آلبرت اينشتين:

احساسات شديد من در مورد عدالت اجتماعى و مسئوليت اجتماعى هميشه به نحو عجيبى در تقابل با فقدان نياز براى ارتباط مستقيم با انسان هاى ديگر و جوامع انسانى است.
من حقيقتاً «مسافر تنها» هستم و هيچ گاه با تمام قلبم به کشورم، خانه ام، دوستانم و حتى خانواده درجه يک خودم، تعلق نداشتم.