بیگ بنگ: در شامگاه ۲۱ و ۲۲ مرداد 1403 شاهد اوج “بارش شهابی برساوشی”هستیم که به گفته منجمان در هر ساعت می‌توان 90 شهاب درخشان را مشاهده کرد. امسال به دلیل اینکه نور ماه کمی مزاحمت ایجاد می‌کند، حدود ۵۰ درصد شهاب‌ها در زمان اوج بارش دیده نمی‌شوند.

به گزارش بیگ بنگ، بارش شهابی برساوشی هر ساله از اواخر تیر آغاز می‌شود. امسال اوج بارش شهابی برساوشی در ساعت ۱۷ و ۳۰ دقیقه عصر دوشنبه ۲۲ مرداد خواهد بود و بامداد روزهای یکشنبه تا سه شنبه ۲۱ تا ۲۳ مرداد شرایط مناسبی برای رصد این بارش وجود دارد، اما ماه تربیع اول که ساعتی قبل از نیمه شب ۲۲ مرداد غروب می‌کند، شرایطی را ایجاد خواهد کرد که چه بسا حدود ۵۰ درصد شهاب‌ها در زمان اوج بارش برساوشی امسال دیده نشود.

بهترین زمان برای تماشای شهاب‌های این بارش از نیمه شب تا قبل از روشنی آسمان بامدادی است تا در یک آسمان تاریک و بدون نور مزاحم ماه، شهاب‌های این بارش را رصد کنیم. میزان بارش ساعتی سرسویی (ZHR) این بارش تا ۹۰ شهاب در ساعت پیش‌بینی شده است و عبور شهاب‌های کم نور در آسمان را به دور از نور ماه می‌توان همراه با آذرگوی‌های رنگی زیبای برساوشی با درخشش زیاد مشاهده کرد.

در واقع با طلوع صورت فلکی برساوش از افق شمال شرق و اوج گرفتن کانون بارش شهابی، بخت بالایی برای دیدار با شهاب‌های درخشان و پرسرعت برساوشی در آسمان شب خواهیم داشت. رؤیت این بارش شهابی از شهرهای بزرگ به سختی صورت می‌گیرد، و برای مشاهده این رویداد نجومی باید به مکان‌های تاریک و به دور از آلودگی نوری رفت.

زمانی که شهاب‌سنگ‌ها به اتمسفر فوقانی زمین برخورد می‌کنند، حرارت ناشی از برخودشان با جو به مدت چند ثانیه دنباله‌ای داغ و نورانی به جای می‌گذارد که به وسیله چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده است. این سوختن و یونیزه شدن در ارتفاع ۷۰ تا ۱۰۰ کیلومتری بالای سطح زمین رخ می‌دهد و از این جهت خطری متوجه افراد نمی‌کند.

بارش شهابی «بَرساوُشی»، یکی از مهم‌ترین بارش‌های شهابی سالیانه است. این پدیده از توده ذرات برجای‌مانده از دنباله‌دار «سوئیفت‌ تاتل-۱۰۹» به وجود می‌آید. زمین با عبور از میان گرد و غبار و مواد سنگی و برخورد آنها به جو، موجب می شود این بارش شهابی زیبا رخ دهد. دنباله‌دار سوئیفت ـ تاتل در سال ۱۸۶۲ توسط “لوئیس سوئیفت” و “هورس تاتل” کشف شد. شیا پارلی چند سال بعد پی برد که این دنباله‌دار منشأ بارش شهابی بر ساووشی است. دورۀ تناوب این دنباله‌دار حدود ۱۳۰ سال است و آخرین بار در اوایل دهه ۱۹۹۰ به حضیض ـ نزدیک‌ترین فاصله از خورشید ـ رسید و در سال‌های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲، میانگین بارش شهاب در طول یک ساعت(ZHR) آن به بیش از ۲۰۰ شهاب رسید.

برای مشاهده شهاب‌های برساوشی به ابزار رصدی نیاز نخواهید داشت و به راحتی در خارج از شهر و به دور از آلودگی نوری می توانید از مشاهده آن لذت ببرید. البته با کمی خوش شانسی، ممکن است غبارهای بزرگتری را ببینید که هنگام سوختن در آسمان نور زیادتری تولید می‌کنند و به آذرگوی معروف هستند. در حقیقت آذرگوی، شهابی است که برای چند ثانیه مانند یک منور کم نور، فضای اطراف را روشن می‌کند و حتی گاهی صدای خفیفی نیز از آنها به گوش می‌رسد.

سایت علمی بیگ بنگ / منابع: space.com , forbes.com