وقتی مریخ‌نورد کنجکاوی در پاییز سال ۲۰۲۲ این منطقه با خاک‌های سولفات‌دار را بررسی کرد، دانشمندان با دیدن جدیدترین شواهد مبنی بر وجود دریاچه‌ها در گذشتۀ مریخ متعجب شدند. زیرا لایه‌های صخره‌ای حاوی سولفات در این منطقه در خاکی خشک‌تر نسبت به مناطق دیگر مریخ، تشکیل شده بودند. فرضیه کلی این است که مواد معدنی نمکی با کاهش آب دریاچه‌های مریخی، عقب نشسته‌اند.

همچنین، موج‌های سطحی دریاچه‌های کم‌عمق چند میلیارد سال قبل، موجب تشکیل رسوب در بستر دریاچه‌ها شدند و طی سال‌های متمادی ساختارهای موج‌گونه‌ای را در صخره‌ها شکل دادند.

“آشوین واساوادا“ یکی از دانشمندان در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا گفت: «ما بخش‌های مختلف این دریاچه‌ باستانی را بررسی کردیم و هرگز سند دقیقی مانند این پیدا نکردیم، اکنون بهترین سند از وجود آب و موج‌ را در کل این ماموریت در جایی یافتیم که تصور می‌کردیم پیشتر خشک بوده باشد.»

مریخ‌نورد کنجکاوی از سال 2014، در حال عبور از دامنه کوه شارپ است، کوهی به ارتفاع 5 کیلومتر که زمانی مملو از دریاچه و نهرهایی بود که می‌توانست محیطی غنی برای حیات میکروبی را فراهم نماید. کنجکاوی پس از صعود این صخره‌های موج‌دار را در منطقه «مارکر بند» کشف کرد. این سنگ‌ها یک لایۀ نازک از صخره‌های سیاه دارند که گویی از بقیه کوه جدا شده است. این لایه سنگ آنقدر سخت است که مریخ‌نورد علیرغم چندین تلاش نتوانسته است نمونه‌ای از آن جمع‌آوری کند.

ناسا علاوه بر این اعلام کرد که دانشمندان سرنخ جدید دیگری در مورد وجود آب‌های باستانی در مریخ در دره‌ای به نام گادیز دیده‌اند. دانشمندان حدس می‌زنند رانش‌ صخره‌های مرطوب در این منطقه رخ داده و موجب ایجاد چنین بقایایی شده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: NASA