بیگ بنگ: سحابی هلیکس یک سحابی سیاره ای است که آینده خورشیدمان را به ما نشان می دهد. در مرکز سحابی هلیکس یک کوتوله سفید قرار دارد. سحابی هلیکس، زمانی شکل گرفته که ستاره‌ای مانند خورشید در مرحله انتهایی زندگی خود بوده و به آرامی لایه‌هایی از گاز را شکل داده و در نهایت به شکل سحابی در آمده‌است.
سحابی هلیکس یا پیچک نزدیک‌ترین سحابی سیاره‌ای به خورشید است، این سحابی ۷۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در حدود دو سال نوری گستردگی هم گستردگی دارد. نام پیچک را به این علت روی سحابی گذاشته شده که از روی زمین گازهای بیرونی ستاره در فضا پخش شده و این احساس را در بیننده ایجاد می‌کند که گویی در حال تماشای گیاه پیچک است. این سحابی یکی از بزرگترین سحابی‌های سیاره‌ای است. ستاره در حال فروپاشی مرکز این سحابی در آینده به شکل یک کوتوله سفید فرو خواهد پاشید و با ادامه‌ی فرایند سوزاندن تمام انرژی خود، به پراکندن ماده به درون محیط ستاره‌ای ادامه خواهد داد.
این تصاویر سحابی را به شکل ترکیبی پیچیده از گرد و غبار، مواد یونیزه شده و گاز نشان می‌دهد که این گاز در حال شکل دادن الگوهای پیچیده و درخشش‌های عجیب است. تصویر سمت راست از این سحابی در نور مرئی توسط تلسکوپ ۲.۲ متری MPG / ESO گرفته شده و تصویر جدیدتر سمت چپ سحابی، توسط تلسکوپ VISTA در نور مادون قرمز گرفته شده است.
سحابی هلیکس نمونه خوبی از آخرین مرحله‌ای است که ستارگانی مانند خورشید قبل از آخرین فروپاشی خود تجربه خواهند کرد. این ستاره برای اولین بار توسط ستاره‌شناس آلمانی، کارل لودویگ هاردینگ، در حدود سال ۱۸۲۴ کشف شد و اندازه و نزدیکی آن این امکان را فراهم آورده است که به طور وسیعی مورد رصد و تصویربرداری قرار گیرد. حلقه‌های ماده‌ی پرتاب شده از ستاره موجب درخشش قرمزرنگی می‌شود که در اثر تحریک اتم‌های نیتروژن و هیدروژن توسط پرتوهای فرابنفش تولید می‌شوند.
تصویری از سحابی هلیکس که تلسکوپ فضایی اسپیتزر در سال ۲۰۰۷ به ثبت رسانده است، در این تصویرصفحه ای از مواد یخی بطور شگفت انگیزی درون سحابی احاطه شده است.
تصاویر دقیق‌تری که از لبه‌ی داخلی حلقه‌ی ماده‌ی اطراف ستاره‌ی مرکزی گرفته شده، نشان داده شده است که ریزقطره‌های گازی سردتر، که قطری دوبرابر قطر منظومه شمسی دارند، تا میلیاردها کیلومتر دورتر تابش می‌کنند. این ریزقطره‌ها احتمالاً در اثر برخورد یک سپر گازی پرسرعت که توسط یک ستاره در حال مرگ به بیرون پرتاب شده است، با ماده‌ی در حال رگباری که هزاران سال پیش به بیرون پرتاب شده به وجود آمده‌اند. آنچه در مرکز سحابی دیده می‌شود، بقایای موجود از ستاره مادر این سحابی است که به‌طور شگفت‌انگیزی توسط صفحه‌ای از مواد منجمد و یخ‌زده احاطه شده است.
دلیل تشکیل و تجمع این ذرات یخ‌زده هنوز ناشناخته است اما دانشمندان گمان می‌کنند مرگ ستاره باعث شده تا ناحیه مربوط به دنباله‌دارهایی که به دور این ستاره گردش می‌کردند، جلوتر بیاید به طوری‌که این ناحیه ستاره را احاطه کند. به نظر دانشمندان این تکه سنگ‌های یخ‌زده حاصل برخورد دنباله‌دارها با یکدیگر دراین منطقه است. با این وجود حدود ده هزار سال دیگر تنها یک ستاره کم‌نور از این سحابی باشکوه بجا خواهد ماند و این ناحیه بسیار زیبا از فضا به نقطه‌ای سرد و تاریک تبدیل خواهد شد. این سرنوشتی است که برای خورشید ما هم رقم خواهد خورد.
لینک کوتاه نوشته : https://bigbangpage.com/?p=5992
(۲۵ نفر , میانگین : ۴,۳۶ از ۵)
سلام وقت بخیر گستردگی دوساله نوری یعنی چی دقیقا؟
گستردگی به چه معناست؟
ممنون. از چه نوع سحابی است؟ تاریک یا بازتابی یا گسیلشی؟