بیگ بنگ: خورشید همواره درحال پرتاب فوران‌هایی عظیم و شدید به سمت زمین است که از توانایی نابود کردن کل فناوری‌های روی زمین برخوردارند، و مطالعه جدید نشان می‌دهد پیش‌بینی این فورانها بسیار دشوارتر از آنی است که تاکنون تصور می‌شد.
به گزارش بیگ بنگ به نقل از همشهری، یافته‌های جدید نشان از آن دارند که این فوران‌های کرونالی مانند یک عطسه شدید به سمت زمین پرتاب می‌شوند. این فوران‌های ابر مانند همچنین به شدت تحت تاثیر بادهای خورشیدی هستند و همین باعث شده تا محققان مجبور به بازسازی تکنیک‌های پیش‌بینی آب و هوای فضایی شوند.
به گفته ماتیو اوئنز محقق ارشد این پروژه از دانشگاه ریدینگ، تا به امروز فرض بر این بود که فوران‌های کرونالی مانند حباب در فضا حرکت می‌کنند و نسبت به نیروها مانند اشیائی مجزا واکنش نشان می‌دهند. اما اکنون مشخص شده که این فورانها بیشتر شبیه به ابری از غبار یا عطسه هستند، که از ذرات مجزای پلاسمایی تشکیل شده‌اند که هریک متفاوت از دیگری عمل می‌کند.
فوران‌های توده کرونالی که با سرعتی برابر ۲۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه در فضا حرکت می‌کنند، ترکیبی قدرتمند از گدازه‌های مغناطیسی و ذرات گازداری هستند که از نقاطی فعال در سطح خورشید فوران می‌کنند. این فورانها در طول یک تا سه روز به زمین می‌رسند و ممکن است هر چند ساعت یکبار و در دوره اوج فعالیت‌های خورشیدی رخ دهند. این پدیده نیروی محرک شرایط بد آب و هوایی در فضا به شمار می‌رود و عامل ایجاد طوفان‌های مغناطیسی هستند که می‌توانند شبکه‌های برق و شبکه‌های ارتباطاتی را نابود کرده و فضانوردان را در معرض تشعشعات منجر به سرطان قرار دهند.
اگرچه این فورانها دائما درحال وقوعند، دانشمندان هنور در پیش‌بینی وقوع آنها دچار مشکلاتی هستند و براساس یافته‌های جدید، دانشمندان درباره چگونگی وقوع آنها نیز اطلاعات درستی در اختیار ندارند زیرا برخلاف انتظار آنها این فورانها با نزدیک‌تر شدن به زمین آشفته‌‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر می‌شوند. محققان برای اولین‌بار روند سفر این فورانها در فضا و تعامل آنها با بادهای خورشیدی را مورد بررسی قرار دادند و با مطالعه سطح مقطع یکی از این فورانها کشف کردند که بسته‌های پلاسمایی درون آنها با سرعتی بالاتر از اطلاعات درون ساختار شعله حرکت می‌کنند.
این به معنی آن است که تنها بخشی از فوران کرونالی و نه تمامی آن از نیروهای خارجی که با آنها در تعامل است، تاثیر می‌گیرد. تضعیف این نیروهای مغناطیسی درحال انبساط باعث ایجاد ساختاری ابری و آشفته می‌شود که به توده ذراتی که هنگام عطسه از دهان خارج می‌شود شباهت دارد و از آنجایی که تعامل شدیدی با بادهای خورشیدی دارد، ردیابی آنها کار دشواری خواهد بود. با این‌همه باوجود داشتن اطلاعاتی واضح‌تر درباره چگونگی ایجاد و حرکت این فورانها، این امید وجود دارد شیوه‌ای بهتر برای پیش‌بینی این عطسه‌های خورشیدی یافته شود. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ nature منتشر شده است.
سایت علمی بیگ بنگ/ منبع: sciencealert.com
لینک کوتاه نوشته : https://bigbangpage.com/?p=67728
(۱۴ نفر , میانگین : ۴,۷۹ از ۵)
