بیگ بنگ: طرح اعزام انسان به مریخ، در چند سال اخیر به شکلی بسیار جدی مطرح شده است؛ اما به منظور آمادگی برای این سفر به چه تمهیداتی نیاز داریم؟

کشف رگه‌هایی که از احتمال وجود آب بر روی مریخ خبر می‌دهد، امیدها برای اعزام هر چه سریع‌تر انسان به این سیاره سرخ‌رنگ همسایه زمین را پر رنگ‌تر کرد. با این‌ وجود، آب فقط یکی از پیش‌نیازهای سکونت انسان بر روی مریخ است و برای سفر انسان‌ها از زمین به این سیاره و نیز حضور در آن، به تمهیدات دیگری نیاز است. به این منظور برخی سازمان‌ها و مؤسسات فضایی گوناگونی، طرح‌های مختلفی را به اجرا درمی‌آورند که به‌طور مستقیم و یا غیرمستقیم می‌تواند زمینه حضور انسان در فضا را فراهم کند. در ادامه به بررسی ده نمونه از مهم‌ترین این اقدامات می‌پردازیم:

تصویری از فضانوردان “کلی” ( چپ) “کورنینکو” (راست) که قرار است یکسال در ایستگاه فضایی ساکن شوند و فضانورد “پادالکا” که شش ماه بعد به زمین باز می گردد.

1- مأموریتی یک‌ساله در فضا

27 مارس 2015، اسکات‌کلی فضانورد آمریکایی و میخاییل کورنینکو فضانورد روس برای انجام مأموریتی به ایستگاه فضایی بین‌المللی اعزام شدند. با وجود اینکه اعزام فضانورد به ایستگاه فضایی امری عادی است، اما این دو نفر از یک جهت با دیگران متفاوت است و آن‌ هم دوره انجام آن است. آنها قرار است به مدت یک سال در این مرکز فضایی اقامت داشته باشند. یکی از اهداف از انجام این مأموریت نسبتا طولانی‌مدت، مطالعه اثرات حضور در فضا بر فیزیولوژی و نیز ویژگی‌های روانی انسان‌ها خواهد بود. بی‌تردید یافته‌های به‌دست‌آمده از این مطالعه می‌تواند در مأموریت سکونت در مریخ نیز به فضانوردان کمک کند.

flying sauce2- فناوری نوین برای فرود

یکی از دشواری‌های مأموریت اعزام انسان به مریخ به فرود فضاپیمای حامل فضانوردان بر سطح مریخ مربوط می‌شود. گرانش سطح مریخ سبب می‌شود که فضاپیما با سرعت بسیار زیادی به این سطح برخورد کند که این امر در نهایت می‌تواند به بروز مشکلاتی جدی برای سرنشینان آن بیانجامد. به همین دلیل، ناسا به فکر طراحی نوعی فناوری ویژه برای فرود آرام بر روی سطح مریخ است. گفتنی است تا چند هفته دیگر، قرار است این فناوری به‌صورت عملی مجددا مورد آزمایش قرار گیرد.

10537112073_cf7a8f8901_o3- موشک‌های بسیار بزرگ

بسیاری از سفرهای اکتشافی فضایی که در چند دهه اخیر به انجام رسیده، بدون سرنشین انسانی بوده است و به همین دلیل به حمل انبوهی از مواد تأمین‌کننده نیازهای انسانی در این سفرها نیازی نبود؛ اما برای جابه‌جایی انسان، به موشک‌هایی به‌ مراتب بزرگ‌تر نیاز داریم. تردیدی نیست که طراحی این موشک‌های بزرگ کاری بسیار دشوار و البته پرهزینه خواهد بود.

picture_3_ba_330_mars with logo

4- حمل‌ و نقل

فرستادن هرگونه بار به فضا بسیار پرهزینه است. محاسبات نشان می‌دهد ارسال هر یک کیلوگرم بار به فضا حدود 22 هزار دلار هزینه دربردارد. حال اگر بخواهیم مایحتاج و نیازمندی‌های ضروری را برای سرنشینان سفر به مریخ تهیه کنیم، در نهایت هزینه بسیار زیادی باید صرف این سفر شود. به همین دلیل فناوری‌هایی ویژه حمل‌ و نقل این مواد در حال طراحی است. یکی از این راهکارها، استفاده از محفظه‌ای است که در ابتدا حجم کمی دارد، اما در فضا قابل‌گسترش است و می‌تواند از مواد غذایی درون خود در برابر تابش‌های فضایی حفاظت کند.

5- موشک‌هایی چند بار مصرف

طراحی و ساخت موشک‌های فضاپیما بسیار پر هزینه است. مشکل اینجاست که این موشک‌ها یک‌ بار مصرف بوده و قابلیت استفاده مجدد ندارند. به همین دلیل ساخت موشک‌هایی چند بار مصرف در اولویت کاری برخی مؤسسات پژوهشی فضایی قرارگرفته است. این موشک‌ها در نهایت می‌توانند هزینه تمام‌ شده سفر به مریخ را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهند.

1658909-4000x2000-outer_space_planets_red_planet_mars6- اکسیژن روی مریخ

انسان برای زندگی به اکسیژن نیاز دارد، اما بر روی مریخ خبری از اکسیژن نیست. به همین دلیل تأمین این ماده در اولویت کاری پژوهشگران قرار گرفته است. گروهی از دانشمندان در موسسه فناوری ماساچوست در حال کار بر روی دستگاهی هستند که می‌تواند بر روی مریخ، اکسیژن تولید کند. این دستگاه قرار است تا سال 2020 مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

7- ساخت محل زندگی بر روی مریخ

جو مریخ شامل 96 درصد دی اکسیدکربن و کمتر از 0.2 درصد اکسیژن است(جو زمین 21 درصد از اکسیژن تشکیل شده) به همین دلیل اگر انسان هوای مریخ را استنشاق کند قطعا خواهد مرد؛ بنابراین باید در سطح مریخ شرایط به‌گونه‌ای فراهم شود که انسان بتواند در آنجا به‌ راحتی تنفس کند. یکی از این راه‌ها، بهره‌گیری از گیاهان است. با توجه به این‌که گیاهان دی‌اکسید کربن را جذب و اکسیژن پس می‌دهند، طراحی مکانی با انبوهی از گیاهان می‌تواند اکسیژن لازم برای حیات انسان را فراهم کند.

8- فناوری گرفتن سیارک‌ها

«مأموریت تغییر مسیر سیارک‌ها» (ARM) که توسط ناسا به انجام می‌رسد می‌تواند حضور انسان در مریخ را ساده‌تر سازد؛ اما چگونه؟ ناسا قصد دارد از فضاپیماهایی خورشیدی برای گرفتن سیارک‌ها و آوردن آن‌ها در مدار ماه استفاده کند. نیاز فضاپیماهای خورشیدی به سوخت بین یک‌پنجم تا یک‌دهم فضاپیماهای عادی است و این کاهش هزینه می‌تواند به معنای افزایش قابل‌توجه مقدار باری باشد که فضاپیمای مأموریت مریخ می‌تواند با خود به همراه ببرد. درنتیجه کار بر روی فناوری گرفتن سیارک‌ها می‌تواند درنهایت مأموریت انسانی به مریخ را تسهیل کند.

spacesuits9- لباس‌های فضانوردی جدید

لباس‌هایی که فضانوردان در ایستگاه فضایی می‌پوشند بر اساس فناوری 40 سال پیش طراحی‌شده‌اند؛ اما وضع مریخ متفاوت است. با وجود اینکه سفر از زمین به مریخ شش ماه به طول می‌انجامد، فضانوردان باید لباسی مناسب برای این سفر بپوشند. به همین دلیل ناسا در حال طراحی نوعی لباس فضانوردی است که می‌تواند نیازهای انسان در سفر به مریخ را تأمین کند.

10- مارس وان

موسسه مارس وان (Mars-One) قصد دارد تا سال 2025 نخستین اجتماع انسانی را بر روی مریخ ایجاد کند. این در حالی است که ناسا برنامه‌ای مشابه آن‌هم برای سال‌های دهه 2030 دارد. به همین دلیل به نظر می‌رسد که برنامه مارس وان بیش‌ازحد خوش‌بینانه و غیرواقعی باشد. جالب اینجاست که برخلاف ناسا، مارس وان برای بازگشت فضانوردانی که به مریخ می‌برد، برنامه‌ای ندارد!

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: businessinsider

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه

  1. شاید بتوان گفت دو مورد دوم و پنجم جذاب ترین و گرانترین و در عین حال پر دردسرترین تکنولوژی های لازم در راه رسیدن به مریخ خواهد بود. پروژه اوریون به منظور حمل فضا نور به مریخ و حفظ این فضانورادان از اشعه های خورشیدی و در عین حال فرود یک جسم سنگین که نیازمند چترهای نجات بسیار بزرگ در جو کم مریخ است بدون شک پروژه ای خواهد بود که نیازمند صرف زمان و هزینه های زیادی خواهد بود.
    همین طور در مورد پروژه اسپیس ایکس ک به منظور نشستن یک موشک حمل کننده فضا پیما ویا یک موشک حمل ماهواره پس از قرار دادن جسم در مدارو درنتیجه استفاده دوباره از موشک مذکور، نیازمند صرف هزینه های بسیاری چه زمانی و چه مالی خواهد بود. کما اینکه در دو بار تلاش عملی اسپیس ایکس پس از قراردادن محموله هایی در مدار زمین با استفاده از موشک فالکون 9، نشاندن این موشک با نقص فنی و در نتیجه شکست پروژه همراه شد.
    به نظر من شاید این دو پروژه بسیار جذاب خواهند بود.