بیگ بنگ: پژوهشگران دانشگاه كورتين موفق شدند معمای ديرپای خاستگاه آب در زمين را حل كنند و دريافتند كه خورشيد منبع شگفت‌­انگيز احتمالی است.

Sun Solar Winds Itokawa
طرح گرافيكی خورشيد، بادهای خورشيدی و سيارک ايتوكاوا

به گزارش بیگ بنگ، گروهی از پژوهشگران به سرپرستی دانشگاه گلاسكو به همراه محققان مركز علوم و فن­آوری فضايی كورتين(SSTC) دريافتند كه باد خورشيديِ حاوي ذرات بارداری است كه عمدتاً از يون‌­های هيدروژن تشكيل شده‌ است، این ذرات می‌تواند در سطح ذرات غباری كه سيارک­‌ها با خود حمل می‌كنند آب توليد كند و اين آب با برخورد سيارک‌­ها به زمين در نخستين دوران تشكيل منظومه شمسی به زمين منتقل شده است.

“فيل بلاند”، پروفسور برجستۀ دانشگاه جان كورتين و مدير SSTC می‌­گويد كه زمين در مقايسه با ساير سيارات سنگی در منظومه شمسی پرآب­‌تر بود و اقيانوس­‌ها بيش از 70 درصد از سطح زمين را پوشانده بودند، و زمان زيادی بود كه دانشمندان دربارۀ منبع دقيق اين همه آب سردرگم شده بودند.

پروفسور “بلاند” عنوان كرد: «نظريۀ مرسوم بيان می­‌كند كه آب در مراحل نهايی تشكيل زمين توسط سيارک­‌های نوع C به زمين منتقل شده است. اگرچه، آزمون­ پيشين مشخصه‌­های ايزوتوپی اين سيارک­‌ها نشان داد كه آب موجود در آن­ها روی­ هم ­رفته با آب موجود در زمين سازگاری ندارد و بنابراين حداقل منبع ناشناختۀ ديگری در كار است كه در محاسبات لحاظ نشده است.»

وی افزود: «پژوهش ما نشان می­‌دهد كه باد خورشيدی در سطح ذرات كوچک غبار، آب توليد می‌­كند و اين آبی كه از نظر ايزوتوپی سبک‌­تر است احتمالاً مابقی آب موجود در زمين را فراهم كرده است. اين نظريۀ جديد مبتنی بر باد خورشيدی حاصل تحليل دقيق اتم به اتم ذرات بسيار ريز سيارک نوع S نزديک به زمين معروف به ايتوكاوا است كه كاوشگر فضايی ژاپنی هايابوسا در سال 2010 از آن نمونه­‌برداری كرد و محموله‌­اش را به زمين فرستاد.»

«سيستم توموگرافي روبشگر اتمی پيشرفته­ در دانشگاه كورتين به ما كمک كرد تا نگاه بسيار دقيقی به درون 50 نانومتر اولِ سطح ذرات غبار سيارک ايتوكاوا بياندازيم و متوجه شديم كه آن­قدر آب در اين لايه وجود دارد كه اگر مقياس را بزرگ كنيم مقدار آن حدود 20 ليتر در هر متر مكعب سنگ خواهد شد.»

دكتر “لوک دالی”، فارغ‌­التحصيل دانشگاه كورتين كه اكنون در دانشگاه گلاسكو كار می­‌كند گفت كه اين پژوهش نه تنها بينش دانشمندان را نسبت به خاستگاه گذشتۀ آب در زمين بهبود می‌بخشد، بلكه می‌­تواند برای مأموريت­‌های فضايی آينده نيز مفيد باشد.

دكتر “دالی” عنوان كرد: «اين پرسش كه فضانوردان چگونه می­‌توانند بدون حمل ذخاير كافی، آب مورد نياز خود را تأمين كنند، از جمله موانعی است كه كاوش‌های فضايی آينده با آن مواجه خواهند بود. پژوهش ما نشان می­‌دهد همان فرآيند فرسايش فضايی كه در ايتوكاوا آب توليد كرده است، احتمالاً در ساير سیارات بدون هوا هم رخ داده است، به اين معنی كه فضانوردان ممكن است بتوانند ذخيرۀ آب تازه را مستقيماً از گرد و غبار روی سطح سيارات يا ماه به دست آورند.» جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Nature Astronomy منتشر شده است.

ترجمه: محمد نوده فراهانی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: scitechdaily.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه