییر دادند که زنده­ ماندن را برای “ادیاکاران ها” سخت تر و سخت تر می­کردند.» دارِک و همکارانش گزارش داده اند که یکی از بهترین نمونه های محفوظ از اجتماع مختلط حیوانات و ادیاکاران ها را پیدا کرده اند که فراهم کننده بهترین مدرک از وابستگی اکولوژیکی جانوران و ادیاکاران ها می­باشد.

دارِک می­گوید:« پیش از این، مدارک برای اثبات یک وابستگی اکولژیک مشترک میان متازوئن ها و ادیاکاران های نرم تن محدود بود. اینجا، ما فسیلی جدید که از جنوب کشور نامیبیا می­باشد را شرح می­دهیم که زیواگان نرم تن ادیاکارا (زیواگانیا زیوگان مجموعه همه ارگانیزم هاییک منطقه جغرافیایی و یا دوره زمانی، در مقیاس‌های محلی زمین‌شناسی و زمانی است) را همان گونه که بوده است نگه داشته است؛ جانداران لوله شکل مبهمی که نشان دهنده متازوئن ها و فسیل های شاخص از متازوئن ها در جهت عمودی است. اگرچه هویت دقیق تشکیل دهنده ی آثار فسیلی به آسانی قابل توصیف نیست، اما ساختار آن شباهت هایی قابل توجه با یک جاندار مخروطی شکل که کانیچنِس(Conichnus) نامیده می­شود و در دوره کامبریان کشف شده، دارد.»

در مقاله پیشین که دارِک و تیمش در سپتامبر گذشته منتشر کردند، فسیل هایی را گزارش دادند که نشان دهنده ارتباط داشتن اجتماع موجودات ادیاکاران با پناهگاه حیوانات می­ باشد. او گفت:« با این مقاله ما به فرآیندی که موجب رخ دادن این اتفاق شده است محدود می­ شویم؛ ما یک سایت فسیلی جدید را کشف کرده ایم که هم زیوگان ادیاکاران و هم فسیل حیوانات (پناهگاه حیوانات – اثر باقی مانده از حیوانات) که دارای اجتماعی مشترک می­باشند را حفظ کرده که به ما اجازه می­دهد تا درباره ی این موضوع که چطور این دو گروه بسیار متفاوت از جانداران بر یکدیگر اثر متقابل داشته اند، اطلاعات کسب کنیم.

دارک گفت: «بعضی از لانه های فسیلی که یافت کرده ­ایم اینگونه به نظر می­رسند که توسط شقایق های دریایی(Sea Anemones) به وجود آمده باشند که درنده های غیرمنفعلی بوده اند و ممکن است به کرم های ادیاکارایی(Ediacaran Larvae) آسیب رسانده باشند. ما همچنین موقعیت جانداران برگ­ مانند ادیاکارایی را، همراه با فسیل حیوانات در حالی که به دور جایگاهشان پیچیده بودند، پیدا کرده ایم. در مجموع، این فسیل های تازه کشف شده برای ما تصویری از یک اکوسیستم انتقالی بسیار غیر عادی که درست قبل از انفجار کامبرین به وجود آمده را نمایان میکند؛ همراه با آخرین های زیوگان ادیاکاران که برای مرگ ترسناک خود منتظر بودند، در حالی که حیوانات به­ ظاهر مدرن، گوناگون­تر شده و شروع به درک پتانسیلی که دارا بودند، کردند. »

اگرچه دارِک درحال بررسی اتفاقاتی است که 540 میلیون سال قبل رخ داده اند، او باور دارد که این موضوع دارای یک پیام است؛ پیامی مرتبط با امروز. دارک ادامه داد:« آنچه امروزه در زمین می­گذرد با نخستین رویداد انقراض بزرگ قابل قیاس است. پایان ادیاکاران نشان می­دهد که سیر تکاملی رفتار های جدید میتواند اساسا سیاره را متحول کند و امروزه، ما انسان ها قدرتمندترین “مهندسین اکوسیستم” هستیم.» جزئیات بیشتر این پژوهش در sciencedirect منتشر شده است.

ترجمه: امیرحسین ادیبی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sciencedaily.com