بیگ بنگ: تمام موجوداتی که دارای ستون فقرات هستند – حداقل موجوداتی که فک (آرواره) دارند – دارای چهار باله یا دست و پا هستند. این اندام ها در حین فرگشت (تکامل) به طور چشمگیری اصلاح شدند و به شکل انواع شگفت انگیزی از باله، پا، دست، باله شنا و بال در آمدند. اما اجداد اولیه مان چگونه به چنین سازماندهیِ ثابتی از دو جفت زائده دست یافتند؟ – چون ما یک شکم داریم.

140127112729-largeتصویری از جنین مارماهی، ماهی خاویاری و موش، که توسط میکروتوموگرافی اشعه ایکس، عکس برداری شده است.

به گزارش بیگ بنگ، محققان در بخش زیست شناسی نظری در دانشگاه وینا و موسسه ی کونراد لورنز برای تحقیقات در زمینه ی فرگشت و شناخت مدل جدیدی را ارائه دادند تا به پرسشِ مجله ی فرگشت و پیشرفت پاسخ دهند. لائورا نونو دلا روسا ( Laura Nuño de la Rosa)، نویسنده ی اصلی این مطالعه و دستیار فوق دکترا در موسسه ی کونراد لورنز در آلتنبرگ استرالیا گفت: «حجم بسیار زیادی از کارهای جنین شناسی را با نتایج بدست آمده از فسیل شناسی (دیرین شناسی) و مورفولوژی کلاسیک با هم ادغام کرده ایم تا توضیح دهیم که جنین در مهره داران چگونه جفت زائده ها را در کنار هم تشکیل می دهد و فقط دو جفت در جلو و عقب بدن قرار می گیرند.»

این مدلِ پیشنهادی در واقع نتایج تحقیقات قبلی را با یکدیگر ادغام می کند، از جمله اطلاعاتی در مورد بیان ژن و فعل و انفعالات بین بافت های مختلفی که جنین در مهره داران را تشکیل می دهند. جنین در مراحل اولیه ی تکامل، به سه لایه ی اصلی از بافت تفکیک می شود: لایه ی خارجی (اکتودرم) که پوست و سیستم عصبی را تشکیل می دهد، لایه ی درونی (آندودرم) که به دستگاه گوارش تبدیل می شود و لایه ی میانی (مزودرم) که در نهایت ماهیچه ها، استخوان ها و اندام های دیگر را شکل می دهد. مزودرمِ اولیه به دو لایه تقسیم می شود که مرز بین درون حفره ی بدن و خارج از دل و روده را تشکیل می دهد.

فرضیه ی جدید پیشنهاد می دهد که باله ها یا دست ها و پاها فقط در جاهایی تشکیل می شوند که دو لایه به اندازه ی کافی تفکیک می شوند و به طور مناسب با بافت های اکتودرمال – یعنی در دو انتهای دل و روده – ارتباط برقرار می کنند. بین آنها هیچگونه تشکیلِ باله/ دست و پا رخ نمی دهد زیرا دو لایه ی مزودرم یک تفکیکِ باریکتر را حفظ می کنند و طبق پیشنهاد نویسندگان، با دل و روده ی در حال رشد ارتباط برقرار می کنند. پشت دستگاه گوارش (دهانه ی مقعد) در پایین دم، دو لایه ی مزودرم با بسته شدن دیواره ی بدن به هم می رسند و یک باله (میانی) جداگانه را تشکیل می دهند. در طول دل و روده ی در حال رشد، دیواره ی بدن نمی تواند کاملأ بسته شود، بنابراین باله ها یا دست و پاها در سمت چپ و راستِ خط وسط شکم می گیرند و بجای رشدِ باله های میانی منجر به رشد باله های جفتی می شوند.

“دلا روسا” افزود: «می توانید بگویید که دلیل اینکه چهار دست و پا داریم این است که یک شکم داریم. مهمترین عملکرد چنین مدلی این است که چارچوبی منسجم را برای فرمول بندیِ فرضیه های ویژه ارائه می دهد و می توان آن را با استفاده از روش های مولکولی و دیگر روش های آزمایشگاهی آزمایش کرد.»

منبع: sciencedaily

پاسخ دادن به وحید امین پور لغو پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه