نحوه تشکیل ابَرنواخترها متفاوت است!
بیگ بنگ: شاید کتب درسی نیاز به بازنویسی دارند، چرا که شواهد گوناگون نشان می دهند بیشتر ابرنواخترهای نوع Ia (یا Type Ia supernova) حاصل از برخورد ستارگان می باشند، همچنین بی ثباتی شگفت انگیزی در شکل آغاز این انفجارها نیز وجود دارد.
به گزارش بیگ بنگ، این نوع ابرنواخترها به خصوص بدلیل امکان محاسبه فاصله آنها به کمک روشنایی شان مورد توجه ی اخترشناسان است. ابرنواختر SN2013dy تنها 2.4 ساعت پس از انفجار، مشاهده شد، اما کشف سریع بعدی 11 ساعت طول کشید، تا اینکه تیمی از اخترشناسان دریافت که می توان، جهت مشاهده ی ابرنواخترهای بسیار جوان از تلسکوپ فضایی کپلر نیز استفاده کرد.
تلسکوپ کپلر به منظور جستجوی سیارات عبوری از جلوی ستارگان هدف (هر 30 دقیقه یکبار) بکار می رود. اخترشناس برد تاکر (Brad Tucker) از دانشگاه ملی استرالیا گفت: « این می تواند روش خوبی برای ابرنواخترهای رخ داده در زمینه باشد.» او و همکارانش جهت نشان دادن آخرین درخشش های ابرنواختری، تصاویر کهکشانهای حاوی ابرنواختر را دانلود کردند.
مشاهدات کپلر هیچ نشانه ای از یک ستاره همدم (Companion star) قبل یا حین انفجار را حاصل نکرد. به علاوه، شواهد فزاینده ای ایده ی موجود در خصوص رخداد ابرنواختر Ia را به چالش می کشند. تمامی این 3 ابرنواختر، نتیجه ادغام دو کوتوله سفید بودند که پیشتر، بسیار نادر تلقی می شد. تاکر افزود: « عدم پیش بینی تکامل ستاره ای در خصوص ایجاد کوتوله های سفید نزدیک به هم در کیهان نخستین برای توضیح چنین انفجارهایی، این نتیجه را حاصل کرده، زیرا این نکته نشان می دهد که هنوز چیزهای زیادی از فیزیک نمی دانیم.» بر اساس ایده ی فعلی، انفجار ابرنواختری هنگامی رخ می دهد که یک کوتوله سفید، جرم کافی از همدم خود را تا گذر از حد چاندراسکار (Chandrasekhar limit) بیرون می کشد. جزئیات بیشتر این پژوهش در nature منتشر شده است.
ترجمه: حامد احدی / سایت علمی بیگ بنگ
منبع: Supernova ignition surprises scientists