بیگ بنگ: باستانشناسان موفق به کشف یک فسیل قدیمی میمون شدند که متعلق به ۶.۴ میلیون سال پیش است. محققان این فسیل کهن را در چین یافتند.
به گزارش بیگ بنگ، پروفسور «نینا جابلونسکی» انسانشناس در گروه انسانشناسی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا گفت: «این موضوع اهمیت بسیاری دارد، زیرا یکی از قدیمیترین فسیلهای کشف شدۀ میمون در خارج از آفریقا است. این میمونهای فسیل شده خویشاوندان نزدیک یا در واقع اجداد بسیاری از میمونهای زندۀ ساکن ِ شرق آسیا هستند. یکی از مسائل جالب از دیدگاه دیرینهشناسی این است که این میمون در زمان و مکانی یکسان با میمونهای باستانی در آسیا زندگی میکرده است.»
پروفسور جابلونسکی و همکارانش آروارۀ پایین و بخش بالایی استخوان پای این میمون فسیل شدۀ ۶.۴ میلیون ساله را مورد مطالعه قرار دادند. این دو نمونه در زمان اکتشاف در نزدیکی یکدیگر قرار داشتند و احتمالاً از یک گونه موسوم به Mesopithecus pentelicus بودند. یک تیم تحقیقات به سرپرستی دکتر «دیونیسیوس یولاتوس» از دانشگاه ارسطوی تسالونیسکی و دکتر «ژوپینگ جی» از موسسه آثار فرهنگی و دانشگاه ینان مسئولیت بررسی و تحلیل این نمونه را بر عهده داشتند.
پروفسور جابلونسکی گفت: «یافتۀ ما نشان میدهد که این میمون به سازگاری قابل ملاحظهای برای حرکت در زمین و بالای درختان دست یافته بود. این انعطافپذیری در تحرک بیتردید به موفقیت این گونه در مهاجرت به بخشهای مختلف از جمله از اروپا به آسیا کمک کرده است.»
استخوان آرواره و بخش بالایی استخوان پا نشان میدهد که این میمون مونث بود. یافتههای محققان حاکی از آن است که این میمونها همه فن حریف بودند و به توانایی بالایی در صعود به بالای درختان و همچنین حرکت در زمین رسیده بودند. از دندانهای این میمون میتوان دریافت که قابلیت مصرف انواع گوناگونی از گیاهان، میوهها و حتی گلها را داشتند، در حالی که میمونهای بزرگ عمدتاً میوه میخورند. پروفسور جابلونسکی افزود: «نکته شگفتانگیز دربارۀ این میمون این است که بر اساس انسانشناسی مولکولی، این میمون از قابلیت تخمیر غذای بیکیفیت و سرشار از “سلولز” برخوردار بود و به احتمال زیاد شکمی مشابه شکم گاو داشته است.»
این میمونها گونههای موفقی بودند، زیرا با تخمیر غذاهای بیکیفیت سرشار از سلولز و استفاده از اسیدهای چرب موجود در باکتری میتوانستند، به انرژی کافی دست یابند. حیواناتی نظیر گاو، آهو و بز نیز از مسیر مشابهی استفاده میکنند.
پروفسور جابلونسکی در ادامه اظهار کرد: «میمونها و میمونهای بزرگ اساساً باید چیزهای بسیار متفاوتی را مصرف کرده باشند. میمونهای بزرگ به مصرف میوه، گل و چیزهایی که به سادگی گوارش میشوند میپردازند. اما میمونها برگ، دانه و حتی برگهای رسیده و بالغ را نیز میخورند. به دلیل این گوارش متفاوت، نیازی به خوردن آب آزاد ندارند و کل نیاز آبیشان را از پوشش گیاهی به دست میآورند. این میمونها نیازی ندارند در کنار منابع آبی زندگی کنند و قابلیت این را دارند که در دورههای تغییر شدید وضعیت آب و هوا به حیات خویش ادامه دهند. آنها توانستند از مرکز اروپا به سرعت به نقاط دیگر کره زمین مهاجرت کنند.»
شواهد نشان میدهد که این گونه میمون، مهاجرت خود را از اروپای شرقی آغاز کرد، اما الگوهای دقیق این مهاجرت در هالهای از ابهام قرار دارد. با این حال، پراکندگی آنان به لحاظ فرگشتی خیلی سریع رخ داده است. در طی انتهای دوره میوسن، زمانی که این گونه میمون در حال مهاجرت از اروپای شرقی بود، میمونهای بزرگ در حال انقراض بودند. پروفسور جابلونسکی در پایان گفت: «در اواخر دوره میوسن، جانداران شاهد تغییرات زیستمحیطی قابل توجهی بودند؛ آنچه در محل اکتشاف به دست آوردهایم، تصویری خارقالعاده از انتهای دوره میوسن است. ما به مورد بسیار خوبی دست پیدا کردهایم که نشان میدهد قابلیت مناسبی در تطابق با محیطِ در حال تغییر داشته است.» جزئیات بیشتر این پژوهش در Journal of Human Evolution منتشر شده است.
ترجمه: منصور نقیلو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com
لینک کوتاه نوشته : http://bigbangpage.com/?p=96062