بیگ بنگ: همانند بستگان بی ادبی که در تعطیلات آخر هفته ناگهان در عکس های شما خودنمایی می کنند و عکس را خراب می کنند، بعضی از سیارک های منظومۀ شمسی نیز تصاویر عمیقی از جهان دارند که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده و تحت بمباران عکسی قرار گرفته اند. این سیارک ها به طور متوسط فقط حدود 160 میلیون مایل با زمین فاصله دارند – درست در گوشه. با این حال، خودشان را درون این عکس از هزاران کهکشانِ پراکنده در فضا و زمان در فواصل دوردست وارد کرده اند.

به گزارش بیگ بنگ، این عکس هابل از آسمان بخشی از بررسی است که «میدان های مرزی» نامیده می شود. این عکس رنگی شامل هزاران کهکشان است، از جمله کهکشان های بیضوی پرجرم زرد رنگ و کهکشان های مارپیچی آبی باشکوه. کهکشان های آبی رنگِ قطعه قطعه شده و ریزتر در سراسر این میدان پراکنده شده اند. قرمزترین اجرام به احتمال زیاد دورترین کهکشان ها هستند که نورشان در بخش قرمز این طیف گسترده شده است.

دنباله های سیارک در این عکس نفوذ کرده و به شکل منحنی یا S دیده می شوند. سیارک ها در چند چشم انداز هابل ظاهر می شوند و در نهایت در یک عکس ادغام می گردند. از مجموع 20 چشم انداز برای این میدان، هفت عدد اجرام منحصربفردی هستند. از میان این هفت سیارک، فقط دو مورد قبلأ شناسایی شده بودند. بقیه خیلی کم نور بودند و دیده نشدند.

این دنباله ها بخاطر یک اثر گرانشی تحت عنوان اختلاف منظر (پارالاکس) به شکل منحنی در آمده اند. وقتی هابل به دور مدار زمین می چرخد، به نظر می رسد یک سیارک با توجه به ستارگان و کهکشان های پس زمینه ای دور دست در طول یک کمان حرکت می کند. این اثر پارالاکس تاحدی مشابه با اثری است که در یک خودروی در حال حرکت می بینید. در این اثر، به نظر می رسد درختان کنار جاده با سرعت بیشتری نسبت به بقیۀ اشیای دورتر در حال گذر هستند. حرکت زمین به دور خورشید و حرکت سیارک ها در طول مدارشان عوامل دیگری هستند که مسیرهای سیارک را منحرف می کنند. تمام سیارک ها به طور دستی پیدا شدند؛ بیشتر آنها با عکس های پشت سر هم از یک حرکت سیارک مشاهده شدند. ستاره شناسان یک سیارک منحصر به فرد را در هر 10 تا 20 ساعت پیدا کردند.

برنامه «میدان های مرزی» در واقع یک مشارکت بین رصدخانه های بزرگ ناسا و تلسکوپ های دیگر برای مطالعه شش خوشۀ کهکشانی پرجرم و اثرات آنها است. هابل با استفاده از یک دوربین متفاوت که به جهت متفاوتی اشاره دارد از شش «میدان به اصطلاح موازی» عکسبرداری کرد و در عین حال از خوشه های کهکشانی پرجرم نیز عکس گرفت. این مشارکت باعث شد سودمندی مشاهده ایِ هابل در نمایش عمق فضا به حداکثر برسد. این میدان های موازی از لحاظ عمق مشابه با میدان عمیق و معروف هابل هستند و شامل کهکشان هایی هستند که تقریبأ چهار میلیارد بار کم نورتر هستند و با چشم انسان دیده نمی شوند.

این عکس خوشۀ کهکشانی آبل 370 را با یک میدان موازی نشان می دهد. این عکس از تصاویرِ گرفته شده در نور مرئی و مادون قرمز مونتاژ شده است. موقعیت این میدان در آسمان در نزدیکی صفحه کسوفی خورشید ما است. در منطقه، بیشتر سیارک ها مستقر شده اند. به همین دلیل ستاره شناسان هابل عبور و مرور زیادی را در اینجا مشاهده کرده اند. مشاهدات هابل از عمق فضا که در خط دید در نزدیکی صفحه ی منظومه ی شمسی انجام شده اند دنباله های سیارک را نشان می دهند.

ترجمه: سحر  الله وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: NASA