بیگ بنگ: اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر ناسا موفق شدند برای نخستین بار از پایان عمر دو ستاره تصویربرداری کنند تا بدین صورت محققان بتوانند درباره ی چرخه زندگی ستارگان و آزمودن تئوری‌های خود، گامی به جلو بردارند.

در واقع پایان عمر یک ستاره به تولد یک ابرنواختر ختم می‌شود؛ این انفجار عظیم با افزایش حجمی باورنکردنی و درخششی خیره کننده همراه است. ابرنواخترها، سال‌هاست که رصد شده‌اند و کیهان‌شناسان چند دهه است که به بررسی آنها پرداخته‌اند. آنچه تاکنون امکان‌پذیر نشده بود، رصد و تصویربرداری از لحظه ی تولد ابرنواختر و لحظات نخستین زندگی این جرم آسمانی بود. سازمان فضایی آمریکا با استفاده از تلسکوپ کپلر موفق شد با تلاش بسیار برای نخستین بار از زمان تولد یک ابرنواختر تصویربرداری کند.

یکی از این دو ابرنواختر KSN 2011d نام دارد که 500 برابر خورشید است و در فاصله 1.2 میلیارد سال نوری از زمین واقع شده، دومین ابرنواختر هم KSN 2011A، نام دارد که نزدیک به 300 برابر اندازه ی خورشید است و تنها 700 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. برای شناسایی این اجرام اخترشناسان، تلسکوپ کپلر را طوری تنظیم کردند که به مدت 3 سال هر 30 دقیقه یکبار مقدار نور 500 کهکشان مختلف را بررسی کند و در نهایت موفق شدند موج‌های نخستین انفجار ستاره های غول سرخ را تشخیص دهند که در حال تبدیل شدن به یک ابرنواختر بودند. جزئیات انفجار ستاره ای KSN 2011d و درخشش آنی اش را در ویدئوی شبیه سازی زیر مشاهده کنید:

کل مدتی که از شوک انفجار ستاره ای KSN 2011d تصویربرداری شده در حدود 20 دقیقه بوده است، اما همین زمان اندک نیز گره بسیاری از سوالات اخترشناسان را گشود. برخی از تئوری‌های ستاره‌شناسان درباره رفتار ابرنواخترهای نوع 2 (ابرنواخترهایی که 8 تا 50 برابر اندازه خورشید هستند) در این مشاهده تأیید شدند از جمله اینکه در انفجار یک ستاره ی غول سرخ کوچکتری که قبلا اتفاق افتاده بود، امواج شوک اولیه اتفاق نیفتادند و در نتیجه تصاویر آن نیز ثبت نشد که این نشان‌ دهنده ی گستردگی انواع مختلف انفجار در این نوع ستارگان است. نخستین تحلیل دانشمندان این است که در آن انفجار، یک ابر عظیم گازی، موجب کم رمق شدن موج‌های شوک اولیه بوده و در نتیجه این رخداد به چشم ما دیده نشده است. جزئیات بیشتر این پژوهش در Astrophysical Journal منتشر شده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: NASA