بیگ بنگ: دنباله دارها برای همه چیز مقصر شناخته می شوند. طاعون در قرون وسطی در اروپا؟ دنباله دارها! انقراض بزرگ؟ دنباله دارها! حتی زمانی تغییرات روشنایی غیر عادی در ستاره کپلر KIC 8462852 مربوط به دنباله دارها شناخته می شد. اکنون به نظر می رسد که معروف ترین سیگنال شاید-ET که تا کنون از آسمان بدست آمده و به اصطلاح سیگنال”واو”(wow) نامیده می شود، ممکن است به یک دنباله دار مربوط باشد.

سیگنال واو! در تاریخ 15 آگوست 1977 ثبت شد. یک ها، دوها و سه ها نشان دهنده نویز ضعیف پس زمینه است. حروف، به ویژه آنهایی که به انتهای حروف الفبانزدیک هستند، نشان دهنده سیگنال قوی تر می باشند. عبارت "6EQUJ5" از بالا به پایین خوانده می شود (نمودار زیر را ببینید) و نشان می دهد که سیگنال از "6" به "U"، قبل از کاهش دوباره به "5"رو به افزایش است.
سیگنال واو! در تاریخ 15 آگوست 1977 ثبت شد. یک ها، دوها و سه ها نشان دهنده نویز ضعیف پس زمینه است. حروف، به ویژه آنهایی که به انتهای حروف الفبانزدیک هستند، نشان دهنده سیگنال قوی تر می باشند. عبارت “6EQUJ5” از بالا به پایین خوانده می شود (نمودار زیر را ببینید) و نشان می دهد که سیگنال از “6” به “U”، قبل از کاهش دوباره به “5”رو به افزایش است.

به گزارش بیگ بنگ، در ماه آگوست سال 1977، ستاره شناس رادیویی “جری اهمان” به داده های بدست آمده از تلسکوپ رادیویی Big Ear یا گوش بزرگ در ایالت اوهایو-اکنون از بین رفته، که چند روز پیش از 15 اوت جمع آوری شده بود نگاه می کرد. او به دنبال سیگنال هایی به غیر از نویز پس زمینه بود که ممکن بود توسط یک تمدن بیگانه منتشر شده باشد. از آنجا که هیدروژن رایج ترین عنصر در جهان است و انرژی را در فرکانس خاص 1420 مگا هرتز منتشر می کند (درست بالاتر از باندهای تلویزیون و تلفن همراه)، بیگانگان ممکن است آن را به عنوان “زبان میانجی” کیهانی اتخاذ کنند. دانشمندان در اینجا روی زمین، جستجوی رادیویی خود را روی آن فرکانس و اطراف آن در جستجوی سیگنال های قوی شبیه به هیدروژن متمرکز کردند.

رصدخانه Big Ear یا گوش بزرگ، در زمین های دانشگاه اوهایو وسلی، از سال 1963-1998 اداره می شد. این رصدخانه بخشی از جستجوی طولانی مدت دانشگاه ایالتی اوهایو برای برنامه جستجوی هوش فرازمینی(SETI) بود. رصدخانه در سال 1998 برای ساخت یک زمین گلف تخریب شد.
رصدخانه Big Ear یا گوش بزرگ، در زمین های دانشگاه اوهایو وسلی، از سال 1963-1998 اداره می شد. این رصدخانه بخشی از جستجوی طولانی مدت دانشگاه ایالتی اوهایو برای برنامه جستجوی هوش فرازمینی(SETI) بود. رصدخانه در سال 1998 برای ساخت یک زمین گلف تخریب شد.

تحقیقات “اهمان” عمدتا نویز پس زمینه را نشان می داد، اما آن شب در اواسط ماه اوت او با سورپرایزی مواجه شد – ستون عمودی با دنباله عددی “6EQUJ5” که سیگنال قوی را در فرکانس هیدروژن نشان می داد. دقیقا همانطور که پیش بینی می شد. تلسکوپ رادیویی سیگنال را از نزدیک ِ یک ستاره ی قدر پنجم بنام Chi-1 Sagittarii در شرق صورت فلکی قوس نه چندان دور از خوشه ی کروی M55 دریافت کرده بود.

اهمان که در اثر این یافته شگفت زده شده بود، از جیبش یک خودکار قرمز در آورد، دور این توالی خطی کشید و “واو”(wow) بزرگی در حاشیه ی کاغذ نوشت. از آن زمان، آن را سیگنال واو می نامند و یکی از چند سیگنال از فضا در نظر گرفته می شود که توضیح آن به چالش کشیده میشود. قبل از اینکه ببینیم چطور ممکن است تغییر کند، اجازه دهید معنی این کد را نشان دهیم.

نمودار تقویت سیگنال در مقابل زمان برای سیگنال واو! در 15 اوت 1977. سیگنال در مدت 72 ثانیه افزایش یافت و پس از آن کاهش یافت.
نمودار تقویت سیگنال در مقابل زمان برای سیگنال واو! در 15 اوت 1977. سیگنال در مدت 72 ثانیه افزایش یافت و پس از آن کاهش یافت.

هر رقم این نمودار به شدت ِ سیگنال 0 تا 35 تعلق دارد. هر چیزی بیش از “9” حرفی از A تا Z است. “U” اهمان را هیجان زده کرده بود، چون تقویت رادیویی 30 برابر بیشتر از نویز پس زمینه فضا را نشان می داد. در 35 سال عملکرد تلسکوپ رادیویی Big Ear، این سیگنال شدیدترین و غیر قابل توصیف ترین سیگنالی بود که تاکنون ثبت شده بود. و چیز دیگر اینکه آن سیگنال به فرکانس خاص هیدروژن بسیار نزدیک شده بود.

شنیده های تلسکوپ Big Ear فقط 72 ثانیه قبل از چرخش زمین محل سیگنال را خارج از “دید” آنتن نشان داد. از آنجا که آرایه های رادیویی دو شاخک دارند، انتظار می رفت این انتقال ،سه دقیقه در هر یک از شاخک ها ظاهر گردد، اما تنها یکی از آنها این سیگنال را دریافت کرد. با وجود مشاهدات “اهمان” و دیگران در ادامه، این سیگنال (بیش از 100 مطالعه در منطقه انجام شد) رفته بود و هرگز دوباره شنیده نشد. تا کنون هیچ چیز دیگری شبیه آن در هر نقطه دیگری از آسمان ثبت نشده است.

بررسی های دقیق تر، فرصت های زمینی مانند هواپیما یا ماهواره را حذف کرد. و هیچ سیگنالی نمی بایست به 1420 مگاهرتز انتقال داده می شد، چون در بخش محافظت شده از طیف رادیویی استفاده شده توسط ستاره شناسان و خارج از محدوده پخش منظم بود. ماهیت این سیگنال به منبع نقطه ای در جایی فراتر از زمین دلالت داشت. اما کجا؟

در 15 اوت سال 1977، دنباله دارهای 266P/کریستنسن و 335P/ گیبس به نوار باریک جنوب آسمان بسیار نزدیک بودند، جایی که سیگنال واو! دریافت شد. آیا آنها می توانند دخیل باشند؟
در 15 اوت سال 1977، دنباله دارهای 266P/کریستنسن و 335P/ گیبس به نوار باریک جنوب آسمان بسیار نزدیک بودند، جایی که سیگنال واو! دریافت شد. آیا آنها می توانند دخیل باشند؟

اگر واقعا تلاش بیگانگان برای تماس با ما بوده است، چرا تنها یک بار سعی کردند و چرا برای یک بازه زمانی کوتاه بود؟ حتی اهمان (هنوز هم شک و تردید دارد) به منشاء هوش فرا زمینی شک کرد، اما پیشنهاد اخیری که توسط پروفسور آنتونیو پاریس از سنت کالج پترزبورگ، فلوریدا داده شد ممکن است به این سوال پاسخ دهد. پاریس در اوایل به عنوان تحلیلگر برای وزارت دفاع ایالات متحده کار می کرد و برای جستجوی هر مظنون احتمالی به “صحنه جرم” رفت. پس از مطالعه پایگاه داده های نجومی، کشف کرد که دو دنباله دار ضعیف بنام های، 266P/کریستنسن و 335P /گیبس، که تنها در دهه گذشته کشف شدند، منطقه ی بسیاری از سیگنال واو! را در تاریخ 15 آگوست 1977 پیموده بودند.

ابر عظیمی از هیدروژن، دنباله دار هیل-باپ را هنگام نزدیک شدن خورشید در سال 1997 احاطه کرد. اشعه ماورای بنفش نور که توسط دستگاه SWAN در فضاپیمای سوهو رسم شد، نشان داد که این ابر به مراتب از دم قابل مشاهده دنباله دار بزرگ فراتر رفته است (عکس ضمیمه) - 70 بار گسترده تر از خود خورشید(دایره زرد نسبت به مقیاس در سمت راست).
ابر عظیمی از هیدروژن، دنباله دار هیل-باپ را هنگام نزدیک شدن خورشید در سال 1997 احاطه کرد. اشعه ماورای بنفش نور که توسط دستگاه SWAN در فضاپیمای سوهو رسم شد، نشان داد که این ابر به مراتب از دم قابل مشاهده دنباله دار بزرگ فراتر رفته است (عکس ضمیمه) – 70 بار گسترده تر از خود خورشید(دایره زرد نسبت به مقیاس در سمت راست).

اگر شما به خاطر بیاورید، یک دنباله دار دارای دو یا سه بخش اصلی است: یک سر فازی و یا کما و یک یا دو دم پشت آن جریان دارد. این نشانه ها برای تلسکوپهای زمینی نامرئی هستند، اما با نشان دادن به وضوح در تلسکوپ های مداری همراه با نور ماوراء بنفش، کما بیشتر در ابر عظیمی از گاز هیدروژن خنثی پیچیده می شود. همانطور که خورشید سطح دنباله دار را گرم می کند، یخ آب و یا H2O از هسته آن تبخیر می شود. نور پر انرژی فرابنفش(UV) خورشیدی این مولکول آب را به H2 و O تجزیه می کند. H2 به شکل یک هاله بزرگ است که می تواند چند برابر اندازه خورشید گسترش یابد.

“پاریس” در اوایل سال جاری مقاله ای منتشر کرد و با بررسی امکان اینکه هیدروژن احاطه شده توسط یک یا هر دو دنباله دار، مسئول سیگنال ِ 1420 مگاهرتز قوی گرفته شده توسط تلسکوپ رادیویی Big Ear بوده است. در این سطح، این منطقی به نظر می آید، اما همه ستاره شناسان موافق نیستند. اول از همه، اگر دنباله دارها امواج رادیویی درخشان در نور هیدروژن هستند، چرا تلسکوپهای رادیویی آنها را نمی گیرند؟ دوم، برخی از ستاره شناسان شک دارند که سیگنال های دریافتی از این دنباله دارها به اندازه کافی قوی بوده باشد تا توسط آرایه تلسکوپی گرفته شود.

تصویر صفحه کامل از نتیجه چاپی کامپیوتر که حاوی " سیگنال واو(wow) بود.
تصویر صفحه کامل از نتیجه چاپی کامپیوتر که حاوی ” سیگنال واو(wow) بود.

پروفسور “آنتونیو پاریس” می داند تنها یک راه برای فهمیدن اینکه این امواج از سوی دنباله ها می آید، وجود دارد. دنباله دار 266P /کریستنسن دوباره از همان منطقه در 25 ژانویه 2017 به نوسان در می آید، در حالی که دنباله دار 335P /گیبس در 7 ژانویه 2018 از همان منطقه ی انتشار سیگنال واو می گذرد. استفاده از یک تلسکوپ رادیویی برای چنین بازدیدی وجود ندارد، بنابراین او از کمپین GoFundMe شروع به خرید و نصب یک تلسکوپ رادیویی 3 متری کرده تا طیف این دو دنباله دار را ردیابی و تحلیل کند. این هدف 20،000 دلار خرج بر می دارد و پاریس به خوبی در راه شناسایی این امواج در تلاش است. این امر می تواند کمی ناراحت کننده باشد اگر مشخص شود که سیگنال واو! تنها یک “دنباله دار” باشد، اما امکان حل یک راز 39 ساله در نهایت رضایت بخش است، آیا شما چنین فکر نمی کنید؟

ترجمه: سپیده محمدزاده / سایت علمی بیگ بنگ

منبع: universetoday.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه