“خورشيد” منبع شگفتانگيز آب در زمین
بیگ بنگ: پژوهشگران دانشگاه كورتين موفق شدند معمای ديرپای خاستگاه آب در زمين را حل كنند و دريافتند كه خورشيد منبع شگفتانگيز احتمالی است.
به گزارش بیگ بنگ، گروهی از پژوهشگران به سرپرستی دانشگاه گلاسكو به همراه محققان مركز علوم و فنآوری فضايی كورتين(SSTC) دريافتند كه باد خورشيديِ حاوي ذرات بارداری است كه عمدتاً از يونهای هيدروژن تشكيل شده است، این ذرات میتواند در سطح ذرات غباری كه سيارکها با خود حمل میكنند آب توليد كند و اين آب با برخورد سيارکها به زمين در نخستين دوران تشكيل منظومه شمسی به زمين منتقل شده است.
“فيل بلاند”، پروفسور برجستۀ دانشگاه جان كورتين و مدير SSTC میگويد كه زمين در مقايسه با ساير سيارات سنگی در منظومه شمسی پرآبتر بود و اقيانوسها بيش از 70 درصد از سطح زمين را پوشانده بودند، و زمان زيادی بود كه دانشمندان دربارۀ منبع دقيق اين همه آب سردرگم شده بودند.
پروفسور “بلاند” عنوان كرد: «نظريۀ مرسوم بيان میكند كه آب در مراحل نهايی تشكيل زمين توسط سيارکهای نوع C به زمين منتقل شده است. اگرچه، آزمون پيشين مشخصههای ايزوتوپی اين سيارکها نشان داد كه آب موجود در آنها روی هم رفته با آب موجود در زمين سازگاری ندارد و بنابراين حداقل منبع ناشناختۀ ديگری در كار است كه در محاسبات لحاظ نشده است.»
وی افزود: «پژوهش ما نشان میدهد كه باد خورشيدی در سطح ذرات كوچک غبار، آب توليد میكند و اين آبی كه از نظر ايزوتوپی سبکتر است احتمالاً مابقی آب موجود در زمين را فراهم كرده است. اين نظريۀ جديد مبتنی بر باد خورشيدی حاصل تحليل دقيق اتم به اتم ذرات بسيار ريز سيارک نوع S نزديک به زمين معروف به ايتوكاوا است كه كاوشگر فضايی ژاپنی هايابوسا در سال 2010 از آن نمونهبرداری كرد و محمولهاش را به زمين فرستاد.»
«سيستم توموگرافي روبشگر اتمی پيشرفته در دانشگاه كورتين به ما كمک كرد تا نگاه بسيار دقيقی به درون 50 نانومتر اولِ سطح ذرات غبار سيارک ايتوكاوا بياندازيم و متوجه شديم كه آنقدر آب در اين لايه وجود دارد كه اگر مقياس را بزرگ كنيم مقدار آن حدود 20 ليتر در هر متر مكعب سنگ خواهد شد.»
دكتر “لوک دالی”، فارغالتحصيل دانشگاه كورتين كه اكنون در دانشگاه گلاسكو كار میكند گفت كه اين پژوهش نه تنها بينش دانشمندان را نسبت به خاستگاه گذشتۀ آب در زمين بهبود میبخشد، بلكه میتواند برای مأموريتهای فضايی آينده نيز مفيد باشد.
دكتر “دالی” عنوان كرد: «اين پرسش كه فضانوردان چگونه میتوانند بدون حمل ذخاير كافی، آب مورد نياز خود را تأمين كنند، از جمله موانعی است كه كاوشهای فضايی آينده با آن مواجه خواهند بود. پژوهش ما نشان میدهد همان فرآيند فرسايش فضايی كه در ايتوكاوا آب توليد كرده است، احتمالاً در ساير سیارات بدون هوا هم رخ داده است، به اين معنی كه فضانوردان ممكن است بتوانند ذخيرۀ آب تازه را مستقيماً از گرد و غبار روی سطح سيارات يا ماه به دست آورند.» جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Nature Astronomy منتشر شده است.
ترجمه: محمد نوده فراهانی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: scitechdaily.com
ممننون بابت کار و زحمات ارزشمندتون