جهان های چندگانه کجا پنهان شده اند؟
بیگ بنگ: بر اساس برخی برآوردها، جهان شناخته شده ممکن است شامل رقمی تا 2 تریلیون کهکشان باشد، البته می دانیم که به طور متوسط هر کهکشان حدود 100 میلیون ستاره و تعداد نامحدودی سیاراه دارد. اما آیا می شود که این تعداد کهکشان، نسخه هایی کپی شده از جهانی باشد که ما درک می کنیم؟
به گزارش بیگ بنگ، شاید مفهوم چند جهانی که به طور نامحسوس همراه با ما همسو می شود، نماینده نسخه هایی از واقعیت است که تقریبا مشابه با خود ما هستند. ارین مک دونالد، اخترفیزیکدان و مهندس، با موضوع بررسی نکاتی برجسته؛ رابطۀ میان علم، تکنولوژی و ژانر علمی- تخیلی را بررسی کرد. وی گفت: در حالی که دانشمندان هنوز هیچ شواهدی دربارۀ وجود “چندجهانی” پیدا نکرده اند، تعدادی از فرضیه ها وجود دارد که از قوانین فیزیک برای بررسی امکان ِ وجود چندجهانی، استفاده می کنند که گاهی اوقات در این روند، درک ما از واقعیت را به چالش می کشند.
مک دونالد توضیح داد که جهان بصورت سه بعد فضایی، به همراه زمان در هم آمیخته شده تا پیوستی چهار بعدی را تشکیل دهند، اما دانشمندان نمی توانند با قطعیت بگویند که فضا- زمان چگونه به نظر می رسد، به این معنی که ممکن است جهان های بی شماری وجود داشته باشند که برای ما نامرئی هستند. ساده ترین مفهوم چند جهانی، معروف به جهان آینه ای است که در آن یک جهان متناوب به طور موازی نزدیک به ماست، اما در عین حال مخالف آن است – مانند قسمت “آینه، آینه” اصلی سریال تلویزیونی “Star Trek” که در آن بخش فرود، به اشتباه به نسخه دیگری از سازمان منتقل شد که مجهز به نسخه های وحشیانه تر از خدمه مشابه شده اش بود!
مکدونالد گفت: یکی دیگر از دیدگاه های چندبُعدی، جهان غشایی است که جهان ما را به عنوان یک غشا در بطنی گسترده و احتمالا بی نهایت از جهان های غشایی توصیف می کند، اما هیچ اتصال یا وسیله ای برای برقراری ارتباط بین آنها وجود ندارد. در این مثال چندین جهان ممکن است در حباب های فضا و زمان وجود داشته باشند. به گفته مک دونالد، با این حساب، ساکنان دو جهان در صورت اتصال حباب ها به طور مستقیم به یکدیگر می توانند به طور نظری با هم ارتباط برقرار کنند.
مک دونالد افزود: جهان های کوانتومی بیشتر در علم فیزیک ظاهر می شوند. این ایده نشان می دهد که هر تصمیمی که فرد می گیرد، یک جدول زمانی جدید را ایجاد می کند، ایجاد یک جهان جدید و مستقل که مسیر متفاوتی دنبال می کند. نویسندگان داستان های علمی- تخیلی با موضوع ِ “سفر در زمان” اغلب به قوانین جهان کوانتومی استناد می کنند تا توضیح دهند که چگونه شخصیت ها می توانند به گذشته سفر کنند و در عین حال موجودیت حال حاضر خود را از بین نبرند – در واقع هر کدام از این انتخاب ها، جهان های کامل جدیدی را به وجود می آورد، و جهان دست نخوردۀ اصلی خود را ترک می کند.
اما شاید قابل تعمیم دهنده ترین فرض این است که آیا جهانی که ما آن را واقعی می پنداریم، در واقع نوعی از شبیه سازی، همانند فیلم «ماتریکس» است. مک دونالد از مخاطبان پرسید: آیا می خواهید بدانید که آیا شما در یک شبیه سازی زندگی می کنید و هیچ کنترلی روی کارهای خود ندارید؟ آیا می توانیم آزمایش کنیم و متوجه شویم که همگی ما از کد ساخته شده ایم؟ به گفته او در حال حاضر، بسیاری از سوالات در مورد چندجهانی و واقعیت بدون پاسخ هستند، اما موضوعاتی هستند که برای فکر کردن بسیار جالب اند.
ترجمه: محبوبه معصوم نیا/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: space.com
به هر حال تا وقتی که جهان های موازی ثابت شه موضوع خیلی خوبی برای فیلم های علمی تخیلی هس
فقط یه سوال…!
چرا این سایت انقدر خوبه؟!
سلام
اون چيزي كه مسئله رو بغرنج ميكنه نيروي گرانش هست
يه مقاله تازه در مجله focus ماه نوامبر ٢٠١٧ هست كه بعضي رفتارهاي متفاوت گرانش در مقياس بزرگ رو توضيح ميده
در مورد جهانهاي چندگانه هم يه مقاله قديمى تو مجله ديسكاور سپتامبر ٢٠٠١ چاپ شده كه نظرات فيزيكدان david deutsch رو نوشته كه از روى پديده كوانتمى تداخل نتيجه گيرى ميكنه تصميمات هوشمند ما در اين جهان فرآيندهاى شاخه به شاخه اى رو در جهانهاي ديگه شكل ميده
آخرين كتاب brian greene هم در اين مورده
در اندازه های خیلی خیلی کوچیک و خیلی خیلی بزرگ نه تنها بحث جهان های موازی خیلی سریع مطرح میشه بلکه بحث جهان های با ابعاد متفاوت با ابعاد این جهان خودمون رو هم میتونیم مطرح کنیم. در اندازه های در حد طول پلانک یعنی یک هزار میلیاردیم میلیاردیم قطر هسته اتم بحث جهانی به موازات جهان خودمون رو داریم و اگه اندازه رو از این هم کوچکتر بکنیم قطعا موضوع ابعاد دیگه جهان مثل جهان های پنج بعدی و شش بعدی و بالاتر مطرح میشه و دیگه بحث جهان های موازی مطرح نیست. در مورد اندازه های خیلی خیلی بزرگ هم دقیقا همین مسئله وجود داره. اندازه های خیلی خیلی بزرگ تر از قطر حباب کیهان ( یونیورس ) خودمون با حدود دو تریلیون کهکشانی که توش وجود داره و ما هم روی کره زمینی که یکی از هزاران تریلیون سیاره های این یونیورس خیلی بزرگ هست داریم زندگی میکنیم. اگه حباب های دیگه ای رو مثل حباب یونیورس خودمون در نظر بگیریم باز هم مسئله جهان های موازی مطرح میشه. و اگه اندازه ها رو باز هم خیلی خیلی خیلی بزرگتر از مجموعه هزاران میلیارد یونیورس حبابی شکل در نظر بگیریم دیگه موضوع جهان های موازی مطرح نیست…بلکه با موضوع ابعاد جهان روبرو میشیم
بحث جهان موازی فی الواقع نشات گرفته از خاصیت ریزاتم هاست که در فیزک کوانتوم مطرح شد و چون ما انسانها و تمام کیهان از همین ذرات ساخته شدیم پس پر بی راه نیست که خواص اونها بر ما اعمال بشه به اینصورت که ما برای هر عملی بی شمار حق انتخاب داریم و برای هر انتخابی جهانی موازی با جهان خود خواهیم داشت .ب طور مثال اگه ما از بلندی پرت بشیم در این جهان زنده بمونیم تو جهان موازی دیگر میمیرم و مثال های دیگر. موضوعی که پوپک خانوم اشاره کردن در مورد جهان های با ابعاد دیگر اون تو نظریه m و نظریه ریسمانها بیشتر تحلیل میشه.اما در مورد اینکه آیا جهان ما واقعی است هم باز بر میگرده به خاصیت ذره و موج ک ریزاتمها دارا هستن و همواره نیاز به یک ناظر بیرونی دارن ینی یک جهان خیالی ک با نگاه کردن شکل میگیره…
نظر من اینکه جهان ما یه شبیه سازی عظیمه
این درسته .جهان های موازی در کار نیست. و فقط جهان ها با ابعاد مختلف هستند بطوریکه یک جهان از جهان های کوچکتر ساخته شده .یعنی جهان های کوچکتر جهان های بزرگتر رو میسازند .مثل آجرهای یک دیوار و بعد دیوارهای یک ساختمان و بعد ساختمانهای یک محله و همینطور محله های یک شهر و شهرهای یک کشور.
مانند اعداد در ریاضیات این جهان ها بی نهایت هستند و اگر ما جهان خودمان را مبدا (صفر) قرار دهیم بینهایت جهان کوچکتر از ما و بی نهایت جهان بزرگتر از ما وجود دارد که هیچ ارتباطی نمیتوانند با هم برقرار کنند.