بیگ بنگ: اخترشناسان سی و سومین سالگرد پرتاب تلسکوپ فضایی هابل را با عکسی خیره‌کننده از منطقه‌ی ستاره‌زایی NGC 1333 جشن گرفتند.

heica

به گزارش بیگ بنگ، این سحابی در ابر مولکولی پرسئوس قرار دارد و تقریباً 960 سال نوری از ما فاصله دارد. منظره‌ی رنگارنگ هابل که از طریق توانایی منحصر به فرد آن در گرفتن تصاویر از پرتو فرابنفش تا نور نزدیک فروسرخ به نمایش گذاشته شده، دیگ جوشانی از گازهای درخشان و غبارهای رنگی را نشان می‌دهد که ناشی از انفجار چند صد ستاره‌ی جدید در یک ابر تاریک است. هابل فقط سطح را نشان می‌دهد، زیرا بیشتر طوفان‌های آتشین ستاره‌زایی در پشت ابرهایی از غبار ریز – اساسا دوده – پنهان شده‌اند که در پایین تصویر ازدحام بیشتری دارند. سیاهی تصویر فضای خالی نیست، بلکه پر از غبار مبهم است.

هابل این عکس را از لابه‌لای پرده‌ای از غبار روی لبه‌ی ابر غول‌پیکری از هیدروژن مولکولی سرد – مادۀ خام برای ساخت ستارگان و سیارات جدید تحت کشش بی‌امان گرانش – رصد کرد. این تصویر بر این واقعیت تأکید می‌کند که ستاره‌زایی یک فرآیند درهم و برهم در کیهان وحشی ما است. بادهای ستاره‌ای وحشی، احتمالاً از ستاره آبی درخشان بالای تصویر می‌وزند. غبار ریز نور، ستاره‌ها را در طول موج‌های آبی پراکنده می‌کند.

heicb

در پایین تر تصویر، ستاره‌ی درخشان و فوق داغ دیگری از میان رشته‌های غبار مبهم می‌درخشد و شبیه تلالو خورشید ز میان ابرهای پراکنده است. یک رشته‌ی مورب از ستارگانِ کم‌نورتر به رنگ قرمز به نظر می‌رسد، زیرا غبار نور ستاره‌ها را فیلتر می‌کند و به نور قرمز بیشتری اجازه عبور می‌دهد.

پایین عکس نیم نگاهی به اعماق سحابی تاریک انداخته است. هابل درخشش مایل به سرخ هیدروژن یونیزه شده را به تصویر می‌کشد. شبیه یک فینال آتش بازی با چندین رویداد است. این آتش بازی ناشی از فوران‌های نازکی است که از ستارگان تازه متولد شده خارج از میدان دید بیرون می‌آیند. این ستارگان توسط قرص‌های دور ستاره‌ای احاطه شده‌اند و احتمالا در نهایت منظومه‌های سیاره‌ای و میدان‌های مغناطیسی قدرتمندی ایجاد می‌کنند. جت‌ها اعلام می‌کنند که یک ستارۀ جدید متولد شده است. در ویدئوی زیر زوم به این سحابی را تماشا کنید:

این چشم‌انداز دوره‌ای را نشان می‌دهد که خورشید و سیارات منظومه شمسی در 4.6 میلیارد سال پیش، داخل چنین ابر مولکولی غبارآلودی، در حال شکل‌گیری بودند. خورشید ما در انزوا شکل نگرفته، بلکه در یک رقص دیوانه‌وار از تولد ستارگان، تشکیل شده است، شاید حتی پرانرژی‌تر و پرجرم‌تر از NGC 1333.

هابل در 24 آوریل 1990 با شاتل فضایی دیسکاوری به فضا پرتاب شد. به امروز، این تلسکوپ افسانه‌ای تقریباً 1.6 میلیون رصد از نزدیک به 52000 هدف آسمانی ثبت کرده است. این گنجینه‌ی علم و دانش در حوزه‌ی کیهان در آرشیو تلسکوپ‌های فضایی Mikulski در موسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور مریلند ذخیره شده تا عموم مردم به آن دسترسی داشته باشند.

 

تلسکوپ فضایی هابل نگاه ما را به جهان تغییر داده و هنوز قدرت و کارآیی‌اش را حفظ کرده است. محققان معتقدند هابل می‌تواند تا سال‌ ۲۰۳۰ به کار خود ادامه دهد. جالب است بدانید مدتی کوتاهی پس از آن که هابل به فضا پرتاب شد، در سال ۱۹۹۳ نقصی در آینه هابل باعث مخدوش شدن تصاویر آن شد، به همین دلیل فضانوردانی برای حل این مشکل به فضا اعزام شدند. به طور کلی تاکنون پنج بار فضانوردان به تعمیر و به روزرسانی هابل پرداخته‌اند. اما از سال ۲۰۱۱ که شاتل فضایی ناسا بازنشسته شد، تعمیر و ارتفاء دیگری روی هابل صورت نگرفت و احتمال اعزام فضانورد برای تعمیر هابل پایین می‌باشد.

ترجمه: سحر  الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: NASA

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.