بیگ بنگ: سحابی رتیل قطری بیش از هزار سال نوری دارد؛ این سحابی یک منطقه تشکیل ستارۀ بسیار بزرگ است که حدود 180 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و در کهکشان کوتوله ابر ماژلانی بزرگ، واقع شده است.

بزرگترین و سرسخت ترین منطقۀ تشکیل ستاره که در کل گروه محلی کهکشان ها شناخته شده در این چشم انداز خارق العاده از انتشار اتم های هیدروژن و اکسیژن یونیزه، تشکیل شده است. درون سحابی رتیل (NGC 2070)، تابش شدید، بادهای ستاره ای و شوک های ابرنواختری ناشی از خوشۀ مرکزی جوان ستارگان پرجرم تحت عنوان R136 در واقع انرژی لازم برای درخشش سحابی را تامین می کنند و تارهای عنکبوت مانند را شکل می دهند. در اطراف این رتیل کیهانی، مناطق تشکیل ستاره ای دیگری نیز با خوشه های ستاره ای جوان، رشته ها و ابرهای حباب شکلی وجود دارند. در واقع، در سمت راست عکس محل نزدیکترین سحابی مدرن (SN 1987A) قرار دارد. این چشم انداز غنی تقریبا به اندازۀ یک یا دو درجه از ماه کامل آسمان را در صورت فلکی جنوبی “زرین ماهی” پوشش می دهد. اما اگر سحابی رتیل نزدیکتر بود، مثلا فاصله اش 1500 سال نوری بود همانند سحابی تشکیل ستاره ای جبار، نیمی از آسمان را تحت پوشش خود قرار می داد.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: apod

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه