بیگ بنگ: به منظور نگه‌داشتن فضانوردان در شرایط بی‌وزنی برای مدتی طولانی، تردمیلی عمودی طراحی شده تا با خطرات زیان‌آور زندگی در فضا مبارزه کند. همینطور که سفر به فضا با گذر زمان راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر میشود، شمار افرادی که در سالهای آینده به فضا میروند رو به افزایش است. تضمین سفری ایمن و سالم، بی تردید آنها را در رسیدن به اهداف خود یاری می کند.

به گزارش بیگ بنگ، بی‌تردید حضور در فضا برای مدت زمانی طولانی بدن فضانورد را دچار مشکلات فیزیکی زیادی میکند. بی‌وزنی، موجب بروز مشکلات در اسکلت‌بندی و ایجاد کمر درد می شود. بازسازی شرایط زمین نیز نه تنها مشکل‌گشا نیست، بلکه باعث افزایش فشار روی نیمه‌ی پایینی بدن فضانورد می شود. به منظور مقابله با این تهدیدات و همچنین بهبود وضعیت سلامتی در فضا، دانشمندان یک سیستم مکش فضایی طراحی کرده‌اند که به فضانوردان اجازه‌ی ورزش در فضا با وزن عادی و زمینی میدهد.

این دستگاه “فشار منفی نیمه‌ی پائینی”(LBNP) نامگذاری شده و هدف آن به وجود آوردن نوعی گرانش مصنوعی است.  دستگاه به دور کمر فضانورد بسته میشود تا احساس گرانش را به نیمه‌ی پائینی بدن القا کند. شکل زیر، فضانورد را نشان میدهد که به یک تکیه‌گاه تکیه میدهد و روی چیزی که عملاً یک تردمیل عمودی است، میدود. با در نظر گرفتن سفرهای فضایی طولانی مثل سفر به مریخ، این تمارین ورزشی به منظور جلوگیری از خطرات احتمالی برای سلامت فضانوردان در نظر گرفته میشوند. آلان هارگنس، یک جراح ارتوپد در دانشگاه کالیفرنیا، که مدیر گروه سازنده‌ی دستگاه LBNP نیز هست، میگوید:« فضانوردان به ندرت فرصت انجام این ورزش‌ها را پیدا میکنند و به همین خاطر وقتی بعد از شش تا دوازده ماه سفر در فضا به زمین برمیگردند، پاهایشان شدیداً حساس می شود این امر مشکل‌زاست.»

میزان تأثیرگذاری دستگاه، در یک آزمایش که شامل پانزده جفت دوقلو میشد، مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به مدت 28 روز به طول انجامید که در این مدت، هر دو جفت از دوقلوها به صورت افقی روی تخت دراز می کشیدند. یک دسته از دوقلوها، ورزش نمیکرد در حالی که دسته‌ی دیگر روزی چهل دقیقه با دستگاه LBNP حرکات ورزشی انجام میداد. پس از اتمام آزمایش ، نتایج کاهش چشمگیر قدرت عضلات پشتی و تحتانی گروهی که حرکات ورزشی را انجام نداده بودند، نشان داد.

در صورت اجرا، هارگنس قصد دارد از این دستگاه در یک محیط شبیه‌سازی شده برای ورزش فضانوردان استفاده کند. بدین منظور که الزامی برای انجام تمرین در فضا نباشد و فضانوردان بتوانند این ورزش را همراه با پیاده‌روی در کنار ساحل و داخل کوه‌ها، انجام دهند. او حتی صحبت از نسخه‌ی فشرده‌تر این دستگاه، برای سفر‌های آتی مریخ را به میان آورد. آژانس‌های فضایی دیگر نیز از نسخه‌ی فشرده‌تر این دستگاه برای سفر‌های فضایی خود استفاده میکنند. سازمان فضایی فدرال روسیه، لباس چیبیس خود را ساخته و در سرتاسر ایستگاه فضایی بین‌المللی مورد آزمایش قرار داده، اگرچه نمیتوان با این لباس ورزش کرد.

سازمان ملی فضایی چین نیز لباس فضانوردی مخصوص خود را طراحی کرده که به فضانوردان خود امکان انجام حرکت اسکات‌پرشی را در داخل یک محفظه‌ی فشرده‌شده می دهد. متأسفانه این مکانیزم‌ها تماماً در فضای بی‌وزنی انجام می شوند و دائما خطر صدمات جسمانی، فضانوردان را تهدید میکند. برای سفرهای فضایی طولانی‌تر مثل سفر به مریخ، این روش‌ها دیگر جواب نمی دهند. حتی با داشتن دستگاه LBNP در داخل سفینه برای مأموریت‌های مریخ، هیچگونه امکانات درمانی‌ای برای توانبخشی فیزیکی روی سیاره‌ی مقصد وجود ندارد. هانگس و همکارانش ظاهراً از تأثیرگذاری طولانی‌مدت دستگاهشان در سفرهای طولانی اطمینان خاطر دارند. مانع بزرگ سر راهشان، قانع کردن آژانس‌های فضایی برای حمایت از آنهاست.

ترجمه: بهروز شجاعیان/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: futurism.com