به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایرنا، گروهی از محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن در آمریکا این سیارات فراخورشیدی را با استفاده از داده های ماموریت تلسکوپ «کپلر» ۲۴ سیاره کشف کردند و می گویند، این سیارات قابل سکونت ممکن است نسبت به زمین شرایط بهتری برای حفظ حیات در مدت زمان طولانی‌تر داشته باشند.

احتمال وجود حیات در جای دیگر از این جهان یکی از سوالات اساسی است که علم مدرن همواره در جستجوی آن است. در حالی که هنوز هیچ مدرک مستقیمی از وجود چنین حیاتی کشف نشده، اما مأموریت‌های شکار سیاره فراخورشیدی مانند ماموریت فضاپیمای «کپلر» بسیاری از ایده‌ها را در مورد چگونگی شکل‌گیری منظومه‌های سیاره‌ای تغییر داده و ابزارهایی را برای محققان فراهم کرده که می‌توانند درباره حیات فراخورشیدی بدون تمرکز زیاد بر حدس و گمان، بیاندیشند.

از بیش از چهار هزار سیاره فراخورشیدی که تاکنون کشف شده، تعدادی قابل سکونت قلمداد می‌شوند؛ البته این اصطلاح تا حدودی گمراه کننده است، زیرا به این معنی نیست که فردی بتواند در یک سیاره فرود آید و خانه‌سازی را شروع کند. بلکه قابل سکونت بودن یک سیاره به این معنی است که یک سیاره سنگی در منطقه مناسب مداری در اطراف ستاره خود قرار دارد و درجه حرارت آن به اندازه‌ای ​​است که آب مایع بدون یخ زدن یا جوشیدن در سطح آن وجود داشته باشد. برای مثال زمین با این معیارها قابل سکونت است، اما عطارد و ناهید قابل سکونت نیستند.

اکنون محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن، ۲۴ سیاره فراخورشیدی کشف کرده‌اند که نه تنها قابل سکونت بوده بلکه بالقوه قابل سکونت‌تر از زمین هستند. این سیارات فراخورشیدی در فاصله بیش از ۱۰۰ سال نوری از زمین واقع شده‌اند و دارای برخی ویژگی‌هایی هستند که باعث می‌شود برای حفظ حیات بهتر از زمین باشند. این مطالعه جدید به دنبال یافتن دنیاهایی بود که حتی بیش از زمین برای سکونت مناسب باشند از جمله سیاراتی که مسن‌تر و قدیمی‌تر، بزرگتر و پرجرم‌تر، گرم‌تر و همچنین مرطوب‌تر از زمین هستند.

به گفته محققان یک موضوع که می‌تواند یک سیاره را قابل سکونت‌تر سازد، ستارۀ آنهاست. فرض معمول این است که سیاره‌ای قابل سکونت محسوب می‌شود که مداری به دور ستاره‌ای از نوع G مانند خورشید، کشف شود. با این حال، عمر چنین ستاره‌هایی فقط حدود هشت تا ۱۰ میلیارد سال است در حالی که تکامل هر چیزی به غیر از ساده‌ترین شکل حیات روی کره زمین، چهار میلیارد سال طول کشیده است. از طرف دیگر، یک ستاره کوتوله از نوع K خنک‌تر از خورشید است و جرم کمتری نسبت به خورشید دارد اما طول عمر آن تا ۷۰ میلیارد سال خواهد بود که برای پیدایش و تکامل حیات مدت زمان طولانی‌تری را ارائه می دهد.

عوامل مهمی که یک سیاره را قابل سکونت می‌سازند، اندازه و جرم آن سیاره است. بخشی از علت قابل سکونت بودن زمین، اندازه آن است. زمین به اندازه کافی بزرگ است که بتواند از لحاظ ساختار داخلی فعال باشد و یک میدان مغناطیسی محافظ داشته و از گرانش کافی برای حفظ اتمسفر برخوردار باشد.

طبق گفته این تیم، اگر یک سیاره ۱۰ درصد بزرگتر از زمین باشد، سطح بیشتری برای زندگی در آن وجود خواهد داشت. اگر جرم آن ۱.۵ برابر زمین باشد، فضای داخلی آن گرمای بیشتری را از زوال رادیواکتیو حفظ خواهد کرد، مدت بیشتری فعال می ماند و مدت زمان بیشتری اتمسفر خود را نگاه خواهد داشت.

علاوه بر این اگر جهانی پنج درجه سانتی‌گراد گرم‌تر از زمین باشد و آب بیشتری داشته باشد، از تنوع زیستی یک جنگل بارانی در بیشتر قسمت‌های خود برخوردار خواهد بود. محققان خاطر نشان کردند که هیچ یک از این ۲۴ سیاره کشف شده تمام این معیارها را ندارند، اما یکی از آنها چهار عامل مهم را دارد. به هر حال، همه ۲۴ سیاره یاد شده می‌توانند کانون مطالعات بعدی تلسکوپی باشند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریه Astrobiology منتشر شده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: newatlas.com