بیگ بنگ: اغلب کهکشان‌ها طبق یافته‌های حاصل از مهم‌ترین و شگفت‌انگیزترین مطالعه اخترشناسی مدرن، میزبان سیاهچاله‌ای عظیم‌الجثه در هسته‌شان هستند. جرم یک سیاهچاله پس از شکل‌گیری می‌تواند با دریافت جرم از پیرامونش افزایش یابد. همچنین سیاهچاله‌ها منبع تولید انرژی عظیمی هستند.

به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایسنا، در طول مرحله تکاملی یک سیاهچاله، هسته‌های کهکشانی فعال(AGN) شکل می‌گیرند. هسته‌های کهکشانی فعال پرنورترین اجرام در عالم هستند و بررسی آنها می‌تواند هم به کشف اجرام دور و هم تصحیح یا دستیابی به مدل‌های کیهان‌شناختی کمک کند. با وجود تفاوت یک میلیارد برابری در اندازه سیاه‌چاله و کهکشان میزبان، ارتباطی نزدیک بین شکل‌گیری این دو وجود دارد. درک مکانیسم این ارتباط، منجر به درک چگونگی شکل‌گیری کهکشان‌ها و به ویژه ستارگان خواهد شد. اوج فعالیت این فرایندها متعلق به چند میلیارد سال پیش است. به همین دلیل هیچ کدام از آنها تاکنون به خوبی شناخته نشده‌اند.

بلیندا ویلکس، جووانا کوراسکیز، استیو ویلنر، مت اشبی و جیووانی فازیو به همراه همکارانشان از مرکز CfA با استفاده از تلسکوپ فضایی هرشل به بررسی انتشار پرتو مادون قرمز 64 کهکشان درخشان ساطع‌کننده اشعه ایکس و رادیویی با هسته کهکشانی فعال پرداختند. هرکدام از این کهکشان‌ها متشکل از صدها میلیارد توده خورشیدی ستاره‌ای هستند.

این مجموعه‌ یک نمونه کامل از اجرام کاملا شناخته شده متعلق به هفت میلیارد سال پیش است که اغلب اختروش‌های قدرتمند را نیز شامل می‌شود. اختروش یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست بوده که متعلق به یک کهکشان جوان است. تمام اجرام مورد بررسی در این تحقیق دارای جت های دو قطبی بزرگی هستند که توسط هسته کهکشانی فعال به فضای بین کهکشان رانده شده‌اند. هدف دانشمندان، مشخص کردن سهم فعالیت شکل‌گیری ستارگان و هسته کهکشانی فعال از درخشش این کهکشان‌های قدرتمند بوده است.

انتشار پرتوهای فروسرخ نیز به همراه خروج غبارهای فروزانی است که با بررسی جزئیات مربوط به دمای این ذرات می‌توان سهم نسبی میزان درخشش ناشی از هر دوی این فعالیت‌ها را مشخص کرد. اخترشناسان با رد فرضیه شکل‌گیری ستارگان بر اثر جریان خروجی هسته کهکشانی فعال، نتیجه گرفتند که نرخ شکل‌گیری ستارگان، سالانه صدها توده خورشیدی در هرکدام از این کهکشان‌ها است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: cfa.harvard